Η Τρίτη 29 Αυγούστου 1944 ήταν η τελευταία μέρα ζωής για πέντε νέους και μια νεαρή γυναίκα, όταν, ύστερα από προδοσία, στήθηκαν και οι έξι μπροστά στα πυροβόλα, μπροστά στους δημίους που απαρτίζονταν από τσολιάδες και Γερμανούς.

- Μια ακόμα ομαδική θανατική εκτέλεση. Ενα ακόμα θυσιαστήριο στα αμέτρητα της Ελλάδας. Αυτή τη φορά μέσα στην καρδιά της Αθήνας! Στο Κουκάκι.

Στα χρόνια της Κατοχής 1941 - '44 ο αγώνας για λευτεριά έγινε το πρώτο μέλημα κάθε ευσυνείδητου Ελληνα και Ελληνίδας, και μάλιστα, ήταν αποφασισμένοι εξαρχής για όλα!.. Ακόμα και για θάνατο!

- Η ελευθερία είναι φυσικό δικαίωμα του ανθρώπου. Και το δικαίωμά του στη ζωή αναφαίρετο!!!

- Οταν όμως αφανίζονται βίαια ανθρώπινες ζωές από δημίους με πυροβόλα όπλα, όχι σαν κατάδικοι που πρόδωσαν την πατρίδα τους, αλλά επειδή αγωνίζονται ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στον κατακτητή...

Τότε το λόγο έχει ο ποιητής:

"Τ' αντρειωμένου ο θάνατος, /

δίνει ζωή στη Νιότη" /

(Αρ. Βαλαωρίτης 1824-79)

Τα ηρωικά αυτά νιάτα που αψήφησαν το θάνατο είναι:

• Αγγελή Κούλα (Ξανθούλα) 28 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. Γραμματέας της ΚΟΒ Κουκακίου (φωτογραφία).
• Γαβαλάς Μάρκος. Υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδας.
• Δημητριάδης Κώστας (Πέτρος) 22 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. Πρόεδρος των Φοιτητών Νομικής του Πανεπιστημίου της Αθήνας (φωτογραφία).
• Ιωαννίδης Τάσος (φωτογραφία).
• Καπορτάς Πέτρος, 17 χρόνων. ΕΠΟΝίτης, μαθητής Γυμνασίου.
• Παπακωνσταντίνου Παύλος, υπαξιωματικός. Πολεμιστής Αλβανίας

Στη μνήμη τους, ο αδελφός του Κώστα Δημητριάδη, Γιάννης, προσφέρει στο ΚΚΕ 30.000 δραχμές.