Η απόφαση στη λεγόμενη δίκη του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ, αυτές τις μέρες, που προβλέπει την εκτέλεση της θανατικής ποινής στις επόμενες 30 μέρες, επιχειρείται να παρουσιαστεί από την αμερικανική κυβέρνηση ως μια ακόμη νίκη της πολιτικής των ΗΠΑ στο Ιράκ και μέγα βήμα επιτυχίας που δείχνει ότι τα πράγματα στην κατεχόμενη χώρα μπορούν να πάνε καλύτερα για τους κατακτητές. Το σίγουρο είναι ότι το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν, που στηρίχτηκε από τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές (μέχρι το σημείο που τα σπάσανε), δικάστηκε από χειρότερους εγκληματίες πολέμου. Μόνο που και όταν τον στήριζαν ως δικτάτορα τον Σαντάμ οι ΗΠΑ αλλά και όταν τον έχρισαν εχθρό τους, τους ήταν το ίδιο χρήσιμος, για διαφορετικούς λόγους σε διαφορετικές συνθήκες. Αλλωστε, ο Σαντάμ είχε εγκαθιδρύσει ένα στυγνό αντιλαϊκό βάρβαρο καθεστώς. Αλλά σε τίποτα όλα τα παραπάνω δε δικαιολογούν το ιμπεριαλιστικό αιματοκύλισμα στο Ιράκ.

Την ίδια στιγμή που ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζ. Μπους, προσπαθεί να εμφανίσει «αποτελεσματικό έργο» στο Ιράκ, ο αριθμός των νεκρών στρατιωτών, τουλάχιστον αυτών που αναγνωρίζονται επίσημα, ξεπέρασε και τυπικά τον αριθμό των θυμάτων στους δίδυμους πύργους, με το νούμερο να φτάνει περίπου τους 3.000. Ταυτόχρονα, η εμφύλια σύρραξη που βρίσκεται σε εξέλιξη στη ρημαγμένη χώρα, ανάμεσα στους σιίτες και σουνίτες μουσουλμάνους (έργο και αυτό που υποδαυλίστηκε συστηματικά από τους κατακτητές), η ίδια η κατοχή, με τις δολοφονίες αμάχων και ενόπλων και τους χιλιάδες των νεκρών από την πείνα, τη φτώχεια και την ανέχεια, ανεβάζουν τα θύματα των Ιρακινών από το 2003 σε πάνω από 1 εκατομμύριο (επίσημα λόγος γίνεται για 650 χιλιάδες). Αυτό είναι το φρικιαστικό αποτέλεσμα στο Ιράκ.

Ο ιμπεριαλιστικός αυτός πόλεμος, που είναι μέρος των συνολικότερων γεωστρατηγικών σχεδίων των ΗΠΑ και των άλλων ιμπεριαλιστών, με φόντο τις πρώτες ύλες, τις πηγές και τους δρόμους της ενέργειας, αποδεικνύει για άλλη μια φορά τη φύση αυτού του βάρβαρου συστήματος. Ο πόλεμος και η καταστροφή είναι αυτά που τον συντηρούν. Και αυτό όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουν οι λαοί τόσο πιο γρήγορα και η πάλη τους, η αντίστασή τους, που θα βλέπει την αιτία των συμφορών τους, θα αποκτήσουν περιεχόμενο ανατρεπτικό.

Είναι επίσης σημαντικό να γίνει πεποίθηση σε όλο και περισσότερους ανθρώπους από τα λαϊκά στρώματα, τόσο στη χώρα μας όσο και σε όλο τον κόσμο, ότι δε νομιμοποιείται καμιά ιμπεριαλιστική δύναμη, κανένας διεθνής οργανισμός να διατυπώνει αποφάσεις κατά λαών, να επεμβαίνει και να καθορίζει την πορεία άλλων κρατών. Το πρόσχημα του πολέμου στο Ιράκ ήταν ότι το καθεστώς του Σαντάμ ήταν απειλή για την παγκόσμια ειρήνη, γιατί δήθεν διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής. Το ίδιο πρόσχημα χρησιμοποιείται και πάλι με την περίπτωση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Οι ιμπεριαλιστές προσπαθούν να «νομιμοποιήσουν» τις επεμβάσεις τους και να κοιμίσουν τους λαούς εμφανιζόμενοι ως οι προστάτες τους, ως «προστάτες» της ειρήνης, αυτοί που ματοκυλούν τον κόσμο. Αυτό το παραμύθι πρέπει να ξεφτίσει ακόμα περισσότερο. Και ο μοναδικός τρόπος για να γίνει είναι να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή λαϊκή πάλη. Και συνεπής αντιιμπεριαλιστικός αγώνας είναι αυτός που αντιτίθεται σε όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, σε όλους τους δήθεν ...ανθρωπιστές.