Η υποκινούμενη, από κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ, εκλογολογία των τελευταίων ημερών δεν έχει μόνο το συνήθη αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα. Είναι πολύ πιο επικίνδυνη αφού η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες επισείεται ως απειλή ή ωμός εκβιασμός για να περάσουν πιο εύκολα οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις!

Το εκβιαστικό δίλημμα «ή θα κάνουμε (σ.σ. αντιδραστικές) αλλαγές ή θα πάμε σε εκλογές», που με τον πιο καθαρό τρόπο έθεσε η Ντόρα Μπακογιάννη σε κυριακάτικη συνέντευξή της, δείχνει πεντακάθαρα πώς αξιοποιεί η κυβέρνηση την εκλογολογία για να προωθήσει τους αντιλαϊκούς στόχους της πολιτικής της. Στην πραγματικότητα επιχειρεί συστηματικά και επίμονα να εμποδίσει τη διεκδίκηση λύσης στα λαϊκά προβλήματα, να πλήξει τους λαϊκούς αγώνες που γίνονται ενάντια στην αντιδραστική πολιτική της, καθώς τους «ενοχοποιεί» για την ...καθυστέρηση ή μη υλοποίηση των «μεταρρυθμίσεών» της! Επιδιώκει δε μ' αυτή τη λογική να δείξει ότι η παρεμπόδιση της υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων καθυστερεί την ανάπτυξη, άρα είναι σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Μέγα ψέμα, αφού η ανάπτυξη είναι για το κεφάλαιο. Οι υπόγειες διαρροές από κυβερνητικά στελέχη πως «αν η κυβέρνηση βρεθεί αντιμέτωπη με ένα ογκώδες λαϊκό κίνημα ενάντια στο άρθρο 16 ή τις αλλαγές στην Παιδεία, ο Καραμανλής θα πάει σε εκλογές», δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολιών για τους επιδιωκόμενους στόχους της εκλογολογίας. Σε κάθε περίπτωση, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις θα συνεχιστούν και τώρα και μετά τις εκλογές, είτε γίνουν πρόωρα είτε, πράγμα απίθανο, κανονικά.

Από την άλλη, είναι εξαιρετικά βολικό να κυριαρχεί στην επικαιρότητα το «βασανιστικό» ερώτημα πότε θα αποφασίσει να πάει σε πρόωρες εκλογές ο Κ. Καραμανλής (Ιούνη ή Οκτώβρη) και την ίδια ώρα να περνά στις λαϊκές συνειδήσεις σε «δεύτερη μοίρα» η υλοποίηση βαθιά αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Εξυπηρετεί περίφημα την κυβέρνηση η ανακύκλωση της εκλογολογίας την ώρα που προχωρά στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και στην ψήφιση του αντιδραστικού νόμου - πλαισίου, που οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης. Ασφαλώς και προτιμά να αποσπάται η προσοχή της «κοινής γνώμης» με τα εκλογικά σχέδια και «αιφνιδιασμούς» της και την ίδια στιγμή να προχωρά η εκποίηση των λιμανιών, οι ανατροπές στο Ασφαλιστικό και στις εργασιακές σχέσεις, η πλήρης ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, της «Ολυμπιακής», ή να ψηφίζεται η αναθεώρηση του Συντάγματος που ανοίγει το δρόμο για τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις της επόμενης τετραετίας (ιδιωτικά ΑΕΙ, κατάργηση μονιμότητας στο δημόσιο, παράδοση των δασών και του περιβάλλοντος στο κεφάλαιο, κ.ά.). Από αυτή την άποψη δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής φρόντισε να πυροδοτήσει την εκλογολογία, αφήνοντας με την ομιλία του κατά τη διάρκεια ψήφισης του προϋπολογισμού όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.

Στην εκλογολογία «παίζει» και το ΠΑΣΟΚ, συμμετέχοντας και στον αποπροσανατολισμό και στην καλλιέργεια αυταπατών για άλλη διαχείριση της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής. Αλλά ας το ξεκαθαρίσουμε: Το δίλημμα των πρόωρων εκλογών δεν πρέπει να αγγίζει στο ελάχιστο τους εργαζόμενους, που από τη μια είναι ανάγκη να δυναμώσουν τους αγώνες τους ενισχύοντας τον ταξικό προσανατολισμό τους και από την άλλη να γυρίσουν αποφασιστικά τις πλάτες σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που υποστηρίζουν τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. Και τώρα και μετά τις εκλογές, όποτε και αν γίνουν.