Εύθραυστες είναι πλέον οι ισορροπίες ανάμεσα στις ΗΠΑ και στους συνεργάτες τους στο Ιράκ. Η πρόσφατη λεκτική «ανυπακοή» του πρωθυπουργού Νούρι αλ Μάλικι ήρθε απλώς να προστεθεί σε σειρά σφοδρών επικρίσεων που δέχεται από το Λευκό Οίκο, τον τελευταίο καιρό, και να επιβεβαιώσει ότι η κατάσταση στην πολιτική σκηνή της κατεχόμενης χώρας μοιάζει να περιπλέκεται περαιτέρω.

Γεγονός είναι ότι οι κατοχικές δυνάμεις, εξαρχής, «έδειξαν προτίμηση» στο σιιτικό κομμάτι του Ιράκ, ως λιγότερο εχθρικό και επί της ουσίας συμμάχησαν μαζί του, όπως και με τους Κούρδους, ανοίγοντάς τους το δρόμο της εξουσίας και δείχνοντας μεγαλύτερη ανοχή στη διατήρηση των σιιτικών παραστρατιωτικών ομάδων. Σήμερα, πλέον, είναι κοινώς αποδεκτό ότι οι παραστρατιωτικές αυτές ομάδες δρουν ανενόχλητες στους κόλπους των «νέων ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας» ως τάγματα θανάτου, κατά σουνιτών αλλά και κατά «ανεπιθύμητων» σιιτών.

Ο ίδιος ο Μάλικι στηρίχτηκε για να εκλεγεί πρωθυπουργός στα πιο ακραία σιιτικά στοιχεία και στις ένοπλες ομάδες τους, όπως είναι ο στρατός του Μεχντί του Μουκτάντα Σαντρ. Είναι, λοιπόν, κατανοητό ότι τώρα πλέον, που οι πιέσεις για καταστολή της δράσης των ενόπλων αυτών είναι έντονες, ο Μάλικι βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Πολλοί άλλωστε αμφιβάλλουν σοβαρά ότι θα προχωρήσει σε τέτοια μέτρα, ενδεχόμενο που η Ουάσιγκτον φέρεται να μην θέλει ούτε να διανοηθεί, γνωρίζοντας ότι αν δε γίνουν συγκεκριμένα βήματα, η θέση της γίνεται ακόμη δυσκολότερη στη σπαρασσόμενη χώρα.