«Υπάρχει ένας κοινωνιολόγος που για να καταλάβει το έγκλημα μελετά τον Καμύ και τον Ντοστογιέφσκι. Ο Βιντσέντσο Ρουτζέρο είναι καθηγητής της Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίντλεσεξ. Πριν από δέκα χρόνια είχε δημοσιεύσει τις "Βρώμικες οικονομίες" (...) Βρίσκοντας ομοιότητες ανάμεσα στο οικονομικό έγκλημα των επιχειρηματιών και το κοινό έγκλημα των μαφιόζων ο Ρουτζέρο κατέληγε πάνω κάτω στο ίδιο συμπέρασμα με τον Μπρεχτ: "Πιο πολύ από τη φτώχεια, τα πλούτη είναι η αληθινή αιτία του εγκλήματος" (...) Εκείνο που γοητεύει ιδιαίτερα τον συγγραφέα είναι η εγκληματικότητα των ισχυρών όταν αυτή μπερδεύεται με το νόμιμο κέρδος (...) Το βιβλίο του καταλήγει με το κυνηγητό των κάθε λογής "διαφορετικών". Είναι ένα κυνηγητό που το έχουμε ξανασυναντήσει στην "Ιστορία της ατιμωτικής κολόνας" του Μαντσόνι, όπου το κυνηγητό των "πανουκλιασμένων" χρησίμευε όπως και τώρα για να γίνει νομιμοποίηση και ισχύς στους κυνηγούς» (ο Ρούσσος Βρανάς στα «ΝΕΑ»).

«Η αύξηση της εγκληματικότητας δείχνει μια συνολική παθογένεια που έχει να κάνει με τη μικρή αποτελεσματικότητα και τη διαφθορά των διωκτικών αρχών και το έλλειμμα στην απονομή της δικαιοσύνης. Οι "νονοί της νύχτας" νιώθουν ότι έχουν το ελεύθερο να μετατρέψουν την Αθήνα σε Σικάγο την εποχή της ποτοαπαγόρευσης» (από το κύριο άρθρο στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

«Εχουν περάσει δεκαεπτά χρόνια από την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων και η εικόνα της Βαλκανικής έχει αλλάξει ριζικά (...) Μέσα σ' αυτό το βαλκανικό τοπίο, η Ελλάδα ακτινοβολεί και επιβεβαιώνει τον ηγετικό της ρόλο όχι τόσο από τον πολιτικό της ρόλο. Τον επιβεβαιώνει πρωτίστως σε δύο άλλα επίπεδα: στο οικονομικό και στο πολιτιστικό (...) Η ενδιαφέρουσα αυτή "μοριακού" χαρακτήρα εξέλιξη έχει ευρύτερη σημασία για την εικόνα και το κύρος της χώρας μας στην περιοχή» (ο Σταύρος Λυγερός στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).