Αλλο ένα «παραγωγικό» ταξίδι στις ΗΠΑ, μέλους της ελληνικής κυβέρνησης, ολοκληρώθηκε. Ως τέτοιο χαρακτήρισε το ταξίδι της στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη. Το ζήτημα είναι σε τι αφορά αυτή η «παραγωγικότητα», με βάση ποια κριτήρια γίνεται μια τέτοια αξιολόγηση και τελικά ποιο θα είναι το τίμημα που θα πληρώσει ο ελληνικός λαός.

Η υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, έφερε στις αποσκευές της ως «επιτυχία» την... ενίσχυση του εγκλωβισμού της χώρας μας στο νεοταξικό άρμα αναζητώντας αναγνώριση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Μάλιστα, προτάσσεται μια δήλωση του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών Ν. Μπερνς ότι ο Αϊ- Στράτης δεν είναι αποστρατικοποιημένη περιοχή, όπως ζητά η Αγκυρα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Πόσο όμως αυτό μπορεί να είναι επιτυχία για την ελληνική κυβέρνηση αφού στην ουσία ανατίθεται στις ΗΠΑ ρόλος θεματοφύλακα των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων που εντός του ΝΑΤΟ κάποια ήδη έχουν εκχωρηθεί; `Η δεν είναι το Αιγαίο ΝΑΤΟική θάλασσα...

Από 'κει και πέρα οι Αμερικανοί, θα αντιμετωπίζουν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα κάθε φορά, κατά το δοκούν. Εξάλλου, οι τουρκικές αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις στο Αιγαίο, όπως αυτή που αφορά το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου των 10 ν. μιλίων, έχουν πλήρως υιοθετηθεί από τις ΗΠΑ, αφού τα αμερικάνικα μαχητικά σε ασκήσεις και διελεύσεις που κάνουν, ποτέ δεν τον σέβονται, όπως δε σέβονται και την ελληνική αρμοδιότητα ελέγχου των πτήσεων στο FIR του Αιγαίου. Εξάλλου, η αναγνώριση των τουρκικών «ζωτικών συμφερόντων» στο Αιγαίο μέσα και από τη συμφωνία της Μαδρίτης, Σημίτη-Ντεμιρέλ, του 1997, έγινε κατόπιν υπαγόρευσης από την τότε Αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ. Επίσης, στα ΝΑΤΟικά φόρα οι Αμερικανοί είναι αυτοί που τηρούν στάση εκκόλαψης των τουρκικών θέσεων.

Αυτή η ταχτική της κυβέρνησης αποκαλύπτει τα κριτήρια και τις στοχεύσεις της εξωτερικής πολιτικής που ασκεί, όπως άλλωστε ασκούσε και η προκάτοχός της του ΠΑΣΟΚ. Εντάσσεται στην ίδια στρατηγική με το περιβόητο «ευχαριστώ» προς την αμερικανική κυβέρνηση του Κ. Σημίτη μετά την κρίση των Ιμίων. Ομως, όταν το ζητούμενο είναι η διεκδίκηση μιας θέσης στον νέο ιμπεριαλιστικό καταμερισμό και αυτό το ονομάζουν «αναβάθμιση» της διεθνούς θέσης της χώρας, τότε η αυτοπαγίδευση γίνεται μονόδρομος. Αυτή λοιπόν η «αναβάθμιση», συνεπάγεται ακόμα μεγαλύτερη ελληνική εμπλοκή στην ιμπεριαλιστική δράση. Είναι χαρακτηριστικό ότι τέτοια στοιχεία υπάρχουν στις επαφές που είχε η Ντόρα Μπακογιάννη με την Αμερικανίδα ομόλογό της Κοντολίζα Ράις, παρόλο που οι επίσημες δηλώσεις περιορίζονται στα πιο «επικοινωνιακά» ζητήματα, όπως η δήλωση Μπερνς για τον Αϊ- Στράτη.

Οι Αμερικανοί, ακόμα και αν κάνουν, εκ πρώτης όψεως, «ευνοϊκές» για τα ελληνικά συμφέροντα τοποθετήσεις, δεν το κάνουν χωρίς ανταλλάγματα υπέρ των δικών τους στρατηγικών επιδιώξεων. Να σημειωθεί ότι ήδη έχει υπάρξει προπληρωμή από την Ντόρα Μπακογιάννη, ως ένα είδος εισιτηρίου για τις ΗΠΑ, με τις δηλώσεις της υπέρ των αμερικανικών θέσεων στη διαμάχη Ουάσιγκτον-Μόσχας για την εγκατάσταση πυραύλων στην Πολωνία και την Τσεχία. Πρέπει λοιπόν ν' ανησυχούμε για το ποιο θα είναι το αντίτιμο αυτής της δήλωσης Μπερνς, όπως έχει διδάξει η ιστορία και για άλλα «παραγωγικά» ταξίδια Ελλήνων υπουργών στις ΗΠΑ.