ΠΕΡΙΕΡΓΟ πράγμα αυτές οι λέξεις. Αλλες φορές ακούς ή διαβάζεις άσπρο και είναι πράγματι άσπρο. Αλλες φορές, όμως, ακούς άσπρο και πρέπει να καταλαβαίνεις μαύρο.

Πολύ άτιμο πράγμα...

Βέβαια, δε φταίνε οι λέξεις. Αυτές ένα και μόνο νόημα έχουν. Υπάρχουν, όμως, μερικοί μερικοί, που τις βασανίζουν συστηματικά.

Πάρτε, για παράδειγμα, τα όσα έλεγε τις προάλλες ο Κ. Σημίτης, σχετικά με την ειρήνη και την ασφάλεια της περιοχής, που εξασφαλίζουν οι αποφάσεις του Ελσίνκι.

Ολως... περιέργως και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών τα ίδια ακριβώς είπε χτες. Ενα νέο πλαίσιο σχέσεων ειρήνης και ασφάλειας υπάρχει πλέον μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, δήλωσε.

Τώρα, πώς γίνεται, ένα μόλις 24ωρο πριν, τα τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα να έχουν κάνει «σουρωτήρι» τον ελληνικό εναέριο χώρο του Αιγαίου και σε ποιο πλαίσιο ειρήνης και ασφάλειας το προκλητικό αυτό γεγονός συμπεριλαμβάνεται, είναι άλλο ζήτημα...

Αλλο παράδειγμα είναι το διαβόητο Σύμφωνο Σταθερότητας. Προφανώς, δε μιλάνε για τη σταθερότητα, που όλοι νομίζετε, αλλά τη σταθερότητα της αστάθειας, των διχαστικών επεμβάσεων, κλπ., κλπ. `Η, για τη σταθερότητα της εξουσίας και της κυριαρχίας των πολυεθνικών και του ιμπεριαλισμού. Το ίδιο πράγμα είναι στην ουσία...

Τα ίδια, όμως, έγιναν και στη Βουλή, χτες, στη διάρκεια της συζήτησης του κρατικού προϋπολογισμού. Ακουγες τον εισηγητή της πλειοψηφίας κι έλεγες, με «ασημένια κουτάλια» έτρωγαν οι εργαζόμενοι τη χρονιά, που μας αφήνει, με «χρυσά» θα τρώνε το 2000...

Ασε την Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια και τους λεγόμενους τομείς κοινωνικού χαρακτήρα. Σωστή κοσμογονία... Τόσο πολύ, που στο τέλος αμφιβάλλεις, αν εσύ δεν ξέρεις σε ποια χώρα ζεις ή ο υπουργός δεν ξέρει στην κυβέρνηση ποιας χώρας συμμετέχει...

Ετσι που λέτε. Περίεργο πράγμα οι λέξεις. Ιδιαίτερα, όταν τις μεταχειρίζονται όλοι όσοι ισχυρίζονται πως εκπροσωπούν την κοινωνία και πασχίζουν για τα συμφέροντα του λαού, αλλά εκπροσωπούν την ολιγαρχία και φροντίζουν για τα συμφέροντά της.