Μια εικονική πραγματικότητα περιέγραψε στην ομιλία του ο γενικός εισηγητής του ΠΑΣΟΚ, Φ. Πετσάλνικος, παραθέτοντας μία σειρά από νούμερα, στην προσπάθειά του να πείσει τους Ελληνες ότι ζουν σε μία περίπου ονειρεμένη χώρα, χάρις στις «άοκνες» προσπάθειες της κυβέρνησης Σημίτη.

Με πομπώδη τρόπο χαρακτήρισε τον προϋπολογισμό του 2000 ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας, αφού με αυτόν ολοκληρώνεται η είσοδος στην ΟΝΕ, ενώ ταυτόχρονα είναι και ο τελευταίος που καταρτίζεται σε δραχμές.

Κάνοντας μία ιστορική αναδρομή στα τελευταία δέκα χρόνια, κατά την προσφιλή τακτική του ΠΑΣΟΚ, είπε ότι η οικονομία πάει καλά μόνο τα τελευταία επτά χρόνια, που αυτό κυβερνάει, ενώ από το 1990 έως το 1993, που κυβερνούσε η ΝΔ, τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Οπως ισχυρίστηκε ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ κατά την τριετία 1990-'93 και το έλλειμμα ήταν μεγάλο και το χρέος δυσθεώρητο και ο πληθωρισμός στα ύψη και η ανεργία αυξανόταν. Και ενώ όλα πήγαιναν κατά Διαόλου εμφανίστηκε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που με το τρίπτυχο «Σταθεροποίηση, Ανάπτυξη, Κοινωνική Δικαιοσύνη» πέτυχε την «αντιστροφή των αρνητικών τάσεων» και οδηγεί τη χώρα στον Παράδεισο της ΟΝΕ.

Συνεχίζοντας την περιγραφή μίας κατάστασης που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά οι Ελληνες εργαζόμενοι, ισχυρίστηκε ότι με την πολιτική της κυβέρνησης αυξάνεται η απασχόληση την οποία μάλιστα την προσδιόρισε στις 50.000 θέσεις εργασίας για το 1999, έτος στο οποίο κατά τον Φ. Πετσάλνικο αυξήθηκαν και οι αποδοχές των εργαζομένων, καλύπτοντας μάλιστα κατά 1,7% την άνοδο του πληθωρισμού.

Ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ είπε ότι όσοι κατέκριναν την κυβέρνηση για τον προϋπολογισμό του 1999 έπεσαν έξω και η κριτική τους αποδείχτηκε «εντελώς αβάσιμη και ατεκμηρίωτη».

Δεν τσιγκουνεύτηκε τα λόγια του ο Φ. Πετσάλνικος για τον προϋπολογισμό του 2000 στον οποίο μάλιστα είδε «δικαιότερη κατανομή φορολογικών βαρών και παροχών, καθώς και ενίσχυση των κοινωνικών δαπανών και της ανταγωνιστικότητας». Ανέφερε ότι με τον προϋπολογισμό γίνεται μία εκτεταμένη φορολογική μεταρρύθμιση η οποία στοχεύει στην ελάφρυνση των χαμηλών εισοδημάτων και στην ενίσχυση της οικογένειας, ενώ έφτασε στο σημείο να πει ότι ο προϋπολογισμός υπηρετεί και το στόχο της «κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης». Για να στηρίξει το παραπάνω είπε ότι προβλέπονται «αυξημένες δαπάνες για παροχές κοινωνικού χαρακτήρα, όπως η αύξηση των συντάξεων του ΟΓΑ κατά 10.000 δρχ μηνιαίως, η ουσιαστική αύξηση του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης, η αύξηση του επιδόματος ανεργίας, η αύξηση των συντάξεων αισθητά πάνω από τον πληθωρισμό κ.ά.»

Παρά τα ορατά προβλήματα που υπάρχουν σε όλους τους τομείς από την περικοπή των κοινωνικών δαπανών ο Φ. Πετσάλνικος ισχυρίστηκε ότι οι δαπάνες αυτές στην Ελλάδα συνεχώς αυξάνουν ως ποσοστό του ΑΕΠ σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, που για να πιάσουν τα κριτήρια του Μάαστριχτ μείωσαν τις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα.

Αφού ισχυρίστηκε το παραπάνω, δεν του ήταν δύσκολο να ισχυριστεί ότι το 2000 οι αυξήσεις των καθαρών αποδοχών των μισθωτών θα είναι ουσιαστικές, οι συνταξιούχοι θα πάρουν αυξήσεις μεγαλύτερες από τους εργαζόμενους, ενώ και η ανεργία θα πέσει στο 10%. Μάλιστα ισχυρίστηκε ότι λαμβάνεται ειδική μέριμνα για την απασχόληση εκείνων που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη όπως οι νέοι, οι μακροχρόνια άνεργοι, οι γυναίκες και τα άτομα με ειδικές ανάγκες.

Κλείνοντας ζήτησε την ψήφο των βουλευτών στον προϋπολογισμό για να συνεχιστεί η σταθερά ανοδική πορεία της οικονομίας και της χώρας. Και αν είναι σίγουρο ότι την ψήφο των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ θα την πάρει, στο χέρι του ελληνικού λαού είναι με την ψήφο του, όποτε και αν γίνουν οι εκλογές, να ανακόψει αυτήν την πορεία που είναι σταθερά ανοδική για τους λίγους και μόνιμα καθοδική για τους πολλούς.