«Νίκολας Μπερνς (...) έζησε τις πιο μεγάλες, τις αληθινά ιστορικές ώρες της σταδιοδρομίας του (...) Γιατί τι άλλο από ιστορικές ώρες είναι το να είσαι διευθυντής για τις Σοβιετικές Υποθέσεις την ώρα που γκρεμίζεται το Τείχος του Βερολίνου (...) Δημοκρατικός ο ίδιος, όχι μόνο βρέθηκε σε μια τόσο νευραλγική θέση στα χρόνια των Ρεπουμπλικάνων, αλλά το γεγονός αυτό δεν τον εμπόδισε, λίγο καιρό μετά, επί Κλίντον, να βρεθεί σε μια ακόμα σημαντικότερη θέση (...) τοποθετήθηκε στο Συμβούλιο Ασφαλείας και τον Λευκό Οίκο έχοντας στην ουσία την ευθύνη του συμβούλου του Αμερικανού προέδρου για την πολιτική των ΗΠΑ έναντι των χωρών που προέκυψαν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, επί μια πολύ κρίσιμη πενταετία, από το 1990 έως το 1995, όταν ανέλαβε πλέον εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών» (η αποκαλυπτική αγιογραφία του Ν. Μπερνς στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

«Ο κ. Μπερνς αναφέρθηκε με θερμά λόγια στην 50χρονη πολιτική διαδρομή του επιτίμου προέδρου της ΝΔ και επέκρινε ευθέως το ΚΚΕ για το γεγονός ότι επί των ημερών του ασελγούσε με μπογιές και γκαζάκια έναντι μνημείων Αμερικανών ευεργετών της Ελλάδος, λέγοντας ότι χάριν του σθένους που επέδειξε τόσο ο κ. Κ. Μητσοτάκης όσο και ο κ. Κ. Σημίτης αγάλματα όπως αυτό του Τρούμαν στέκονται ακόμη στη θέση τους» (η καταγραφή, επίσης, στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).