«Βασικά, είναι κίνητρα για τις επιχειρήσεις να κάνουν επενδύσεις». Ιδού, διά στόματος υφυπουργού Οικονομίας Π. Δούκα, το μοντέλο για την «ανασυγκρότηση» της παραγωγικής βάσης των πυρόπληκτων περιοχών. Απόλυτα συνεπές με τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση και ενταγμένο στην κυρίαρχη πολιτική, το χρεοκοπημένο αυτό μοντέλο είναι καταδικασμένο να αναπαράγει τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και να οδηγήσει στα σημερινά ολέθρια αποτελέσματα. Αναθέτοντας η κυβέρνηση της ΝΔ (το ίδιο θα έκανε και μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ) στις δυνάμεις της αγοράς το ρόλο της κινητήριας δύναμης, είναι απολύτως βέβαιο ότι ο μεγάλος κερδισμένος θα είναι το κεφάλαιο, που θα μεταφέρει τα κρατικά κονδύλια για την «ανασυγκρότηση» κατευθείαν στα ταμεία των επιχειρήσεων. Είναι ευνόητο ότι οι επιχειρήσεις θα εκμεταλλευτούν άγρια το εξαθλιωμένο εργατικό δυναμικό και τους φτωχούς αγρότες των περιοχών αυτών, θα εξαγοράσουν φτηνά τη γη, θα «χτίσουν» πάνω στα καμένα δάση και το τελευταίο που θα σκεφτούν είναι η αποκατάσταση του περιβάλλοντος. Στην πραγματικότητα, η πρωτοφανής καταστροφή βάζει ξανά στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας, που καθορίζει και τον τύπο του τρόπου παραγωγής. Οι εκλογές είναι μια ευκαιρία να υπάρξει μια αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων που θα ενισχύσει το ρόλο του λαϊκού παράγοντα, ώστε σε πρώτη φάση να πιέσει για ουσιαστικά μέτρα και να ασκεί ασφυκτικό έλεγχο στην ανασυγκρότηση, ενώ ταυτόχρονα θα κρατεί ανοιχτό το δρόμο προς τη λαϊκή εξουσία.