Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα ΝΕΑ

Τι κατέγραψε το χτεσινό γκάλοπ; Οτι πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους θεωρούν δεδομένο ότι οι πυρκαγιές μπήκαν για να επηρεάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα.

Ε, δε θα έχουν διαβάσει οι άνθρωποι τις αναλύσεις που εξηγούν ότι οι φωτιές εξαπλώθηκαν από τις αλεπούδες.

Πάμε στο δεύτερο εύρημα: Το 22% δηλώνει ότι η ψήφος του θα επηρεαστεί από τις φωτιές. Που σημαίνει πως, αν οι φωτιές μπήκαν γι' αυτόν το λόγο, ο εμπρηστής πέτυχε το στόχο του, καθώς, αν το 22% αλλάξει επιλογή γι' αυτόν και μόνο το λόγο, ανατρέπεται η όποια μέχρι τώρα επιλογή του βασιζόταν σε εμπειρίες από το σύνολο της ζωής του.

Κι αυτό είναι το ακόμα χειρότερο. Γιατί ενώ έχεις υποχρέωση ψύχραιμα να επιλέξεις - έχοντας το παράδειγμα μιας ολόκληρης ζωής και τις επιπτώσεις μιας πολιτικής πάνω σ' αυτήν τη ζωή - φτάνεις τελικά στην επιλογή μόνον όταν έχουν ήδη απειλήσει να σε κάψουν ζωντανό.

Που σημαίνει πως κάποιοι δουλεύουν πάνω σου σα να 'σαι ένα σκυλάκι που λειτουργεί μόνο με ανακλαστικά. Και κάτι τέτοιο όταν εφαρμόζεται σε άνθρωπο σημαίνει χειραγωγημένη συνείδηση.

Εστω και τώρα, ειδικά τώρα, απαιτείται η πλέον ψύχραιμη σκέψη. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σα ζώο. Αυτός ο άνθρωπος, τώρα, ειδικά τώρα, πρέπει να αποφασίσει με το εργαλείο που τον ξεχωρίζει από τα ζώα. Τη νόηση!

Αυτό το εργαλείο αναδεικνύεται σε πολύτιμο, ειδικά τώρα, που με μοιρασμένους ρόλους οι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ επιδιώκουν προκλητικότατα να μετατοπίσουν τη συζήτηση από όλα εκείνα που σε κάνουν τελικά να επιλέγεις πολιτική εκπροσώπηση, σε αυτά που οι ίδιοι θέλουν να γίνει συζήτηση, δηλαδή σε ζητήματα έξω από την ίδια την εμπειρία της ζωής σου, αυτήν που ήδη σε έχει πείσει πως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εναλλάσσονται στο σβέρκο σου.

Η κουβέντα για το αν 'βαλαν «αναρχικοί» ή άλλου τύπου βλάκες τις φωτιές είναι απαράδεκτη. Γιατί τις φωτιές τις βάζει μια πολιτική, η ενιαία πολιτική και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτή ακριβώς η πολιτική που καίει τη ζωή σου κάθε μέρα και όχι μόνο τα δάση. Αυτό θέλουν να ξεχάσεις και σου δείχνουν ακίνδυνους για το σύστημα εχθρούς.

Οσοι ισχυρίζονται πως τα ψηλά βουνά δεν προσφέρονται για εμπόρευμα, ή είναι πράγματι μακριά νυχτωμένοι ή είναι απλά νέτα σκέτα δέσμιοι μιας πολιτικής την οποία υποτίθεται πως και καταγγέλλουν. Οπως καίγεται ο Γράμμος γιατί αυτό επιβάλλεται από το σχεδιασμό για ενιαία καπιταλιστική διαχείριση όλης της περιοχής από την Αχρίδα ως τα Γιάννενα, έτσι καίγονται βουνά και κάμποι της Πελοποννήσου γιατί αυτό επιβάλλει ο σχεδιασμός που στη θέση της μικρής - ιδιοκτησιακά - ντόπιας παραγωγής θέλει να δει να ανθούν καπιταλιστικές αγροτουριστικές επιχειρήσεις.

Να γίνει συζήτηση για το αν η καπιταλιστική ανάπτυξη συμφέρει το λαό; Είναι μέρος του παιχνιδιού της αστικής δημοκρατίας. Το να κρύβεται, όμως, το αντικείμενο μιας τέτοιας συζήτησης - με πυροτεχνήματα περί «ασύμμετρων απειλών» - από αυτούς που καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο, είναι απόδειξη ότι η αστική δημοκρατία δεν αντέχει την αμφισβήτησή της. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα...