Μέχρι την παραμονή των εκλογών, το «όλον ΠΑΣΟΚ» καλούσε το λαό να αντιμετωπίσει τις εθνικές εκλογές σαν «δημοψήφισμα» για «να φύγει η Δεξιά». Ολα ανεξαιρέτως τα κορυφαία στελέχη του υπόσχονταν «νέο ύφος και ήθος εξουσίας» με «συμμετοχική δημοκρατία». Εξάγγελναν «δίκαιη αναδιανομή του πλούτου», παρουσιάζονταν σαν οι ...πολέμιοι της «διαφθοράς» και της «διαπλοκής». Σύσσωμος ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ και οι σημερινοί διεκδικητές του προεδρικού θώκου εμφάνιζαν το ΠΑΣΟΚ σαν την «ιερή πηγή της Αριστεράς» και καλούσαν τους «προοδευτικούς, τους σοσιαλιστές, τους αριστερούς» να στηρίξουν την επάνοδό του στην εξουσία, λοιδορώντας και κατηγορώντας την πολιτική του ΚΚΕ.

Ολα αυτά μέχρι το βράδυ της 16ης του Σεπτέμβρη, υπηρετώντας την επιχείρηση παραπλάνησης των λαϊκών στρωμάτων με στόχο τον κυβερνητικό θώκο. Μετά τη νέα εκλογική ήττα ξέσπασε η υποβόσκουσα κρίση στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Μια κρίση που έφερε στην επιφάνεια την κρίση στρατηγικής που μαστίζει παγκοσμίως τη σοσιαλδημοκρατία, την αδυναμία της να ενσωματώνει λαϊκές δυνάμεις στην πολιτική του κεφαλαίου στο όνομα των συμφερόντων τους κοροϊδεύοντάς τες (δηλαδή, τους πήραν χαμπάρι τι σόι κουμάσια είναι) και συγχρόνως απέδειξε ότι όλοι αυτοί που μέχρι χτες ισχυρίζονταν ότι μάχονταν για το ...«σοσιαλισμό» είναι τα στελέχη και οι υπουργοί (με δικές τους δημόσιες ομολογίες) που μετά από μια μακρά διαδρομή στην εξουσία: α) Απέκτησαν περιουσίες και πλούτισαν. β) Εφτιαξαν δεσμούς αίματος με τα μεγάλα συμφέροντα και τα εκδοτικά συγκροτήματα. γ) Δημιούργησαν κομματικούς και συνδικαλιστικούς «στρατούς», που επικύρωναν αντιδραστικές θέσεις, οι οποίες στη συνέχεια μετατρέπονταν σε αντιλαϊκούς νόμους, και υπονόμευαν τους λαϊκούς αγώνες. δ) Σε πλήρη σύμπνοια με τη ΝΔ ακολούθησαν την ίδια αντιλαϊκή στρατηγική.

Αυτή την πολιτική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται να την ...ανακάλυψαν σήμερα εκείνα τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που εντελώς υποκριτικά την ...καταγγέλλουν, επιχειρώντας τη στάση αυτή να χρησιμοποιήσουν σαν «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», όπου μέσα σ' αυτή θα αναβαφτιστούν για να πλειοδοτούν σε ...«αριστερές στροφές». Σήμερα, μέσα στο Εθνικό Συμβούλιο, στα «non paper» που κυκλοφορούν στα δημοσιογραφικά γραφεία, στα γεύματα που παραθέτουν σε δημοσιογράφους ομολογούν αυτά που μέχρι χτες έκρυβαν. Αυτές οι «ομολογίες» μπορούν να αποτελέσουν για τα λαϊκά στρώματα - χωρίς να λειτουργήσουν σαν συγχωροχάρτι - χρήσιμο υλικό για την εξαγωγή συμπερασμάτων για τους «πράσινους» πολιτικούς εκφραστές του κεφαλαίου. Με τη βεβαιότητα ότι ανάλογη είναι η εικόνα και στο γαλάζιο στρατόπεδο, καθώς είναι ταυτόσημος ο ιδεολογικός πυρήνας της πολιτικής που υπηρετούν οι μεν και οι δε και, κατά συνέπεια, ταυτόσημες δεν μπορεί παρά να είναι και οι εκφράσεις εφαρμογής αυτής της πολιτικής.

Η Β. Παπανδρέου στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ την προηγούμενη Κυριακή είπε: «Αισθάνομαι αλληλέγγυα με όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες αλλά όχι με εκείνους σε όλα τα επίπεδα που έφτιαξαν περιουσίες στα χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ». Κάτι θα ξέρει για να το λέει. Τι σόι υπουργός θα ήταν αν δεν το 'ξερε;

Σ' αυτή την ομολογία ήρθε να προστεθεί η τοποθέτηση του Στ. Τζουμάκα:«Εχω ακούσει στελέχη της νεότερης γενιάς που λένε, δε με αφορά αν υπάρχουν 2 εκατομμύρια (σ.σ. άνθρωποι) στο όριο της φτώχειας, δεν είναι κανένας στον κύκλο μου»!! Ο ίδιος συμπλήρωσε: «Μια πολιτική του ΠΑΣΟΚ που ηττήθηκε, ήταν η πολιτική των παροχών που λέει η μια πλευρά θα πλουτίζει και στην άλλη θα δίνουμε Ταμεία: ΛΑΦΚΑ, ΕΚΑΣ, Ταμείο για τους ανέργους και Ταμείο της φτώχειας»...

Ο Μ. Παπαϊωάννου στη δική του παρέμβαση επισήμανε: «Θεοποιήσαμε την αγορά και το Χρηματιστήριο και δεν αναζητήσαμε ευθύνες ως οφείλαμε να κάνουμε (...) Ανεχτήκαμε φαινόμενα διαφθοράς».

Οι τρεις υπουργοί των κυβερνήσεων του Σημίτη εντόπισαν και κατήγγειλαν τους ομοϊδεάτες και την πολιτική όλων τους. Βέβαια, όλα τα χρόνια μέχρι και τη μέρα των εκλογών στήριζαν και εξυμνούσαν όλους αυτούς που τώρα «κατηγορούν», μαζί με την επιδοματική παροχολογία του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ, τις συντάξεις πείνας, την «παράταση του εργάσιμου βίου», την «ημιανασφάλιστη εργασία», ενώ μέχρι πρόσφατα δεν είχαν καταφέρει να ...εντοπίσουν τα στελέχη που «πλούτισαν» αφού το «όλον ΠΑΣΟΚ» έδινε τη μάχη για να ξαναπάρει την εξουσία.

Το άλλο «κεφάλαιο» που εδώ και ένα μήνα το ...ανακάλυψε το ΠΑΣΟΚ είναι οι «επιρροές» και «παρεμβάσεις» των μεγάλων συμφερόντων και των εξωθεσμικών κέντρων. Ο Γ. Παπανδρέου, ο Ε. Βενιζέλος και ο Κ. Σκανδαλίδης, ο καθένας από τη σκοπιά του, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια επιχειρούν να πείσουν ότι δεν έχουν καμιά σχέση μ' αυτά τα συμφέροντα και ότι δε στηρίζονται απ' αυτά.

Ο πρώην υπουργός Χρ. Βερελής μιλώντας στο Εθνικό Συμβούλιο αναρωτήθηκε: «Θα μου εξηγήσει κανείς γιατί τον Ιούλιο μήνα όταν έμεινε η Βουλή ανοιχτή επί 10 μέρες προκειμένου να ψηφιστεί ο νόμος για την παραχώρηση δωρεάν των συχνοτήτων των ψηφιακών, το ΠΑΣΟΚ έσπευσε να ψηφίσει αυτή τη ρύθμιση;»...

Την ίδια στιγμή ο Α. Κοτσακάς, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου, στην ομιλία του σημείωνε: «Δεν ήταν τα ίδια συγκροτήματα, συντρόφισσες και σύντροφοι, που με προκλητικό τρόπο στήριξαν επί πολλά πολλά χρόνια τον Κώστα τον Σημίτη; Δεν ήταν τα ίδια συγκροτήματα που το 2004 έψελναν "Ωσαννά" και στη διαδοχή και στον τρόπο διαδοχής και στον Γ. Παπανδρέου; Είναι ζήτημα αρχής, θα το αντιμετωπίσουμε σαν τέτοιο ή κάθε φορά καταπώς εξυπηρετεί;».

Την προηγούμενη Τρίτη ο Ε. Βενιζέλος ξεκαθάρισε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να τα βάζει με τις εφημερίδες και τα εξωθεσμικά κέντρα αφού, όπως είπε, «όταν μια εφημερίδα βλέπει το ρεύμα, πάει προς τα εκεί»...

Τώρα τα ανακάλυψαν όλ' αυτά; `Η μήπως νομίζουν ότι αναδεικνύοντας το τι ακριβώς είναι και υπηρετούν όλοι μαζί, αλλά αποδίδοντάς τα ο καθένας στον άλλον, θα πείσουν ότι αλλάζουν; Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσαν να κρύψουν ότι υπηρετούν την άρχουσα τάξη και τα συμφέροντά της, αφού με την πολιτική και τους νόμους τους ενίσχυσαν την κερδοφορία της και της επέτρεψαν να διεισδύσει σε κάθε τομέα του κοινωνικού κράτους, να αναλάβει την κατασκευή των «μεγάλων έργων» με αντάλλαγμα τη «στήριξη» για την παραμονή τους στην εξουσία και σήμερα για την ανακατάληψή της.

Η μάχη των φατριών έφερε στο φως και τη λειτουργία των εσωκομματικών διαδικασιών στο ΠΑΣΟΚ και τους στόχους που ήρθε να υπηρετήσει η περιβόητη «συμμετοχική δημοκρατία».

Ενα από τα στελέχη που γνωρίζουν καλά τους μηχανισμούς, ο πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου Χρ. Πολυζωγόπουλος, ομολόγησε στην ομιλία του στο Εθνικό Συμβούλιο: «Η νεολαία ΠΑΣΟΚ ήταν διαμεσολαβητικός μηχανισμός, όπως στα Συνδικάτα υπάρχουν τέτοια πράγματα και παντού υπάρχουν και ήταν ένα παζάρι, ένα διαρκές παζάρι πόσοι θα έρθουν και με ποιον τρόπο στα διάφορα Συνέδρια για να διαμορφώσουν την α ή τη β εικόνα»!!

Να διαμορφώσουν δηλαδή την πλειοψηφία που θα στηρίζει τις αντιλαϊκές θέσεις και προτάσεις και να μετατρέψουν, στο όνομα των «διαδικασιών», σε συμμέτοχους στην εφαρμογή αντιδραστικών πολιτικών όσους τις επικυρώσουν. Να δίνουν δηλαδή το δικαίωμα στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να υπογράφει με τους βιομηχάνους αύξηση 77 λεπτών του ευρώ στο μεροκάματο του εργάτη. Αυτό το στόχο είχε και η προβληθείσα εκλογή του Γ. Παπανδρέου από 1.000.000 πολίτες, όπως είπαν, για τους οποίους πάντως ο Ε. Βενιζέλος σημείωσε ότι «ακόμα ψάχνουμε τις 500.000»...

Οποιος τολμούσε προεκλογικά να πει ότι το «ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι ίδιοι», χαρακτηριζόταν «στυλοβάτης» της Δεξιάς. Ωστόσο, στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ ο Χρ. Παπουτσής, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, σημείωσε: «Δεν μπορούμε να πάμε να πείσουμε τον εργαζόμενο, τον άνεργο, τον χαμηλοσυνταξιούχο, ότι είμαστε μαζί τους, όταν είμαστε συνεχώς αγκαλιά με την κοινωνική Δεξιά. Για να κυβερνήσουμε δεν αρκεί να είμαστε καλύτεροι, πρέπει να είμαστε πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα διαφορετικοί»... Τώρα το ανακάλυψε και αυτός που χρημάτισε Ευρωπαίος επίτροπος και υπουργός των εφοπλιστών.

Ο Γ. Παναγιωτακόπουλος, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, έγινε πιο συγκεκριμένος: «Σε τι αλήθεια διαφέρουν οι αποκρατικοποιήσεις του ΠΑΣΟΚ από τις αποκρατικοποιήσεις της ΝΔ;».

Το ΠΑΣΟΚ που άσκησε για πολλά χρόνια κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική, το ίδιο έκανε και ως αξιωματική αντιπολίτευση και δεν αλλάζει πορεία. Σήμερα από την ίδια θέση, όση προσπάθεια και αν κάνει για να δείξει ότι ξεπλένει τη σαπίλα της δράσης του, όσα συνθήματα και αν χρησιμοποιήσει για «πατριωτισμό», «αριστερά» και «ανανέωση», παραμένει ένα κόμμα ένθερμος υπερασπιστής και υπηρέτης των συμφερόντων των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων και της ιμπεριαλιστικής δράσης, του ευρωμονόδρομου και της ΝΑΤΟικής βαρβαρότητας, με μια πολιτική προσαρμοσμένη και δομημένη στη σύγχρονη στρατηγική του κεφαλαίου. Εξάλλου, η πρώτη του μετεκλογική ...«ρήξη» ήταν να δηλώσει «παρόν» στο «διάλογο» της κυβέρνησης για την προώθηση των ανατροπών στην Κοινωνική Ασφάλιση.