Ενδιαφέρον και το ένστικτο αυτοσυντήρησης στη ΝΔ, που θυμάται τον Λάσκαρη και υποδεικνύει το αυτονόητο: Αφού έτσι κι αλλιώς ο νόμος Ρέππα αλλάζει τα φώτα σ' όσους βγαίνουν στη σύνταξη, γιατί να βιαζόμαστε; Εξάλλου, λέει, μπορείς να χτυπήσεις τώρα κάτι μηχανικούς, δικηγόρους, γιατρούς και δημοσιογράφους που έτσι κι αλλιώς τους έχει ο κόσμος στην μπούκα κι αντί για κατακραυγή να εισπράξεις και χειροκρότημα!

Συμφωνούν και δεν το κρύβουν: Στην Παιδεία, στον εκλογικό νόμο, στο Ασφαλιστικό. Διάλογο κάνουν μεταξύ τους για τον τρόπο που όλα αυτά θα περνάνε χωρίς να τους παίρνει χαμπάρι ο κόσμος.

Με αυτά τα δεδομένα δεν είναι λίγο 17χρονα παιδιά να επιμένουν να διαδηλώνουν για ενιαία δημόσια και δωρεάν Παιδεία, να συνδέουν τον σημερινό τους αγώνα ευθέως με το «Πολυτεχνείο» και μέσα από εκεί με όλο το πλαίσιο του ξεσηκωμού. Ξάφνου ακούς στις αυλές των σχολείων - στις εκδηλώσεις που οργανώνονται με ευθύνη των συντονιστικών επιτροπών - συνθήματα ενάντια στο ΝΑΤΟ, στους Αμερικανούς, στην ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση και στις κατευθύνσεις της Μπολόνια, βλέπεις τα παιδιά να φεύγουν από την κατάληψη για να πάνε να συμπαρασταθούν στους σκουπιδιάρηδες του δήμου που απεργούν, ακούς φράσεις «τους χρωστάμε την καθαριότητά μας», ή, «πώς θα πληρώσουν τα φροντιστήρια των παιδιών τους όταν είναι απλήρωτοι πέντε μήνες;».

Επικίνδυνο σχολειό το καθεμέρα του αγώνα.

Ξυπνάει το ταξικό ένστικτο των αστών. Κι αρχίζουν να πέφτουν κάτι αθώες αντιρρήσεις, περί μη χρησιμότητας των καταλήψεων σήμερα αφού δεν έχουμε χούντα (έλα όμως που τα παιδιά ήδη κάτι έχουν ακούσει για τη δικτατορία των μονοπωλίων με κοινοβουλευτικό μανδύα). Κι ύστερα σκυτάλη παίρνουν κάτι ξεσκολισμένοι αναλυτές...

Ο καθένας στην ειδικότητά του. Οι του αστυνομικού ρεπορτάζ ανακαλύπτουν ναρκωτικά στις καταλήψεις. Οι του εκπαιδευτικού με τις ειδικές σχέσεις με τα φροντιστήρια κλαίνε, δήθεν, για τα χάλια της δημόσιας εκπαίδευσης. Κι εκείνοι που παίρνουν γραμμή κατευθείαν από διάφορες υπηρεσίες βλέπουν άμεση σύνδεση των καταλήψεων με τον συκοφάντη της εξέγερσης του Νοέμβρη, την περίφημη «17Ν». Σου λέει, τόσο χρήσιμη ομάδα είναι κρίμα να μην αξιοποιηθεί και τώρα που τα πιτσιρίκια προαναγγέλλουν της γενιάς τους τα Πολυτεχνεία.

Ετσι τα παιδιά εμφανίζονται όχι μόνο να μην ξέρουν γιατί παλεύουν, αλλά και να είναι οπαδοί «δικτατόρων», όπου σαν τέτοιοι εμφανίζονται ο Μιλόσεβιτς και ο Τσάβες! Για την αντίστασή τους στους ιμπεριαλιστές. Ετσι, επίσης, το άσυλο εμφανίζεται σαν εργαλείο παρανόμων, και η αντίσταση ως ετήσια γυμναστική. Το πιο ωραίο είναι το όνειρο του «αναλυτή» ότι η κοινωνία, λέει, θα πετάξει στα σκουπίδια αυτήν την επανάσταση!

Να 'σαι σίγουρος, άνθρωπέ μου, πως όταν θα είναι παρούσα πράγματι η επανάσταση, η κοινωνία κάτι θα έχει να πετάξει στα σκουπίδια. Εσένα και τους ομοτράπεζούς σου.

Aσχετο: Eνα από τα χειρότερα είδη είναι οι ναιμεναλλάκηδες. Που σου λένε «συμφωνώ μαζί σου, αλλά ξέρεις...», κι αρχίζουν τις κωλοτούμπες γυρνώντας το πράγμα στις θέσεις του αντίπαλου. Ετσι και με την απλή αναλογική. Ολοι τη θεωρούν δίκαιη «ναι μεν αλλά». Κι έτσι προκύπτει το γερμανικό ως τίμιο σύστημα κατά το κλέφτης πλην τίμιος.