Για τις εξελίξεις που αφορούν στην ονομασία της ΠΓΔΜ αλλά και για τη θρυλούμενη ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού μίλησε, χτες, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στο ραδιοφωνικό σταθμό «Αλφα» και τον δημοσιογράφο Μπ. Παπαπαναγιώτου. Παραθέτουμε αποσπάσματα της συνέντευξής της:

-- Γίνεται μία πρόταση από ένα κόμμα, να γίνει κι εδώ δημοψήφισμα για το όνομα της FYROM. Συμφωνείτε εσείς;

-- Εδώ δεν κάναμε δημοψήφισμα για θέματα που έπρεπε. Π.χ., η συμφωνία του Μάαστριχτ, η «Ευρωσυνθήκη», κλπ. Σε τούτο εδώ το θέμα δεν μπορεί να βοηθήσει το δημοψήφισμα. Θα έχει την τύχη των ταυτοτήτων. Δηλαδή, μάζεψαν 3 εκατομμύρια υπογραφές και τελικά δεν έγινε τίποτα. Βεβαίως, εμείς ήμασταν αντίθετοι σε δημοψήφισμα για τις ταυτότητες. Η γνώμη μας λοιπόν είναι ότι αυτό το δημοψήφισμα δεν έχει να προσφέρει τίποτα, αλλά και θα δημιουργήσει έναν τεράστιο αποπροσανατολισμό. Και το λέω αυτό γιατί ο ελληνικός λαός επί 17 χρόνια εμπαίζεται.

Για μας υπάρχει κι ένα άλλο θέμα, που κανένα δημοψήφισμα και κανένας χειρισμός της κυβέρνησης κι αν γίνει δεν πρόκειται να λύσει το ζήτημα: Αυτή τη στιγμή στα Βαλκάνια η ΠΓΔΜ είναι ένα αμερικάνικο προτεκτοράτο. Εχουμε επίσης την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου. Δεύτερο προτεκτοράτο. Εχουμε στα Βαλκάνια ανταγωνισμούς των ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ, των ΗΠΑ και έχει μπει και η Ρωσία στο παιχνίδι με τα ενεργειακά. Η Ελλάδα διεκδικεί περιφερειακό ρόλο. Η Τουρκία με το μουσουλμανικό τόξο, επίσης το σκέφτεται και θα κάνει τις δικές της συμμαχίες. Επομένως, τα Βαλκάνια είναι μία πυριτιδαποθήκη και δεν μπορεί να μιλάμε μόνο για το θέμα του ονόματος της γειτονικής χώρας, που βεβαίως πρέπει να λυθεί, δε λέω να μείνει σε εκκρεμότητα. Οταν υπάρχουν ανταγωνισμοί στην περιοχή προσχήματα θα βρίσκονται χίλια δυο. Ξέρετε ότι τα Βαλκάνια είναι η περιοχή που οι ΗΠΑ δεν έχουν σταθερό ενδιαφέρον, μόνιμο. Μπορώ να πω ότι τα προηγούμενα χρόνια δεν πολυασχολήθηκαν. Αλλά από τη στιγμή που η Ρωσία βγήκε ως αντίπαλος στο πεδίο της οικονομίας - διότι αυτή είναι η λογική σήμερα της καπιταλιστικής Ρωσίας, οικονομικός πόλεμος και διεκδίκηση μεριδίου - τα πράγματα δυσκολεύουν και χειροτερεύουν. Και οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται ζωηρά. Είχαν κάνει και ολόκληρη συζήτηση για το αν χρειάζεται να εμπλακούν στα Βαλκάνια. Ενεπλάκησαν στις αρχές του '92 γιατί τους κάλεσαν εδώ οι Ευρωπαίοι - καθαρά πράγματα - και στη συνέχεια είχαν ένα μειωμένο ενδιαφέρον. Τώρα έχει αναζωπυρωθεί τα τελευταία χρόνια.

-- Εσείς τι προτείνετε ότι πρέπει να κάνουμε;

-- Εμείς λέμε ότι πρέπει να υπάρχει μια σωστή και σταθερή στάση και να μην ετεροκαθορίζεται, είτε στο αμερικανικό σχέδιο, είτε στο ΝΑΤΟικό, είτε στο γερμανικό, είτε στο κοσσοβάρικο, κλπ. Δηλαδή, η ελληνική κυβέρνηση να δώσει τη μάχη στο περιεχόμενο του όρου «Μακεδονία»: Γεωγραφικός όρος. Να μην μπαίνουν ζητήματα μακεδονικής εθνότητας, κλπ. Ο αλυτρωτισμός είναι, ας το πούμε, οι φωνές που ακούγονται στις διάφορες χώρες. Βέβαια, στη FYROM αυτή τη στιγμή το VMR είναι ένα κόμμα το οποίο, όπως ξέρετε, είναι ένα εθνικιστικό κόμμα. Εχει πια κρατική υπόσταση ο εθνικισμός. Στην Ελλάδα δε νομίζω ότι έχει κρατική υπόσταση, αλλά υπάρχουν θύλακες. Πρέπει να υπάρξει μια κοινωνική απομόνωση αυτών των απόψεων. Να τις απορρίπτει η κοινωνία. Οταν λέω εθνικιστικές απόψεις, είναι και επεκτατικές, είναι αντιδραστικές στο εσωτερικό της χώρας, όσον αφορά τους μετανάστες, έχουν μια ολόκληρη φιλολογία και ιδεολογία, οι Ελληνες είναι ο περιούσιος λαός, ο ελληνικός πολιτισμός είναι ο μοναδικός και δεν υπάρχει κανένας άλλος, κλπ. Μιλάω γι' αυτές τις αντιλήψεις. Θέλω να πιστεύω ότι στην Ελλάδα αυτά δεν μπορούν να μετατραπούν σε μία ισχυρή δύναμη ιδεολογικά, αλλά δεν μπορώ να υποτιμήσω ότι στα Βαλκάνια, όπου υποκινούνται οι διαιρέσεις, δε θα έχουν κι αυτές στην πορεία ίσως μια δυναμική. Το ελπίζω να μην έχουν.

-- Πρέπει να συγκληθεί ωστόσο το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών;

-- Αν πιστεύαμε ότι ήταν κλειδί ειλικρινά σας λέω ότι θα παίρναμε μία τέτοια πρωτοβουλία να το προτείνουμε. Απλώς έχουμε μία ανοχή. Αν δηλαδή η κυβέρνηση θέλει να πάρει τη γνώμη των κομμάτων μέσα από μια τέτοια διαβούλευση, εμείς δε θα έχουμε αντίρρηση να πάμε. Τι θα βγει; Τι να σας πω; Γιατί εδώ πολλά πράγματα επενδύονται στην επικοινωνιακή αγορά, κλπ. Επομένως, δεν ξέρω τι θα προσφέρει. Ζημιά δε νομίζω να κάνει, δηλαδή να προσθέσει πρόβλημα σε αυτά που ήδη υπάρχουν.

-- Μιλήσατε προηγουμένως για την επιχειρούμενη ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού. Και σας άκουσα και χτες στον «902» να συνεχίζετε μια επίθεση κατά του ΣΥΝ, λέγοντας ότι θα είναι αυτός που θα επαναφέρει στη σοσιαλδημοκρατία όσους πάνε να φύγουν από το ΠΑΣΟΚ. Αυτό πιστεύετε ότι επιχειρείται και συντελείται αυτή τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία;

-- Στην ελληνική κοινωνία κατ' αρχάς συντελείται κάτι θετικό. Στη συνείδηση ενός σημαντικού μέρους του ελληνικού λαού έχουν φθαρεί τα δύο κόμματα, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και έχουν φθαρεί για την πολιτική τους.

Λοιπόν, αυτή η φθορά έχει κάτι πολύ θετικό και εκδηλώθηκε και στις εκλογές με τη μείωση των δύο κομμάτων και εκδηλώνεται ακόμα περισσότερο μετά. Το υπόβαθρο είναι τα κοινωνικά, οικονομικά προβλήματα. Πιθανόν να βαραίνουν και ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.

-- Σύμφωνοι. Γιατί εισπράττει όμως ο ΣΥΝ και δεν εισπράττετε εσείς, ας πούμε;

-- Κατ' αρχάς αφήστε να δούμε για τις ...εισπράξεις.

-- Μιλάμε με ό,τι βλέπουμε μέχρι στιγμής.

-- Θα εισπράξουμε. Πρέπει όμως να ξέρουμε το εξής: Οτι εμείς δε θέλουμε να «εισπράξουμε» απλώς σαν ένα κόμμα που είναι αντίθετο με τα άλλα δύο κόμματα. Θέλουμε να «εισπράξουμε» σαν ένα κόμμα που έχει μία ριζική εναλλακτική πρόταση εξουσίας.

Αυτή η πρόταση εξουσίας που έχουμε εμείς είναι μία πρόταση που σημαίνει ρήξη. Θα μου πείτε τώρα και η ρήξη έχει εκφυλιστεί ως λέξη, αλλά εν πάση περιπτώσει. Σημαίνει συγκέντρωση δυνάμεων και χάραξη διαφορετικής πορείας. Δε σημαίνει απλώς μία αλλαγή στην κάλπη. Και εδώ ένα μέρος του λαού, και το καταλαβαίνω αυτό, είναι πολύ φυσιολογικό, αναζητεί μία λύση εύκολη, της κάλπης. Εμείς λέμε ότι ο λαός πρέπει να διαμορφώσει την εναλλακτική λύση, από τα κάτω και παντού. Και μάλιστα εκεί που είναι πιο επικίνδυνα τα πράγματα: Στους χώρους εργασίας. Πρέπει να στρέψει την προσοχή του απέναντι στα επιχειρηματικά μεγαθήρια.

-- Είναι αντιληπτή η άποψή σας και η επιδίωξή σας. Ωστόσο...

-- Κατ' αρχάς την ανασύνθεση δεν την επιχειρεί ο ΣΥΝ. Την επιχειρεί το οικονομικό κατεστημένο της χώρας και έχει πάρα πολλούς προβληματισμούς και είναι εύλογοι από την πλευρά του.

Δεύτερο: Υπάρχει προβληματισμός και μέσα στη ΝΔ, αλλά είναι κυβέρνηση και δεν είναι εύκολο να «σκάσει μύτη» αυτός ο προβληματισμός και υπάρχει και προβληματισμός και μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Και σε μας και στον ΣΥΝ και είναι φυσιολογικό αυτό το πράγμα. Τώρα όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι μπορεί να υπάρξει μία εναλλακτική λύση ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στο ΣΥΝ. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ είναι έτσι κι αλλιώς όμορα κόμματα όσον αφορά στο πρόγραμμα - ανταγωνισμοί υπάρχουν βεβαίως. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να παραδεχτεί ότι θα μοιραστεί τη διακυβέρνηση με ένα άλλο κόμμα; Δεν το δέχεται εύκολα. Η ΝΔ ακόμα περισσότερο. Υπάρχει, λοιπόν, αυτή η δέσμη απόψεων η οποία λέγεται, γράφεται και δε σιγοψιθυρίζεται απλώς. Και υπάρχει βεβαίως και μία άλλη δέσμη που έχει να κάνει με τη διαφήμιση αυτών των εξελίξεων. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι διαφημίζεται κάτι που δεν υπάρχει πρόθεση να περπατήσει. Ο ΣΥΝ μιλάει για διακυβέρνηση...

-- Για πρόταση εξουσίας μιλάει, με πυρήνα τη μεγάλη αριστερά.

-- Βεβαίως. Ομως, λέει πως δεν την έχει φτιάξει αυτή την πρόταση. Εγώ πιστεύω ότι την έχει.

-- Την έχει, λέτε;

-- Ε, βέβαια. Θέλει ίσως να τη φτιάξει λογοτεχνικά. Την έχει. Δεν μπορεί να μην την έχει. Αν δεν την έχεις δεν μπορεί να δείχνεις τέτοια πρόταση. Και η πρόταση εξουσίας κρίνεται στο πεδίο της οικονομίας. Οχι να μιλάς για καλύτερη λειτουργία του Κοινοβουλίου, των θεσμών, κλπ. Στο πεδίο της οικονομίας, εκεί που υπάρχει η αντίθεση κεφάλαιο - εργασία ή αλλιώς, όπως εμείς την προβάλλουμε, η αντίθεση με τα επιχειρηματικά μονοπώλια, με τις ιμπεριαλιστικές δεσμεύσεις.

-- Κι αν στο επίπεδο της εργασίας, της οικονομίας υπάρξει σύμπτωση, δηλαδή έχετε τις ίδιες επιδιώξεις, μπορείτε να συνεργαστείτε;

-- Δεν μπορεί να υπάρξει στο πεδίο της οικονομίας γιατί ήδη στο πρόγραμμά του μιλάει για μια νέα κοινωνική συμφωνία με την αγορά. Μιλάει για μία νέα συμφωνία ανάμεσα στους επιχειρηματίες και στην κοινωνία.

-- Θα την αγνοήσουμε δηλαδή την αγορά και ως ενδιάμεσο στάδιο θα αγνοηθεί η αγορά;

-- Μα γι' αυτό σας λέω ότι εξαρτάται τι εννοεί κανείς πρόταση εξουσίας. Αν την πρόταση εξουσίας την ταυτίσει με τις επόμενες εκλογές, είναι σκέτη διαχείριση και τίποτα άλλο. Καθαρό. Εγώ να σας πω ότι μπορεί μέσα από μία εκλογική μάχη και με τη φθορά των κομμάτων να διαμορφωθεί πολύ γρήγορα μία κυβέρνηση, δηλαδή να έχουμε μια πολύ απότομη κοινοβουλευτική φθορά των κομμάτων. Αυτό δεν μπορώ να το αποκλείσω εγώ. Κι αν θέλετε, αν ήμασταν εμείς που εισπράτταμε αυτή τη δύναμη, από την άλλη μέρα θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε συγκεκριμένα πράγματα. Πρώτον: Αντιμετώπιση της ανεργίας. Τι πρόγραμμα θα είχες για την αντιμετώπιση, όταν τα κλειδιά της οικονομίας τα έχουν οι επιχειρηματίες; Αυτοί αποφασίζουν πού και πότε θα επενδύσουν και με ποιους όρους. Πώς θα αντιμετωπίσεις την ανεργία, τι θα κάνεις; Θα πεις, π.χ., ότι θα προσλάβω 100 χιλιάδες, ας πούμε, καθαρίστριες στο δημόσιο τομέα; Δεύτερον, έχουν δεσμεύσεις, η «Ευρωσυνθήκη», π.χ., είναι ένα θέμα, το ΝΑΤΟ. Δεν μπορείς να έχεις πρόταση εξουσίας και να μην προετοιμάζεις το λαό για το τι έχει να αντιμετωπίσει υλοποιώντας μία φιλολαϊκή πολιτική. Δηλαδή, τι είναι; Να φέρεις μόνο κάποιους νόμους; Θα αντιδράσει η αγορά, θα αντιδράσει η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Τι θα κάνεις; Και για να τελειώσω: Δεν υπάρχει σκαλοπάτι. Δηλαδή, η λογική του σκαλοπατιού: Αν δεν μπορώ να πετύχω το μείζον, να πετύχω...

-- Το έλασσον.

-- Ναι. Και αυτό το σκαλοπάτι δεν υπάρχει, όχι γιατί δεν το θέλουμε εμείς. Αντικειμενικά δεν υπάρχει σκαλοπάτι, ειδικά την περίοδο που διανύουμε.