Η διαρροή του εγγράφου, που υποτίθεται ότι φυλασσόταν ως εφτασφράγιστο μυστικό από την κυβέρνηση, που δεν το έδωσε ούτε στους αρχηγούς των κομμάτων, δημιούργησε αρνητικές εντυπώσεις αλλά και κραδασμούς στο εσωτερικό της κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να «μαζέψει» το θέμα που δημιουργήθηκε, παραδεχόμενη τη ζημιά που έγινε, δίχως όμως να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις για το πώς έγινε και ποιον εξυπηρετούσε μια τέτοια «διαρροή». Την ίδια στιγμή έχει ξεσπάσει ένας «υπόγειος πόλεμος» αλληλοκατηγοριών μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου και υπουργείου Εξωτερικών, καθώς το έγγραφο με τη νέα πρόταση Νίμιτς φέρεται να το είχαν στη διάθεσή τους μόνο η Ντ. Μπακογιάννη και ο Κ. Καραμανλής.

«Η κυβέρνηση καταδικάζει τη διαρροή του εγγράφου Νίμιτς, απ' όπου και αν αυτή προήλθε. Και σημειώνει ότι αυτή δυσχεραίνει, όπως όλοι μπορούν να αντιληφθούν, τη διαπραγμάτευση», ήταν το αρχικό σχόλιο του Θ. Ρουσόπουλου όταν ρωτήθηκε για τη «διαρροή» προς την εφημερίδα του συγκροτήματος Λαμπράκη. Δε δέχτηκε ότι υπάρχει πόλεμος μεταξύ Μαξίμου και ΥΠΕΞ χαρακτηρίζοντας αυθαίρετα τα σχετικά συμπεράσματα, ενώ αποπειράθηκε να αποτινάξει τις ευθύνες συνολικά από την κυβέρνηση λέγοντας ότι «εγώ δε σπεύδω να βγάλω κανένα συμπέρασμα». Οργισμένη ήταν η απάντησή του όταν ρωτήθηκε αν θα γίνει έρευνα στο πρωθυπουργικό γραφείο για το πώς έγινε η διαρροή: «Θεωρώ την ερώτηση υβριστική ως προς το πρόσωπο του πρωθυπουργού», είπε εμφανώς εκνευρισμένος, σπεύδοντας να συμπληρώσει ότι το ίδιο ισχύει και για την ΥΠΕΞ και στελέχη της κυβέρνησης.

Την ίδια στιγμή, συνεργάτες της Ντ. Μπακογιάννη αρνούνταν κάθε ανάμειξη της υπουργού Εξωτερικών στη διαρροή επισημαίνοντας ότι «δεν υπάρχει πολιτικό όφελος» από μια τέτοια ενέργεια. Οι ίδιοι «αθώωναν» και τους Αμερικάνους με το επιχείρημα ότι πρόκειται για πρόταση που προωθούν για να γίνει αποδεκτή, ενώ ταυτόχρονα άφηναν ανοιχτά όλα τα άλλα ενδεχόμενα σημειώνοντας με νόημα ότι «δεν υπήρχε μεγάλη διασπορά» του εγγράφου.

Επί της ουσίας του εγγράφου, ο Αμερικανός διαμεσολαβητής προτείνει τη φόρμουλα της «διπλής ονομασίας» για την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Σύμφωνα με την πρόταση που δημοσιοποίησε «Το Βήμα», ο Μ. Νίμιτς από τη μια αναγνωρίζει το συνταγματικό όνομα της ΠΓΔΜ («Δημοκρατία της Μακεδονίας») και από την άλλη προτείνει ένα «επίσημο διεθνές όνομα» που θα χρησιμοποιείται σε διεθνείς οργανισμούς, σε διεθνείς και πολυμερείς συμβάσεις, καθώς και στα διαβατήρια.

Για το «επίσημο διεθνές όνομα» ο Νίμιτς προτείνει πέντε εκδοχές (στα αγγλικά): Constitutional Republic of Macedonia, Democratic Republic of Macedonia, Independent Republic of Macedonia, New Republic of Macedonia, Republic of Upper Macedonia».

Μεταξύ των άλλων σημείων περιλαμβάνεται ο περιορισμός στη χρήση του όρου «Μακεδονία» από τα «δύο μέρη». «Η λέξη "Μακεδονία" μόνη της δε θα πρέπει να αναγνωρίζεται ως επίσημο όνομα, τυπικό είτε άτυπο, του Δεύτερου Μέρους (σ.σ. την ΠΓΔΜ) είτε ως επίσημο όνομα οποιουδήποτε άλλου κράτους» αναφέρει χαρακτηριστικά και προσθέτει: «Κανένα κράτος δε θα έχει αποκλειστικά δικαιώματα, πολιτικά είτε εμπορικά, στα ονόματα "Μακεδονία" ή "Μακεδονικός" μόνο του». Ακόμα αναφέρεται ότι «τα ονόματα "Μακεδονία" και "Μακεδονικός" μπορεί να χρησιμοποιούνται εμπορικά και από τα δύο Μέρη και από τους πολίτες και από οργανωμένες ομάδες νομικά αναγνωρισμένες εκάστου των δύο Μερών, αλλά μόνο σύμφωνα και υποκείμενο στην υφιστάμενη διεθνή νομοθεσία, σε συμβάσεις και πρακτικές οι οποίες αφορούν τη χρήση γεωγραφικών ονομάτων για εμπορικούς και παρόμοιους λόγους».

Επίσης τα «δύο Μέρη» αποκηρύσσουν ρητά κάθε εδαφική διεκδίκηση επί του άλλου «Μέρους» και δε θα υποστηρίζουν οποιαδήποτε αλυτρωτική δήλωση με κανέναν επίσημο τρόπο, ενώ θα εκφράσουν το σεβασμό τους στην κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα εκάστου. Επίσης η Ελλάδα αναλαμβάνει να υποστηρίξει την ΠΓΔΜ στην ένταξή της στους διεθνείς οργανισμούς και μάλιστα ονομαστικά σε ΝΑΤΟ και ΕΕ με το «επίσημο διεθνές όνομα» της γειτονικής χώρας.