Του Τάσου Αναστασίου από τα ΝΕΑ

Τα ίδια πάνω κάτω νούμερα - αριθμούς διαθέτουν όλοι οι αναλυτές, από τις ίδιες πάνω κάτω πηγές. Ε, ανάλογα τι θέλει να κρύψει, ή σε ποιο συμπέρασμα θέλει να καταλήξει, με αυτόν το συνδυασμό τα παρουσιάζει ο καθένας.

Θεμιτό; Θεμιτότατο, αν συμφωνήσουμε ότι ο καθένας μιλάει για λογαριασμό μιας τάξης. Οτι δε διεκδικεί το «ανεξάρτητο», «ουδέτερο» κι άλλα τέτοια που στοχεύουν να καλύψουν την ταξική τοποθέτηση...

Ετσι, όταν βλέπεις έναν «αριστερό» να σου λέει πως το πρόβλημα είναι η ανισοκατανομή του πλούτου και ο υπερβολικός πλουτισμός ορισμένων, δηλαδή ένα ηθικής τάξης πρόβλημα, ε, ξέρεις - πρέπει να ξέρεις - πως αυτός δε μιλάει από τη σκοπιά της εργατικής τάξης.

Γιατί, πολύ απλά θα έβλεπε πως το πρόβλημα είναι η ίδια η καπιταλιστική πραγματικότητα, η ατομική ιδιοποίηση, δηλαδή, του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου και όχι ένα από τα ηθικής τάξης αποτελέσματά της. Οταν μιλάς για δίκαιη αναδιανομή, ήδη θεωρείς αυτονόητη τη διατήρηση του καπιταλισμού και ζητάς απλά η ταξική διαφορά να έχει ανθρώπινο πρόσωπο, ό,τι ακριβώς δηλώνει και το σύνθημα «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη».

Τι δε θέλει να δει - ή σκόπιμα αποκρύπτει - ο αναλυτής μας; Το στοιχείο για τις τιμές. Σε μια φυσιολογικά αναπτυσσόμενη κοινωνία - οικονομία, με την πρόοδο της τεχνικής να επιτρέπει και μεγαλύτερη και οικονομικότερη παραγωγή, οι τιμές δε θα έπρεπε να αυξάνονται. Σε μια κανονική κοινωνία - οικονομία, εκεί, δηλαδή, όπου η κοινωνική παραγωγή ξεκινά και επιστρέφει στις ανάγκες των ανθρώπων, δε θα έπρεπε να υπάρχουν καθόλου τιμές! Οι τιμές στα προϊόντα δηλώνουν ήδη εμπόριο. Αυτό, δηλαδή, που πρέπει να καταργηθεί. Ε, σ' αυτό ακριβώς το συμπέρασμα δε θέλει να φτάσει ο αναλυτής μας και γι' αυτό χρησιμοποιεί από τα νούμερα αυτά μόνο που του επιτρέπουν να κρατάει το συμπέρασμα στο αίτημα για δικαιότερη αναδιανομή.

Σ' αυτό το πεδίο, της αναδιανομής, ακόμα και ο τελευταίος λογιστής μιας καπιταλιστικής επιχείρησης μπορεί να αποδείξει εύκολα πως οι καπιταλιστές όχι μόνο δεν είναι άδικοι, αλλά και ότι προσφέρουν από το έχει τους στο κοινωνικό σύνολο. Μετέχουν, δηλαδή, και μάλιστα με δική τους πρωτοβουλία, στη δίκαια αναδιανομή. Δες την Βαρδινογιάνναινα και τις άλλες κυρίες που προσφέρουν φιλανθρωπικό έργο και θα καταλάβεις.

Το πρόβλημα αρχίζει όταν πας απέναντι: Στο δημόσιο νοσοκομείο που δεν κάνει ακτινοθεραπεία στα παιδιά, γιατί το χρήμα το έχει πάρει ήδη η κυρία που προσφέρει φιλανθρωπία.

Οσο οι καπιταλιστές αναγκαστικά - δεν μπορούν να υπάρχουν αλλιώς - θα κυνηγούν το κέρδος, άρα θα παίζουν με τις τιμές των προϊόντων (συμπιέζοντας όσο τους παίρνει την τιμή του προϊόντος εργατική δύναμη, αυξάνοντας όσο τους επιτρέπει ο ανταγωνισμός τις τιμές των άλλων προϊόντων) τόσο περισσότερο η μόνη ανάγκη που προβάλλει από τη σκοπιά της εργατικής τάξης είναι η κατάργηση της συνθήκης που οδηγεί στο κέρδος, δηλαδή του ίδιου του καπιταλισμού.

Ασχετο: Πλήθος τα σχόλια στον χτεσινό Τύπο για τη λεκτική επίθεση που έγινε στην Λούκα Κατσέλη του ΠΑΣΟΚ όταν πήγε να μιλήσει στο Πάντειο. Παραδόξως (;) λέξη (ούτε στην ΑΥΓΗ!) δε γράφεται για το γεγονός ότι την ίδια ώρα ο Τσίπρας ήταν στην ΑΣΟΟΕ. Σα να μην πήγε καν. Κι όμως και ήταν εκεί. Και μίλησε. Ρωτάνε, μάλιστα, κάποιοι που ήταν μπροστά: Για τη σιωπή φταίει αυτό καθαυτό το γιαούρτι που έπεσε (η μάρκα του δηλαδή); ΄Η ότι κάτι τέτοιο δημιουργεί πρόσθετο πρόβλημα στα ήδη προβληματικά δημοσκοπικά ευρήματα; Τι να σας πούμε; Μόνο η διαφημιστική του εταιρεία μπορεί να απαντήσει σ' αυτό.