«Ενας από τους πλέον διαδεδομένους κοινούς τόπους μέσα στο ΣΥΝ είναι η αντίθεση στον ατλαντισμό και η υποστήριξη μιας αυτόνομης Ευρώπης (...) η ίδια συλλογιστική υπονοεί ότι εάν ένα μαγικό χέρι έδιωχνε το φάντασμα του ατλαντισμού που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, τότε η ενωμένη Ευρώπη θα είχε έναν αγαθό και προοδευτικό ρόλο στα διεθνή πράγματα (...) αποκορύφωμα και φυσική συνέπεια αυτής της λογικής αποτελεί η υποστήριξη που ένα κομμάτι του ΣΥΝ παρέχει προς το λεγόμενο "ευρωστρατό", δηλαδή προς τη δημιουργία αυτόνομων ομάδων μάχης στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Αμυνας και Ασφάλειας (ΕΠΑΑ) (...) ο "ευρωστρατός" όμως υπάρχει για να επεμβαίνει στο Κονγκό και στο Κόσσοβο (...) οι επερχόμενες ευρωεκλογές του 2009 είναι μια ευκαιρία για την περαιτέρω αποσαφήνιση (...) δεν μπορούμε να θέλουμε και την πίτα της ευρωπαϊκής "άμυνας" και "ασφάλειας" ολόκληρη, και το σκύλο του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία χορτάτο» (ο Η. Οικονόμου στην ΑΥΓΗ).

«"Αριστερά" στρίβει το ΠΑΣΟΚ, δεξιά η ΠΑΣΚΕ» (η εκτίμηση επίσης στην ΑΥΓΗ).

«Πολύ περισσότερο από τις δημοσκοπήσεις ανησύχησαν τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών την ηγεσία του ΣΥΝ. Οριακά κέρδη, ποσοστό κοντά στο 5% σε έναν προνομιακό κοινωνικό χώρο και σε μια συγκυρία που ο ΣΥΝ έχει "αέρα στα πανιά του...". Αρα, τι συμβαίνει;» (το ερώτημα στο ΕΘΝΟΣ).

«Γιατί ενώ οι περσινές φοιτητικές κινητοποιήσεις είχαν προκαλέσει το ενδιαφέρουν του κόσμου, οι πρόσφατες φοιτητικές εκλογές πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες;» (η απορία του Γ. Πανούση στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).