Η αθλιότητα των ημερών είναι ένα ακόμα επίτευγμα της θεόσταλτης κυβέρνησης Καραμανλή. Στους κόλπους της, τα μεγάλα προβλήματα ως διά μαγείας εξαφανίζονται και στη θέση τους εμφανίζεται το Παράλογο, που αποθεώνεται από τα κέντρα του θεάματος. Οι τσαρλατάνοι που καθορίζουν τη μοίρα της αισθητικής μας δεν έχασαν χρόνο και αποφάσισαν να μας διαπαιδαγωγήσουν μέσω της λοιδορίας. Παρουσίασαν κοινωνικά προβλήματα με τη μορφή του «τρομερού» (βλέπε γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων), περιμένοντας να πάρουμε θέση. Δημιουργήθηκε μια ψεύτικη τηλεοπτική διαμάχη ανάμεσα στους γνωστούς φασίστες, αρκετούς ρασοφόρους και Συνασπισμένους. Οσοι έμειναν μακριά από το φιάσκο, για λόγους αξιοπρέπειας, χτυπήθηκαν κυρίως για την ιδεολογική τους επιλογή: ότι είναι συντηρητικοί, κολλημένοι σε άλλες εποχές.

Δεν πρόκειται απλώς για μια κατάσταση συσκότισης, αλλά για καταπάτηση στοιχειωδών δικαιωμάτων του ατόμου να καθορίσει μόνο του ποια είναι τα προβλήματά του. Είναι γνωστό πως η λογική καμία σχέση δεν έχει με την ενημέρωση. Η επιλεκτική πληροφορία, στην προσπάθειά της να επιβληθεί, έχει καταντήσει σε έναν ακόμα αυστηρό νόμο σε όποιον την αμφισβητεί. Οσοι λοιπόν δεν παίρνουν μέρος στους κύκλους αθλιότητας για τα προβλήματα που μας καίνε (γάμοι ομοφυλοφίλων, η δολοφονία του ηθοποιού και το δεξί πόδι του ποδοσφαιριστή Καραγκούνη) θα απολογούνται στα εκλεκτά τέκνα της δημοσιογραφίας.

Ο Καραμανλής μπορεί να γελά πιστεύοντας ότι ρυθμίζει αυτήν την παρακμή και να δείχνει ταυτόχρονα, σαν καλός ηθοποιός, πόσο την αποστρέφεται. Αυτό που δε βλέπει είναι ότι βουλιάζουν όλοι μαζί και ότι ο ίδιος καιρό τώρα κυβερνά από τον πάτο.