Τρία φέρετρα μόνο τις τρεις τελευταίες μέρες, ενενήντα νεκρούς μέσα σε οκτώ μήνες, δεκάδες χιλιάδες ακόμα εργαζόμενους που σακατεύονται σε «ατυχήματα», χάνουν την υγεία τους από επαγγελματικές ασθένειες. Αυτά μετρά η εργατική τάξη απ' τις αρχές του 2008, την ώρα που οι βιομήχανοι κι οι υπηρέτες τους επιδίδονται σ' ένα ρεσιτάλ πρόκλησης και υποκρισίας, πετώντας απ' τη λίστα των ΒΑΕ εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες, ισχυριζόμενοι ότι οι συνθήκες εργασίας βελτιώνονται... Το κεφάλαιο οξύνει την αντεργατική επίθεση και μαζί την προσπάθεια να πείσει ότι τα σχέδιά του είναι μονόδρομος. Οτι τελικά, οι εργάτες είναι ανήμποροι. Ομως η δράση του ΠΑΜΕ αναδεικνύει ακριβώς το αντίθετο.

Στις 24 Αυγούστου, μέσα στο Δημαρχείο του Αγίου Δημητρίου τραυματίστηκε θανάσιμα ένας 33χρονος μετανάστης. Η παρέμβαση του ΠΑΜΕ ήταν άμεση. Από την πρώτη στιγμή βρέθηκε στο σημείο του «ατυχήματος». Ενημέρωσε τους συμπατριώτες του νεκρού εργάτη. Συνδικαλιστής των ταξικών δυνάμεων συμμετείχε στην αυτοψία που έκανε το ΚΕΠΕΚ - παρά τις προσπάθειες εκπροσώπων της δημοτικής αρχής (ΝΔ) για το αντίθετο.

Τη βδομάδα που ακολούθησε οι ταξικές δυνάμεις σήκωσαν στο πόδι όλη την περιοχή. Με παράσταση διαμαρτυρίας στο δήμαρχο (26/8), συμβολική κατάληψη του δημαρχείου (27/8), παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο (29/8). Προχτές, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να συνεισφέρει οικονομικά στην οικογένεια του Πακιστανού εργάτη. Δεν ήταν όμως αυτό το μόνο αποτέλεσμα.

Η επίμονη και στοχοπροσηλωμένη δράση του ΠΑΜΕ έδωσε απάντηση σε όσους σπεύδουν να σβήσουν τα ίχνη που οδηγούν στη «ρίζα του κακού». Ενημέρωσε τους εργαζόμενους, έστρεψε τον προβληματισμό τους στην ουσία, στη διέξοδο. Αποκάλυψε την αναγκαιότητα να βγάλουν συμπεράσματα: Να συνειδητοποιήσουν ότι όσο κυριαρχεί η πολιτική που υπηρετεί την «ανταγωνιστικότητα», η ζωή η δική τους και των παιδιών τους δε θα είναι ποτέ ασφαλής. Γι' αυτό κι αυτή η πολιτική πρέπει να ανατραπεί. Γι' αυτό απαιτείται οργάνωση, πάλη, σύγκρουση.

Ακόμα μια φορά, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ διατράνωσαν μέσα από την πράξη ότι χρειάζεται σύγκρουση και με τη μοιρολατρία, την ηττοπάθεια. Δούλεψαν κόντρα στη λογική που θα υπαγόρευε «λυπόμαστε όλοι για το νεκρό, αλλά ό,τι έγινε έγινε, τώρα δεν μπορεί να γίνει τίποτα», μια λογική που σιγοντάρει την ανοχή, το συμβιβασμό, την ταξική συνεργασία, τη στήριξη τελικά όσων πλουτίζουν, ενώ οι εργάτες σακατεύονται και σκοτώνονται εκεί που πάνε για μεροκάματο. Αναδεικνύοντας, όχι αόριστα αλλά με επιχειρήματα γιατί τα εργατικά «ατυχήματα» δεν είναι «τυχαία» γεγονότα που οφείλονται στην «κακιά την ώρα».

Τέτοιος είναι ο προσανατολισμός που κάθε εργάτης και εργάτρια πρέπει να δώσει στους καθημερινούς αγώνες. Ερμηνεύοντας τη ζωή του και σχεδιάζοντας τις διεκδικήσεις του με βάση όσα μπορεί και πρέπει να απολαμβάνει απ' τον πλούτο που ο ίδιος παράγει σήμερα, με αφετηρία την υπεράσπιση των δικών του συμφερόντων. Σ' αυτή την κατεύθυνση η εργατική τάξη καλείται να εμπιστευτεί τη δύναμη που έχει. Σήμερα, να διαδηλώσει μαζικά και αποφασιστικά στη Θεσσαλονίκη, με τις σημαίες του ΠΑΜΕ, στις 7 μ.μ., στην πλατεία ΧΑΝΘ. Συνεχίζοντας να δίνει κάθε μικρή και μεγάλη μάχη, δυναμώνοντας την πάλη της μέχρι να αποκτήσει όλα όσα της ανήκουν.