Το τελευταίο εξάμηνο η κυβέρνηση φανερά θορυβημένη από την αγανάχτηση που προκαλεί στα λαϊκά στρώματα η ακρίβεια και οι ανατιμήσεις, προχωρά σε μια σειρά μέτρα εντυπωσιασμού. Οχι βέβαια για ν' αλλάξει στο παραμικρό το καθεστώς της «ελεύθερης αγοράς», την εκχώρηση, δηλαδή, πλήρους ασυδοσίας στα μονοπώλια να θησαυρίζουν μέσα και από τις συνεχείς ανατιμήσεις, αλλά να φτιασιδώσει αυτή την ίδια πολιτική, με στόχο να αποπροσανατολίσει και πάλι τους εργαζόμενους, από το κύριο.

Σ' αυτό το πλαίσιο έχει ανακοινωθεί το περιβόητο «πακέτο των 41 μέτρων», πολλά από τα οποία προβλήθηκαν ήδη με ιδιαίτερη σπουδή. Η πραγματικότητα, απέδειξε ότι όχι δε συνέβαλαν στη συγκράτηση των τιμών, αλλά οι ανατιμήσεις συνεχίζονται κανονικά, εντείνοντας τα αδιέξοδα των λαϊκών νοικοκυριών, που εξακολουθούν να έρχονται καθημερινά αντιμέτωπα με μια πολιτική που υποβαθμίζει συνεχώς το βιοτικό τους επίπεδο.

Το τελευταίο μέτρο, που ανακοινώθηκε προχτές, αφορά τις συναλλαγές που κάνουν οι πολυεθνικές με θυγατρικές τους εταιρείες στη χώρα. Οι πολυεθνικές, σύμφωνα με τον υπουργό Ανάπτυξης, θα «αιτιολογούν» με μια σειρά από προκαθορισμένες παραμέτρους, τους λόγους για τους οποίους πουλάνε στην Ελλάδα ακριβότερα τα προϊόντα τους, απ' ό,τι σε άλλες χώρες όπου επίσης δραστηριοποιούνται με θυγατρικές τους εταιρείες. Ορισμένοι, σπεύδοντας να βάλουν πλάτες στην κυβερνητική προσπάθεια αποπροσανατολισμού, βρήκαν την ευκαιρία να μιλήσουν ακόμα και για μέτρο... αντιμονοπωλιακού χαρακτήρα.

Είναι ολοφάνερο ότι ούτε τα προηγούμενα, ούτε αυτό το μέτρο, μπορεί να έχουν το παραμικρό ίχνος τέτοιου χαρακτήρα. Είναι παραπάνω από σίγουρο ότι κυβερνήσεις που το σύνολο της πολιτικής τους αποσκοπεί στην ενίσχυση των μονοπωλιακών κερδών, ακόμα και όταν κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες που δημιουργεί η έξαρση της ακρίβειας και η λαϊκή αγανάκτηση, αναγκάζονται να εξαγγείλουν κάποια μέτρα, στην καλύτερη περίπτωση πρόκειται για μέτρα διευθέτησης των διεπιχειρηματικών ανταγωνισμών και τίποτα περισσότερο. Είναι μέτρα που από τη φύση τους δε θίγουν, ούτε έχουν σκοπό να θίξουν, τα συμφέροντα εκείνων που φροντίζουν με κάθε τρόπο να εξυπηρετούν. Εάν, τώρα, η συγκεκριμένη διάταξη οδηγήσει στον εντοπισμό ορισμένων... φορολογικού χαρακτήρα παραβάσεων - π.χ. περιπτώσεις υπερτιμολογήσεων ή υποτιμολογήσεων - αυτό δεν έχει καμιά απολύτως σχέση είτε με τον έλεγχο των τιμών, είτε με την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Ενδεικτικά ως προς αυτό είναι τόσο οι κατά καιρούς δηλώσεις των κυβερνώντων ότι δεν έχουν καμία πρόθεση να παρέμβουν στο καθεστώς της ελεύθερης διαμόρφωσης των τιμών, όσο και το γεγονός ότι το συγκεκριμένο μέτρο, της παρακολούθησης των συναλλαγών εντός των ομίλων, εφαρμόζεται ήδη σε άλλες χώρες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ. Ποιος θα έπαιρνε μέτρα ελέγχου των τιμών και ρήξης με τα συμφέροντα των πολυεθνικών; Ο ΟΟΣΑ ή η ΕΕ, που, στο πλαίσιο της πολιτικής που εφαρμόζουν, οι πολυεθνικές δίνουν κατευθύνσεις και εντολές δε δέχονται!

Για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, αντιμετώπιση της ακρίβειας δε σημαίνει αποπροσανατολιστικές δηλώσεις και μέτρα δημιουργίας εντυπώσεων. Σημαίνει πρώτα και κύρια στήριξη του εισοδήματος των εργαζομένων, σε τέτοια επίπεδα που να μπορούν να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες διαβίωσης, με σταθερή και μόνιμη εργασία, με εξασφάλιση κατοικίας, με αξιοπρεπείς συντάξεις και ολοκληρωμένα συστήματα δημόσιας και δωρεάν κάλυψης των αναγκών Παιδείας και Υγείας. Σημαίνει αντίσταση, ρήξη και ανατροπή της πολιτικής που στηρίζει τις μονοπωλιακές ενώσεις και τα κέρδη τους.