«Στην κρίση δε ρίχνεις τις σημαίες, τις ανεβάζεις πιο ψηλά. Αυτή είναι η δική μας απάντηση». Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε το περασμένο Σάββατο στη Θεσσαλονίκη. Παραθέτουμε στη συνέχεια την εισηγητική ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Είναι δύσκολο να δώσει κανείς τη θέση του Συνεδρίου σε μια συνέντευξη, ήδη έχει προηγηθεί μια πιο αναλυτική συνέντευξη στην Αθήνα. Να μου επιτρέψετε να συγκεντρώσω την προσοχή σε ορισμένα ζητήματα που έχουν σχέση με τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις και τις εξελίξεις στην Ελλάδα, σε σχέση με αυτά που λέει το 18ο Συνέδριο.

Η επεξεργασία των Θέσεων ξεκίνησε απ' τις αρχές του χρόνου. Το Συνέδριο προσανατολίζεται σε γενικότερα και σταθερά ζητήματα. Ολοκληρώθηκαν οι Θέσεις πριν ξεσπάσουν οι πολύ συγκεκριμένες εξελίξεις αυτό τον καιρό. Αν, όμως, διαβάσετε τις Θέσεις, θα δείτε ότι η ΚΕ - και αυτό έγινε σκόπιμα - έχει αφιερώσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι στις διεθνείς εξελίξεις, κυρίως στις οικονομικές εξελίξεις, όπως και στις εξελίξεις της ελληνικής οικονομίας. Αυτό το κομμάτι - σε σχέση και με προηγούμενα Συνέδρια - είναι μεγαλύτερο. Μπορεί κανείς να το κρίνει και δυσανάλογο, ωστόσο σκοπίμως σταθήκαμε σε αυτά τα ζητήματα, παραλείποντας άλλα. Μάλιστα, οι Θέσεις είναι αυξημένες σε σελίδες σε σχέση με το προηγούμενο Συνέδριο ακριβώς γι' αυτό το λόγο.

Υπάρχουν ορισμένες εκτιμήσεις στις Θέσεις που δείχνουν το εξής: Το ΚΚΕ προσαρμόζει τις θέσεις του, την τακτική του, εμπλουτίζει τη στρατηγική του, μελετώντας από πολύ κοντά τις διεθνείς εξελίξεις, αυτό που λέμε την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, που άλλοι - για λόγους σκοπιμότητας - τη λένε παγκοσμιοποίηση, για να κρύψουν τον ταξικό της χαρακτήρα. Μελετάμε και τις εξελίξεις στην οικονομία της Ελλάδας, γιατί αυτό καθορίζει και τις θέσεις του Κόμματος για διάφορα ζητήματα και τη στάση του στο πολιτικό και το κοινωνικό επίπεδο.

Ποιες είναι οι βασικές εκτιμήσεις που κάνουμε; Στις Θέσεις διαπιστώνουμε ότι υπάρχει μια ύφεση, μια κάμψη, στην παγκόσμια καπιταλιστική ανάπτυξη. Επιπλέον, εκτιμάμε ότι γίνονται ορισμένες ανακατατάξεις στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, οι οποίες είναι αρκετά σημαντικές και ασκούν επίδραση και στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, με συγκεκριμένα στοιχεία διαπιστώνεται ότι οι ΗΠΑ, η ηγεμονική δύναμη στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, χάνουν μερίδια στην παγκόσμια αγορά. Κατεβαίνουν κάποια σκαλοπάτια. Παραμένουν ηγετική δύναμη, αλλά δεν ξέρουμε, όμως, στην εξέλιξη αυτής της κρίσης που χτυπάει τις ΗΠΑ, πώς θα βγει από αυτόν τον κύκλο της κρίσης.

Ολα δείχνουν, με βάση και διεθνείς εκτιμήσεις παραγόντων που υπερασπίζονται την πολιτική των ΗΠΑ και νομίζουμε ότι είναι αντικειμενικές, ότι οι ΗΠΑ θα έχουν χάσει επιπλέον θέσεις στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Βέβαια, αυτό το γεγονός σημαίνει ότι κάποιοι άλλοι καταλαμβάνουν θέσεις. Αυτοί οι άλλοι είναι άλλα καπιταλιστικά κέντρα ή καπιταλιστικά κράτη που έχουν μια αυξανόμενη θέση και συμμετοχή στο παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν.

Ο ανταγωνισμός θα οξυνθεί. Η κρίση φέρνει και όξυνση του ανταγωνισμού. Απ' τη στιγμή που έχουμε και απώλειες κάποιων δυνάμεων, προς όφελος άλλων, η κατάσταση θα γίνει πιο επικίνδυνη. Ετσι είναι, όταν μια δύναμη χάνει θέσεις, γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη, ο ανταγωνισμός θα είναι πιο οξύς. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε - και εμείς το εκτιμάμε ιδιαίτερα για την Ευρασία - και αναζωπύρωση εστιών πολέμου, αλλά και δημιουργία νέων.

Εμείς δε βιαζόμαστε να πούμε ότι η κρίση που υπάρχει σήμερα είναι ίδια με του '29-'30-'31, ωστόσο υπάρχουν και κοινά σημεία. Και μην ξεχνάμε πώς τέλειωσε η κρίση του '29-'30-'31, ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Δεν κάνουμε τέτοια πρόβλεψη, μη γράψετε κάτι τέτοιο. Απλώς θεωρούμε ότι και η ένταση των πολεμικών συγκρούσεων και αναμετρήσεων θα μεγαλώσει και οι κίνδυνοι θα πολλαπλασιαστούν, διότι εδώ ανταγωνίζονται για τα μερίδια της αγοράς. Ενωμένοι όλοι σε μια γροθιά κατά των λαών, αλλά ο καθένας για πάρτη του όταν πρόκειται για θέσεις στην παγκόσμια αγορά.

Εδώ γκρεμίζονται και αυτά τα ιδεολογήματα περί της παγκοσμιοποίησης ή περί της περιφερειακής ενοποίησης, όπως είναι η ευρωπαϊκή ενοποίηση, όπου ...όλοι μαζί αντιμετωπίζουμε και τα θετικά και τα αρνητικά, σαν φίλοι, μοιραζόμαστε τα καλά και τις αρνητικές συνέπειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ίδια η ΕΕ. Βλέπετε ότι συγκεντρώνονται σε ομόκεντρους κύκλους. Μαζεύονται οι χώρες της ζώνης του ευρώ, μαζεύτηκαν οι τέσσερις - και μάλιστα η Μεγάλη Βρετανία δεν ήταν και τόσο φιλική και τόσο εύκολη σε τέτοιες συναντήσεις - η Μ. Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία και πού κατέληξαν; Ο καθένας να κάνει το δικό του. Η επίθεση, όμως, που θα δεχτούν οι λαοί θα είναι ίδια.

Στις Θέσεις του 18ου Συνεδρίου γίνεται επίσης η εξής εκτίμηση, η οποία είναι πολύ σημαντική κατά τη γνώμη μας και αφορά τη χώρα μας. Μιλάμε για το ενδεχόμενο - μπορεί να πέσει κανείς έξω στη χρονική στιγμή, όχι στην τάση - πρώιμης οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Και δεν εννοούμε αυτά που συζητάμε σήμερα, τις συνέπειες από τις τελευταίες εξελίξεις.

Μιλάμε για πρώιμη κρίση που θα υπήρχε χωρίς να έχουμε και αυτές τις εξελίξεις. Οταν έχουμε και τις διεθνείς εξελίξεις, τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Αυτή η πρώιμη κρίση έχει να κάνει και με εσωτερικούς παράγοντες στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει καπιταλιστική χώρα - είτε είναι εκτός περιφερειακής διακρατικής ένωσης, είτε είναι εντός - που δε θα περάσει τον κύκλο της κρίσης. Η πρώιμη αυτή κρίση - που θα είναι πολύ δύσκολη - μπορεί να εκδηλωθεί στην Ελλάδα, πριν εκδηλωθεί σε άλλες χώρες των Βαλκανίων, για παράδειγμα στη Ρουμανία ή στη Βουλγαρία, γι' αυτό τη λέμε πρώιμη.

Βεβαίως, δεν μπορεί να είμαστε απολύτως σίγουροι. Εδώ δεν υπάρχει μαντεία, μπορεί να είναι και συγχρονισμένη. Ποιο είναι, όμως, το στοιχείο που έχει μια σημασία; Η στρατηγική που ακολουθεί η αστική τάξη στη χώρα μας και τα κόμματά της. Εάν θέλετε, πιο εκφραστικά και πιο χειροπιαστά εκφράστηκε απ' τη ΝΔ. Ποια ήταν η στρατηγική; Να αξιοποιηθεί η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια και στη ΝΑ Ευρώπη, σε συνδυασμό με την ευρωπαϊκή πολιτική, και να γίνει η Ελλάδα ένα ενδιάμεσο κέντρο, ένας μοχλός για να περνάνε απ' την Ελλάδα τα δίκτυα της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των μεταφορών. Εξ ου και οι συμφωνίες με τη Ρωσία, οι οποίες είναι γνωστό ότι δεν άρεσαν στις ΗΠΑ, για ευνόητους λόγους.

Ολη η στρατηγική ήταν αυτή: Επενδύσεις στα Βαλκάνια και στη ΝΑ Ευρώπη. Να παίξει έναν τέτοιο ρόλο. Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα και αυτή τη στιγμή είναι μια ηγετική χώρα στα Βαλκάνια. Στα πλαίσια, όμως, της, σύμφυτης με τον καπιταλισμό, ανισόμετρης ανάπτυξης, η Ελλάδα προηγείται. Εάν θέλετε, η καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα - η οποία έγινε σε βάρος της εργατικής τάξης της χώρας μας και γενικότερα του λαού - πραγματοποιήθηκε σε βάρος των υπόλοιπων λαών. Κατέλαβε σημαντικές θέσεις στην αγορά των γειτονικών χωρών, με τους όρους βεβαίως του κεφαλαίου.

Οι χώρες, όμως, της Βαλκανικής - και εμείς αυτό το λέγαμε και απ' το προηγούμενο Συνέδριο - ξεπέρασαν εκείνη τη φάση όπου έγινε η καπιταλιστική παλινόρθωση, όπου δεν είχε οργανωθεί ο καπιταλισμός σε αυτές τις χώρες, δεν είχε εγχώρια αστική τάξη. Τώρα αυτές οι χώρες αναπτύσσονται καπιταλιστικά, βεβαίως, σε βάρος των λαών τους και των λαών των Βαλκανίων. Διαπιστώνουμε ότι αρχίζει πια αυτή η ανισομετρία και μειώνεται σε βάρος της Ελλάδας, θα έλεγα σε βάρος της ελληνικής αστικής τάξης και των ελληνικών επιχειρήσεων. Επομένως, σε μια πρώιμη κρίση στην Ελλάδα, η οποία θα είναι βαθιά, θα χάσει και η Ελλάδα πόντους στα Βαλκάνια.

Πού θα εξελιχθεί δεν μπορούμε να προβλέψουμε. Αυτό που μπορούμε να προβλέψουμε, με σταθερότητα, είναι η μεγάλη επίθεση στα εργατικά και στα λαϊκά δικαιώματα, αυταρχισμός ή καταστολή. Αυτό είναι σίγουρο, διότι τα βάρη της κρίσης κάπου πρέπει να πέσουν. Ετσι, όλα αυτά τα όνειρα για την Ελλάδα των Βαλκανίων θα αρχίσουν χλομιάζουν. Εμείς δεν απασχολούμαστε με το πόσα μερίδια αγοράς κερδίζουν τα μονοπώλια, μας απασχολεί τι γίνεται με την εργατική τάξη, με το λαό γενικότερα.

Εδώ μπαίνει ένα θέμα και αυτό υπάρχει στις Θέσεις του 18ου Συνεδρίου, υπάρχει και σε προγενέστερες Θέσεις και Ντοκουμέντα της ΚΕ. Ποια πρέπει να είναι η στάση του λαϊκού κινήματος, του λαϊκού παράγοντα απέναντι στην οικονομική κρίση. Είναι κρίσιμο ζήτημα και σημείο που καθορίζει τη στάση όλων των κομμάτων. Είναι ζήτημα συσχετισμού δύναμης πού θα πάνε τα πράγματα. Σε τέτοιες συνθήκες δημιουργείται η ανάγκη, άρα και οι δυνατότητες, το λαϊκό κίνημα να κάνει ένα ξεπέταγμα. Πρώτα να είναι προετοιμασμένο, οργανωμένο και έτοιμο να αντιμετωπίσει την επίθεση.

Ηδη, χτες (σ.σ. την περασμένη Παρασκευή), βγήκε η ένωση των εμπόρων και αλλάζει το ωράριο και το κάνει πολύ χειρότερο. Αυτό το είχε σχεδιάσει, δεν είναι καινούριο. Βρίσκει την ευκαιρία. Αυτό το κάνει στο όνομα της κρίσης. Και γιατί το κάνει; Καθαρά πράγματα. Οταν βλέπουν ότι μπαίνουν σε ένα τούνελ κρίσης οι μεγαλέμποροι, πρέπει να αρπάξουν ό,τι μερίδιο αγοράς έχουν οι μικρομεσαίοι.

Και θα χτυπηθούν και μεσαίοι που μέχρι τώρα δεν είχαν χτυπηθεί. Αυτό είναι το καινούριο. Και τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, που μπορεί να είχαν σχετικά ευνοηθεί με τα κοινοτικά κονδύλια μέσα σε αυτό το σύστημα, θα χτυπηθούν. Θα διευρυνθεί το μέγεθος αυτών που θα δεχτούν τις συνέπειες της κρίσης. Βέβαια, τα πιο μεγάλα θύματα θα είναι οι εργατοϋπάλληλοι, οι μισθωτοί. Αυτό δεν το συζητάμε. Θα είναι, όμως, και τμήμα των μεσαίων στρωμάτων που μέχρι τώρα δεν είχε ταρακουνηθεί.

Επομένως, το θέμα είναι ετοιμότητα, προετοιμασία και προσαρμογή σε αυτές τις συνθήκες. Αντεπίθεση εφ' όλης της ύλης με την εξής θέση: Καμία συμφιλίωση με την ιδέα ότι πρέπει οι εργαζόμενοι να καταθέσουν νέες θυσίες για να διασωθούν οι τράπεζες και τα μονοπώλια. Ασυμφιλίωτη θέση πρέπει να είναι, διαφορετικά θα χάσουν αυγά και καλάθια, σε συνδυασμό με ό,τι έχει χαθεί αυτή την τελευταία εικοσαετία.

Ποια είναι η θέση των άλλων κομμάτων; Στις Θέσεις της ΚΕ υπάρχουν οι γενικές ιδέες και γίνονται οι προσαρμογές μέσα στην καθημερινότητα. Δεν μπορεί ένα συνέδριο να έχει τόσο συγκεκριμένη διατύπωση θέσεων γι' αυτή τη φάση ή την επόμενη.

Η κύρια θέση της ΝΔ είναι η εξής: Να συνεχίσουν οι μεταρρυθμίσεις, η απελευθέρωση της αγοράς, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα πάντα. Απελευθέρωση βέβαια έχει γίνει, μιλάνε για τις ιδιωτικοποιήσεις που έχουν απομείνει. Δυσμενέστερες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, στην Παιδεία, στην Υγεία και παντού. Λέει ότι αυτός είναι ο παράγοντας που θα μας βοηθήσει να αμυνθούμε στην κρίση. Ακόμα μεγαλύτερη εξωστρέφεια, επενδύσεις εκτός Ελλάδας. Δηλαδή ενίσχυση όλων εκείνων των παραγόντων που ωριμάζουν την κρίση μέσα στην Ελλάδα.

Αυτή είναι η πολιτική της ΝΔ. Εγώ δε θα πω ότι ο Καραμανλής είναι εκτός τόπου και χρόνου. Εντός τόπου και χρόνου είναι, ταξικά φέρεται. Ολα αυτά που λένε τα άλλα κόμματα που μιλάνε για προσωπικά χαρακτηριστικά, είναι, με συγχωρείτε, ανοησίες. Ο Καραμανλής μιλάει για τον σκληρό πυρήνα του κεφαλαίου. Και τι λέει; Για το σημείο συνοχής, φιλοδωρήματα στους εργαζόμενους. Μπορεί να εξαγγείλει και τίποτα άλλα φανφαρόνικα μέτρα. Θα γίνει νέα αφαίμαξη από την τσέπη των μισθωτών. Αυτό είναι σίγουρο.

Τι λέει το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ; Εδώ έχουν ενιαία θέση, στον πυρήνα της. Υιοθετούν τις θέσεις της σοσιαλδημοκρατίας εκεί που είναι αντιπολίτευση. Βλέπει ότι με την ευκαιρία αυτής της κρίσης μπορεί να παγιδέψει και να αναπτύσσει την ικανότητα λαϊκής χειραγώγησης για να επιστρέψει στη διακυβέρνηση. Λένε το εξής: Το κράτος να αναλάβει την εγγύηση ότι οι τράπεζες δε θα θίξουν τις καταθέσεις. Τώρα τους ενδιαφέρουν οι μεγάλες καταθέσεις, αλλά άμα "σώσουν" τις μεγάλες θα "σώσουν" και τις μικρές. Στο σώσουν, βέβαια, ας βάλουμε καλύτερα εισαγωγικά, και για τις μεγάλες και για τις μικρές. Λένε δηλαδή να ξελασπώσουν τις τράπεζες, διότι περί αυτού πρόκειται.

Οταν γίνεις εγγυητής ότι οι τράπεζες δε θα φάνε τις καταθέσεις, τότε στην ουσία αναλαμβάνει το κράτος την ευθύνη και το φορτώνει στο λαό. Εχει το κράτος κανένα δικό του ταμείο; Απ' το λαό τα παίρνει και τα δίνει. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να πάρει και μέρος της ιδιοκτησίας αυτών επιχειρήσεων και μετοχές. Αυτή είναι η ιδέα της σοσιαλδημοκρατίας. Λένε να δυναμώσει η κρατική παρέμβαση. Στην ουσία ό,τι προτείνουν είναι: "Να ξελασπώσουμε" να βοηθήσουμε τα μονοπώλια να συνεχίσουν την κερδοφορία.

Η μεγαλύτερη εξαπάτηση που κάνουν είναι ότι διαχωρίζουν την κερδοσκοπία απ' την κερδοφορία. Αυτά δε διαχωρίζονται. Η κερδοσκοπία είναι απόλυτη συνέχεια της κερδοφορίας. Την κερδοσκοπία πώς την ερμηνεύουμε εμείς; Είναι ότι ρουφάνε το αίμα των εργαζομένων, εκμεταλλευόμενοι την εργασία, η κερδοφορία είναι μέσα στην παραγωγική διαδικασία, με την άντληση της υπεραξίας και η κερδοσκοπία γίνεται με τον εξής τρόπο: Οι τράπεζες, οι οποίες είναι συνυφασμένες με τα μονοπώλια, παίρνουν κεφάλαια απ' την παραγωγική διαδικασία και για να μη λιμνάζουν μέχρι να επιστρέψουν - υπάρχει και περίσσιο χρήμα - το τοποθετούν στη χρηματαγορά και αγοράζουν -πουλούν ομόλογα. Αγοράζουν και πουλάνε χαρτιά, με την πρόβλεψη ότι αυτά τα χαρτιά θα έχουν αξία. Εκεί, βέβαια, δημιουργείται το πλασματικό κεφάλαιο, το ψευτοκεφάλαιο. Αυτά που χάνουνε στα χρηματιστήρια είναι η απώλεια μέσα απ' τη διαδικασία της κερδοσκοπίας. Οταν δημιουργείται ένα πλασματικό κεφάλαιο, ως πρόβλεψη θα γίνει η διόρθωση, δεν μπορεί να μη γίνει. Βάζουν πραγματικά κεφάλαια, όμως, και κερδοσκοπούν, δε βάζουν ψεύτικα κεφάλαια.

Βεβαίως, υπάρχει και η άλλη πλευρά: Ολη η παραγωγική διαδικασία είναι για τις ανάγκες του κέρδους και επομένως παράγουν, παράγουν, παράγουν. Πάρτε τα αυτοκίνητα: Μαζική παραγωγή αυτοκινήτων, την ίδια ώρα γίνεται αφαίμαξη των εργαζομένων, δεν αγοράζονται τα αυτοκίνητα. Η ουσία της κρίσης είναι υπερπαραγωγή σε συνθήκες που δεν μπορεί να γίνει κατανάλωση. Δεν είναι περίσσια παραγωγή, είναι υπερπαραγωγή σε σχέση με την αγοραστική ικανότητα των εργαζομένων. Εδώ υπάρχουν λαοί που πεινάνε. Δεν έχουμε παραγωγή που δεν μπορούμε να την απορροφήσουμε. Εάν δεν μπορούσαμε να την απορροφήσουμε θα την κατέστρεφαν στο κάτω - κάτω. Θα έλεγες αυτή τελειώνει, θα την πέταγες στη θάλασσα, δε θα είχε αξία. Αλλά δεν είναι αυτό.

Υπάρχει υπερπαραγωγή σε σχέση με την αγοραστική ικανότητα, υπερσυσσώρευση χρήματος, το οποίο πρέπει να υποτιμηθεί, διότι δεν αντανακλά πραγματική αξία στο σύνολό του. Και ένα άλλο: Εχουμε στασιμότητα, μείωση της παραγωγής. Τι σημαίνει μείωση της παραγωγής; Κλείνουν επιχειρήσεις. Οι καπιταλιστές δε δίνουν δωρεάν τα προϊόντα τους να μοιραστούν, ούτε ρίχνουν τις τιμές τόσο πολύ ώστε να μπορούν να αγοραστούν. Δεν το κάνουν. Κρατάνε την παραγωγή να δούνε μήπως δημιουργηθούν καλύτερες συνθήκες ή σταματάνε την παραγωγή. Αυτό είναι μέσα στην ίδια τη φύση και τις αντιφάσεις που έχει το ίδιο το σύστημα.

Εδώ τι θα κάνουμε; Θα χρηματοδοτήσουμε τις τράπεζες και τα μονοπώλια; Με αυτή την έννοια, ποια είναι η διαφορά των συγκεκριμένων θέσεων του ΚΚΕ για την αντιμετώπιση της κρίσης από αυτή των άλλων κομμάτων; Ολη η ιστορία, από τους άλλους, γίνεται γύρω από τις καταθέσεις και τα επιτόκια. Βεβαίως, κι εμείς λέμε να μην ανέβουν τα επιτόκια. Ο κόσμος έχει πάρει στεγαστικά δάνεια και δεν πρέπει να ανέβουν τα επιτόκια. Δεν το συζητάμε αυτό. Και εμείς λέμε διασφάλιση των καταθέσεων. Ποιος θα πληρώσει, όμως, το μάρμαρο;

Εμείς λέμε να πληρώσουν οι τράπεζες και τα μονοπώλια. Αν πάμε με τη λογική των άλλων να πληρώσει το "κράτος"... Ποιο "κράτος"; Οι εργαζόμενοι! Να μας τα πάρουν από την άλλη τσέπη... Αυτό προτείνουν.

Το εργατικό, το λαϊκό κίνημα πρέπει να βγει επιθετικά. Κατ' αρχήν να αποκρούσει τα χειρότερα που έρχονται, όπως η επέκταση του ωραρίου στα εμπορικά καταστήματα, κι ό,τι άλλο έρχεται. Και, δεύτερο, να διεκδικήσει άνοδο στους μισθούς, στα επιδόματα, στις συντάξεις, δωρεάν Παιδεία και Υγεία. Πώς αλλιώς θα ανέβει η αγοραστική ικανότητα των εργαζομένων;

Για το πρόβλημα της λαϊκής στέγης: Γιατί πρέπει να δανειζόμαστε για να κάνουμε ένα σπίτι 80 τ.μ. ή για να επισκευάσουμε το σπίτι μας; Αυτό πρέπει να ενταχθεί μέσα σε μία πολιτική λαϊκής στέγης. Αυτό κάνει το σύστημα, σε στεγνώνει. Οι ανάγκες, όμως, στον 21ο αιώνα δεν μπορούν να γίνουν ανάγκες του 19ου αιώνα. Επομένως, σου πασάρει δάνεια, σε ανακουφίζει προσωρινά και έρχεται μια στιγμή που δεν αντέχεις άλλο. Ολοι αυτοί που έχουν δάνεια και απολυθούν, τι θα κάνουν; Δεν προτείνουν μέτρα.

Εμείς λέμε πάγωμα των δανείων. Καταθέσαμε πρόταση στη Βουλή για τους ανέργους, για τα ασφαλιστικά ταμεία. Δεν πιστεύουμε ό,τι λέει η κα Πετραλιά. Θα τινάξουν στον αέρα τα ασφαλιστικά ταμεία και τότε δε θα δίνουν συντάξεις.

Τι εγγύηση λένε για τις καταθέσεις των δέκα και των είκοσι χιλιάδων ευρώ. Αύριο δε θα μπορούν να δώσουν συντάξεις! Επομένως, πρέπει να δούμε ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο. Στον καπιταλισμό είμαστε, αλλά πρέπει να υπάρξει ένα κίνημα το οποίο πρέπει να κινηθεί σε ριζικά αντίθετη κατεύθυνση απ' ό,τι του λένε όλοι οι άλλοι.

Και λένε και το άλλο μέτρο: Να γίνει διεθνής ρύθμιση. Και να τα βρουν στο G7 - και κυρίως στα μέτρα κατά των εργαζομένων - μετά θα δουλέψουν ο καθένας για πάρτη του. Εάν πούνε στις ΗΠΑ κάνε αυτό, οι ΗΠΑ θα φοβηθούν την ΕΕ ή την Κίνα ή τις Ινδίες. Εάν πούνε στην Κίνα κάνε το άλλο, η Κίνα θα φοβηθεί τις ΗΠΑ ή την ΕΕ. Οι χώρες αυτές είναι εξαρτημένες μεταξύ τους. Οι ΗΠΑ έχουν ένα πολύ μεγάλο χρέος, είναι ίσως η πιο υπερχρεωμένη χώρα κι ας είναι πρώτη χώρα στο σύστημα. Οι ΗΠΑ εξαρτώνται απ' την ΕΕ, η Κίνα εξαρτάται απ' τις ΗΠΑ, αλλά οι ΗΠΑ εξαρτώνται και απ' την Κίνα. Επομένως, η μία θα προσπαθήσει να ρίξει την άλλη.

Ποια είναι η απάντηση; Κίνημα σε εθνικό επίπεδο, διεθνοποιημένο κίνημα. Αυτά θα τα βρείτε στις γενικές θέσεις και κατευθύνσεις. Οταν λέμε γενικευμένη αντεπίθεση τώρα γίνεται ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη.

Πρέπει να "φύγουμε" από αυτά που συζητάμε καθημερινά. Είναι υπαρκτά τα σκάνδαλα, αλλά όλα αυτά χρησιμοποιούνται για να ρυθμιστεί ο δικομματισμός. Αν ο Αλαβάνος, δηλαδή, θα συναντηθεί με τον Παπανδρέου ή όχι. Και τι έγινε εάν συναντηθούν;

Αυτή τη στιγμή ο λαϊκός παράγοντας πρέπει να παίξει ρόλο, καθώς και η συνεπής αντιμονοπωλιακή συσπείρωση και δράση. Το ΚΚΕ - είτε τους αρέσει, είτε όχι - είναι πρωτοπόρα δύναμη. Είναι δικαιωμένο, και όταν λέμε δικαιωμένο δεν το λέμε με κομπασμό. Στην κρίση δε ρίχνεις τις σημαίες, τις ανεβάζεις πιο ψηλά. Αυτή είναι η δική μας απάντηση.

Ωράριο. Πρέπει να γίνει ξεσηκωμός. Οι μικρομεσαίοι θα χτυπηθούν και έχουμε και εργάτες που ανοίγουν μικρομάγαζα όταν απολύονται. Τι θα κάνουν οι απολυμένοι της "Siemens" όταν δε θα βρουν δουλειά; Θα πάρουν την αποζημίωση και θα προσπαθήσουν να κάνουν μια επιχειρησούλα, αυτό που λέμε αυτοαπασχολούμενοι. Αναπαράγονται και μεσαία στρώματα, μόνο που η διάρκεια ζωής τους είναι πολύ μικρότερη τώρα.

Με την οικοδομή τι θα γίνει; Μιλάμε για την οικοδομή και τους οικοδόμους και ό,τι σχετίζεται μ' αυτό, αλλά μιλάμε και για τη λαϊκή στέγη. Οι άνθρωποι πήραν δάνεια για να κάνουνε ένα σπίτι. Δεν μπορούμε με την κατάσταση και τα σπίτια της δεκαετίας του '50. Αλλαξαν οι συνθήκες. Εχουμε νέα ζευγάρια, πρέπει να παρθούν ειδικά μέτρα, άτοκα δάνεια, βοήθεια για να αποκτήσουν στέγη. Τι να το κάνουμε που λένε ότι τις μικροκαταθέσεις τις εγγυώνται;

Και κάτι άλλο για τις εγγυήσεις. Εάν γίνει κραχ, δε θα σου δώσουν τίποτα. Ποιες θα εγγυήσεις θα πας και θα πεις; Οτι έφερες νόμο στη Βουλή! Εχουμε ξαναζήσει τέτοιες καταστάσεις.

Με αυτή την έννοια θεωρούμε ότι οι Θέσεις του ΚΚΕ ενδιαφέρουν πάρα πολλούς, ανεξάρτητα εάν συμφωνούν σ' όλα μαζί μας. Λέμε να μας προσέξουν ακόμα περισσότερο εκείνοι οι οποίοι έχουν επηρεαστεί απ' την προπαγάνδα ότι το ΚΚΕ είναι εκτός τόπου και χρόνου, κοιτάζει το 19ο αιώνα κλπ. Για το πλασματικό χρήμα και για τον τζόγο, ο Μαρξ έχει μιλήσει. Βεβαίως, δεν είναι ίδια η κατάσταση με τον Μαρξ, έχουν γραφτεί καινούρια προϊόντα. Τότε έμπαιναν στο χρηματιστήριο οι πρώτες ύλες, έπαιζαν πράγματα, τώρα παίζουν περισσότερα χαρτιά. Προεξοφλήσεις συναλλαγματικών και χρεόγραφα υπήρχαν επί Μαρξ. Τώρα ανακαλύφθηκαν; Της καινούριας εικοσαετίας είναι αυτά που τα ανακάλυψαν και οι ανανεωτές; Αυτά είναι παλιά.

Δε λέω να χρησιμοποιήσουμε όλη την παλιά πείρα. Πολλά πράγματα απ' την παλιά πείρα έχουν ξεπεραστεί. Μη θεωρούμε, όμως, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε καινούρια πράγματα που πρέπει να ανακαλύψουμε και εντελώς καινούριους δρόμους. Εμείς προτείνουμε αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική συσπείρωση, επίθεση και ετοιμότητα γιατί θα μας τα πάρουν όλα. Δε θα θυσιαστούμε για να σωθούν οι επιχειρηματίες. Η απάντηση πρέπει να είναι προς τα μπρος και όχι η διατήρηση της σημερινής κατάστασης και, πολύ περισσότερο, ένα πισωγύρισμα με την ενίσχυση της δικομματικής εναλλαγής. Πισωγύρισμα θα είναι και η αυταπάτη για κυβερνήσεις συνεργασίας. Ισχυρό ΚΚΕ - Συνέδριο Αντεπίθεσης, λέμε εμείς».