Του Τάσου Αναστασίου από τα «Νέα»

Θα μας πείσουν ότι πράγματι έχουν έρθει τα πάνω κάτω; Οι τραπεζίτες υπέρ των φτωχών. Αδολος συμπαραστάτης ο Παπανδρέου και αθώα του γκαιμπελισμού η ΝΔ.

Τότε, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

Την απάντηση δε θα τη δώσουν οι φυλακισμένοι έτσι που έραψαν το στόμα τους. Οπως δεν την έδωσε κανένας Γκάντι.

Ας είναι καλά οι μεγαλέμποροι, που μιλάνε για όλους μας. Τι ζητάνε; Να γίνουν λάστιχο οι εργάτες, να χάσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν. Εδώ και τώρα, λένε, είναι η χρυσή ευκαιρία να γίνουν ορισμένα πράγματα που σε άλλη περίοδο δεν περνάνε εύκολα. Κι όλο αυτό το πουλάνε ως εκδούλευση στην εργατική τάξη, γιατί έτσι λέει θα έχουν δουλειά περισσότεροι. Δηλαδή, εκεί που η μέγιστη ανάγκη κάνει τον άνεργο να δέχεται ακόμα και μια ώρα δουλειάς, τώρα ζητάνε - οι μεγαλέμποροι - όλοι οι εργάτες να κάνουν το ίδιο. Δεν τους είπε κανείς ότι ο Παναγόπουλος, με τον οποίο συνομιλούν, εκπροσωπεί την εργατική αριστοκρατία άντε και το αφεντικό του...

Πάμε γι' άλλα: Πώς λέμε τα λέω στη νύφη να ακούει η πεθερά; Ετσι συμβαίνει με τη ΝΔ. Τα λέει στον Τατούλη για να τ' ακούσουν άλλοι, σίγουρα όχι μόνο οι βουλευτές της... Τα 'χει αυτά η αστική διακυβέρνηση. Αντε να ισορροπήσεις ανάμεσα σε επιχειρηματίες και όχι μόνο για αγωγούς, οπλικά συστήματα, σύνορα που αλλάζουν, δημόσια έργα, ιδιωτικά πανεπιστήμια και ακόμα πιο ιδιωτικά νοσοκομεία.

Να το πάμε αλλιώς; Οσο το δούλεμα πάει σύννεφο, τόσο πιο δύσκολα είναι τα πράγματα για την αστική τάξη. Και τότε περισσεύουν και οι «μαρξιστές». Που μπορούν και περιγράφουν ως και πώς θα γίνει η επανάσταση, αρκεί να μη γίνει από τους εργάτες, αρκεί να μη γίνει από τους εργάτες οργανωμένους στο κόμμα τους. Γράφονται καταπληκτικά κείμενα αυτές τις μέρες. Με ένα διά ταύτα: μακριά απ' τους κομμουνιστές. Για τον καπιταλισμό ξεκινάνε να γράψουνε, τις αλητείες των αστών περιγράφουν, μακριά απ' τους κομμουνιστές καταλήγουν. Αβυσσος η ψυχή τους; Μπα, στοχοπροσηλωμένη. Ειδικά όταν οι νομοτέλειες δεν αφορούν μόνο στην οικονομία, αλλά και στην πολιτική.

Το κρίσιμο - για ενός τύπου στοχοπροσηλωμένη προπαγάνδα - είναι να πείθει τους κάτω ότι δεν έχουν ελπίδα. Πως ο οργανωτής της αγανάκτησής τους είναι ηλίθιος ή ανορθολογικός. Ομως, ο κόσμος προχωράει μπροστά, ναι, με επιστημονική ανάλυση, αλλά και με εκείνους τους πρωτοπόρους εργάτες που - αρχικά συναισθηματικά, σίγουρα επιστήμονες στη συνέχεια - δεν κάνουν βήμα πίσω, δεν πουλάνε και σίγουρα δεν περιμένουν καμιά «πρωτοπορία» εκτός Κόμματος να δώσει λύση.

Το Κόμμα, αυτό είναι το κρίσιμο, απ' τον καιρό που έγινε καθαρό πως καλές οι πρωτοποριακές προσωπικότητες, αλλά αλίμονο στην τάξη που δεν αποκτά το δικό της κόμμα ως συλλογικό νου και οργανωτή της. Αυτό θέλουν να χτυπήσουν σήμερα διάφοροι που λυπούνται τους εργάτες γιατί, δήθεν, έχουν ανίκανους ηγέτες...