Οι χτεσινές δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Αμυνας, Ε. Μεϊμαράκη, περί ύπαρξης «πολιτικών ευθυνών» στο σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου και η τοποθέτηση που ακολούθησε από τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Απ. Κακλαμάνη ότι οι υπουργοί Π. Δούκας, Γ. Δρυς, Ν. Φωτιάδης δεν έχουν ευθύνες για την αποδοχή των γνωμοδοτήσεων, όσο και αν φαινομενικά κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση από τη «γραμμή» των κομμάτων τους, από άποψη ουσίας είναι ίδιες στον πυρήνα τους.

Οι συγκεκριμένες δηλώσεις, ανεξάρτητα από τις αναταράξεις που μπορεί να προκαλούν στο εσωτερικό των δικομματικών εταίρων (η μεν ΝΔ μέχρι τώρα δεν «έβλεπε» ίχνος πολιτικής ευθύνης, το δε ΠΑΣΟΚ έχει στηρίξει όλη την αντιπολιτευτική του τακτική στην ενοχή των «αντιπάλων» του πατούν σε μια κοινή και ενιαία για το δικομματισμό αντίληψη: Οτι ο δημόσιος πλούτος μπορεί να ξεπουλιέται, να εκποιείται, να χαρίζεται και να λεηλατείται, αρκεί είτε οι ανταλλαγές να γίνονται με «χρηστό» τρόπο, όπως λέει ο κ. Μεϊμαράκης, είτε οι υπογραφές των αρμοδίων υπουργών να μπαίνουν σε «σωστές» γνωμοδοτήσεις...