Συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό «Real FM» και τον δημοσιογράφο Γ. Καλαμίτση παραχώρησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, η οποία μεταξύ άλλων ρωτήθηκε για ζητήματα που αφορούν στην πολιτική του Κόμματος. Παραθέτουμε τα σχετικά αποσπάσματα:

-- Μου έχει κάνει εντύπωση ότι αποδεικνύεται, ιδιαιτέρως τον τελευταίο καιρό, ότι η σταθερότητα στη γραμμή που έχετε χαράξει, τελικά δε σας κλόνισε σε καμία στιγμή, δεν αισθανθήκατε κανένα πανικό όταν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν άλλα πράγματα και αυτό επιβραβεύεται και από τον κόσμο. Ή διαφωνείτε;

-- Εμείς δε διαμορφώνουμε την πολιτική μας ούτε με βάση τις συγκυρίες - είναι άλλο πράγμα να παίρνεις υπόψη τις εξελίξεις και να κάνεις προσαρμογές - και δε διαμορφώνουμε τη γραμμή μας με βάση την κάλπη. Οχι ότι δε μας ενδιαφέρει η κάλπη. Αλλά δεν μπορεί τη μία μέρα να έχουμε ένα πρόσωπο και την άλλη άλλο...

-- Από την πλευρά σας τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για να φτιάξουν λίγο τα πράγματα;

-- Το πρόβλημα είναι ότι η κρίση είναι μπροστά μας. Θα ξεσπάσει, θα είναι πιο βαθιά στην Ελλάδα και ενδεχομένως πιο παρατεταμένη. Τι να γίνει σήμερα; Το καταλαβαίνω το ερώτημα και αυτό μας το θέτει και ο απλός κόσμος. Αλλά δεν μπορείς να διαχωρίσεις αυτό που έγινε χθες και προχθές από το σήμερα και το αύριο. Διότι υπάρχει μια κατάσταση διαμορφωμένη, με δυναμική, και η δυναμική λέει ότι αυτό που εμείς λέμε τιμή της εργατικής δύναμης, δηλαδή οι μισθοί, τα μεροκάματα, οι συντάξεις, θα χάσουν ακόμα περισσότερο την αξία τους, η οποία είναι ήδη πολύ χαμηλή. Πρόκειται λοιπόν για μία πορεία η οποία δεν αντιστρέφεται και δεν μπορεί φυσικά να αντιστραφεί από τη ΝΔ. Αυτό που μπορεί τώρα να γίνει, μιας και ο συσχετισμός δύναμης δεν είναι τέτοιος που να αντιστρέψει την πορεία τώρα, αυτό που μπορεί να βοηθήσει τα πράγματα, είναι να υπάρχει μια ουσιαστική και αποφασιστική λαϊκή πίεση. Αυτή ακόμα δεν έχει εμφανιστεί.

-- Πώς θα μπορούσε να εμφανιστεί μια αποφασιστικότερη λαϊκή πίεση; Ο κόσμος έχει συνηθίσει να πιστεύει ότι μόνο αν γίνουν εκλογές μπορεί να ασκηθεί αυτή η πίεση...

-- Εκλογές γίνονται κάθε τρία χρόνια, κάθε τέσσερα χρόνια. Δε μας λείπουν οι εκλογές. Βεβαίως και οι εκλογές πρέπει να είναι ένας μοχλός που θα κινήσει τα πράγματα προς τα εμπρός. Επομένως σήμερα πρέπει να φανούν ακόμα πιο αποφασιστικά τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων και κυρίως οι αιτίες που τα προκαλούν. Γιατί το να περιγράψουμε τα προβλήματα δεν έχει καμία αξία. Ολοι κλαίνε με κροκοδείλια δάκρυα. Τους βλέπουμε και στη Βουλή. Η ΝΔ λέει ότι οφείλονται στο ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ ότι οφείλονται στη ΝΔ. Χάνεται η ουσία των προβλημάτων. Να σας πω ένα παράδειγμα. Εμείς έχουμε συγκεκριμένες θέσεις για το σήμερα, πέρα από το πώς βλέπουμε τη συνολική προοπτική. Αν δεν αυξηθούν οι μισθοί και τα μεροκάματα δεν μπορείς με άλλο τρόπο. Δηλαδή τι έλεγχο να κάνουν στις τιμές; Αφού είναι μονοπωλημένοι οι κλάδοι. Αντε μισό λεπτό πάνω, μισό λεπτό κάτω. Υπάρχει λοιπόν ένα τέτοιο ζήτημα. Η τάση για την ανεργία θα αυξηθεί. Η λύση δεν είναι να δουλεύει ένας τρεις μέρες την εβδομάδα και να μοιράζεται τη θέση με έναν άλλο άλλες τρεις μέρες. Δε ζούμε τρεις μέρες την εβδομάδα. Και ακούω «η γενιά των 700 ευρώ». Ξέρετε πόσοι νέοι άνθρωποι παίρνουν 350 ευρώ; αυτοί οι τετραωρίτες, και δεν είναι όλοι φοιτητές που παίρνουν και ένα χαρτζιλίκι από την οικογένειά τους...

-- Μιλάτε συνέχεια για την ανάγκη να κάνει μεγαλύτερο αγώνα ο λαός και ο εργαζόμενος. Τι εννοείτε;

-- Ο αγώνας δεν είναι ούτε ένα ξέσπασμα, ούτε αν θα κάνεις δύο απεργίες ή μία λιγότερη έλυσες το ζήτημα, ή αν θα κάνεις πέντε περισσότερες πορείες. Ο αγώνας καταρχήν πρέπει να γίνει μέσα στους κόλπους του συνδικαλιστικού κινήματος. Εδώ έχουμε εργατοπατέρες, συνδικαλιστοπατέρες, εργατική αριστοκρατία, γραφειοκρατία... Το ίδιο το κίνημα δεν έχει εξασφαλίσει την πίεση που χρειάζεται. Χρειάζεται μεγαλύτερη πολιτικοποίηση. Αλλαγή συσχετισμού και αντιλήψεων μέσα στην κοινωνία και κατ' επέκταση στο πολιτικό επίπεδο.

Πρέπει να ενεργοποιηθούν πολύ περισσότεροι. Να παρεμβαίνουν στη διαμόρφωση των αποφάσεων. Εδώ είχαμε στα πανεπιστήμια το προηγούμενο διάστημα 30 άνθρωποι να λένε είμαστε σε εξέγερση διαρκείας και δεν μπορούμε να σκεφτούμε τίποτα άλλο, ούτε μια γενική συνέλευση, γιατί είμαστε εξεγερμένοι. Πολλές φορές και μέσω ενός τέτοιου αγώνα υποσκάπτονται οι αγώνες. Επομένως χρειάζεται ενεργοποίηση. Συσπείρωση, οργάνωση, συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη αποφάσεων. Η συμμετοχή ανεβάζει και την πείρα και τη μαχητικότητα των αγώνων. Ενα ζήτημα είναι τα κόμματα, που εμείς, όπως ξέρετε, πολεμάμε την πολιτική τους, αλλά η άλλη προβληματική που βάζουμε είναι τι πρέπει να κάνουν οι εργαζόμενοι. Γιατί δεν μπορεί να λες «εγώ θέλω λύση» και την ίδια ώρα να εγκαταλείπεις την τύχη σου σε τέτοια χέρια.

-- Ενώ σε κάποια πράγματα το ΚΚΕ παίρνει ξεκάθαρες θέσεις, υπάρχουν τόσα άλλα ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, αλλά δεν ακούω την ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ. Π.χ. οι καταλήψεις...

-- Εμείς στηρίζουμε όλες τις μορφές πάλης που στηρίζονται μαζικά από τους φοιτητές και οι οποίες εντάσσονται σε ένα συνολικό σχεδιασμό. Το να πεις κάνω μια κατάληψη σαν αυτοσκοπό, δε σου λύνει το ζήτημα. Το να πεις κάνω μια κατάληψη, ενταγμένο μέσα σε μία σχεδιασμένη ανάπτυξη του κινήματος είναι διαφορετικό. Γι' αυτό εμείς - ιδιαίτερα για τα πανεπιστήμια, γιατί δεν είναι το ίδιο με τους μαθητές - καταγγείλαμε ότι γίνονται καταλήψεις και από μη φοιτητές, βάλαμε τέτοια θέματα πολλές φορές. Γι' αυτό μάλιστα μας κατηγορούν ότι είμαστε «συστημικό κόμμα». Αν είναι δυνατό! Εμείς ίσα ίσα πολεμάμε το σύστημα. Δηλαδή τους αγώνες και τις καταλήψεις τα γεννάει το ίδιο το πρόβλημα. Είναι οξυμένα τα προβλήματα της Παιδείας. Είναι άλλο ζήτημα - και ανοίγουμε τέτοια συζήτηση μέσα στη νεολαία - με ποιους αγώνες, με ποιες μορφές... Διότι, θα σας το πω καθαρά, έχουμε κινητοποιήσεις, οι οποίες εντάσσονται στην εναλλαγή ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Αυτές οι κινητοποιήσεις δε σε πάνε μακριά. Θα ξεφουσκώσουν γρήγορα, δεν έχουν προοπτική. Εχουμε άλλες κινητοποιήσεις που υπάρχει απειρία των εργαζομένων. Αυτό είναι άλλο ζήτημα. Ή να μην είναι δυνατοί οι αγώνες, αλλά να μπορούν να εξελιχθούν αύριο. Τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα, γι' αυτό ένα από τα ζητήματα που συζητάμε τώρα είναι ακριβώς τι κίνημα χρειάζεται. Αυτό είναι το κυριότερο, ακόμα αυτός ο δρόμος δεν έχει ανοίξει, όπως απαιτούν οι περιστάσεις. Αυτό είναι το θέμα.