Την ανάγκη σχεδίου επίθεσης του Κόμματος απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων τόνισε, μεταξύ άλλων, ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην ομιλία του στη Συνδιάσκεψη της Επιτροπής Περιοχής της Κεντρικής Μακεδονίας. Αποσπάσματα της ομιλίας του έχουν ως εξής:

«Το σύνθημα "18ο Συνέδριο - Συνέδριο αντεπίθεσης" είναι το οργανωμένο σχέδιο επίθεσης του Κόμματος απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου στην εργατική τάξη, στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Χρειάζεται απάντηση αυτής της επίθεσης και χάραξη προοπτικής αλλαγών προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων και σκληρός αγώνας με αυτά τα συμφέροντα, με στόχο την προοπτική της λαϊκής εξουσίας.

Οι δείκτες που θα κρίνεται αυτή η πορεία είναι η ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Ανασυγκρότηση και πανελλαδικά, και σε κάθε νομό, και σε κάθε κλάδο. Ισχυροποίηση του ΚΚΕ με γερές μαζικές Οργανώσεις στους τόπους δουλειάς στους κλάδους, στους επαγγελματίες και βιοτέχνες, στην αγροτιά.

Αυτό το σχέδιο απαιτεί ουσιαστικές αλλαγές στον τρόπο που καθοδηγούμε, στον τρόπο που δουλεύουμε με τις Οργανώσεις μας, στον τρόπο που όλες μας οι δυνάμεις είναι μέσα στον κόσμο πρωταγωνιστές. Συσπειρώνουν δυνάμεις, εμπνέουν με το παράδειγμά τους, με την αυτοθυσία τους σε αυτόν τον αγώνα.

Δύναμη κρούσης, το βαρύ πυροβολικό, αυτού του αγώνα είναι οι ιδέες μας, το κύρος του Κόμματος και η πολιτική του, και η Ιστορία του. Θέσεις και πολιτική που έχουν δοκιμαστεί στην πράξη και είναι κριτήριο αυτό. Οταν λέμε οι ιδέες μας είναι το βαρύ πυροβολικό αυτό σημαίνει ότι απαιτείται καλός ιδεολογικός και πολιτικός εξοπλισμός, ώστε με αυτοπεποίθηση να συσπειρώνουμε, να καθοδηγούμε, να ανοίγουμε δρόμο. Αυτό καθορίζει το βαθμό στράτευσης και αποτελεσματικότητας στη δράση. Δράση και πολιτική που δεν είναι κάτι αφηρημένο, αλλά η απάντηση στα σημερινά μεγάλα προβλήματα της λαϊκής οικογένειας.

Ορισμένα παραδείγματα: Ας πάρουμε τις κινητοποιήσεις της αγροτιάς, όπου έχουμε οξυμένα προβλήματα απ' την αντιαγροτική πολιτική. Τα προβλήματα αυτά πρέπει να τα γνωρίζουμε καλά. Δε φτάνει όμως αυτό για αποτελεσματική διαφώτιση και καθοδήγηση. Ενα μεγάλο μέρος, ιδιαίτερα μικρομεσαίοι αγρότες, αντιλαμβάνονται καλύτερα ή μπορούν να καταλάβουν σήμερα τον ταξικό χαρακτήρα του προβλήματος. Και μιλάμε για το μικρομεσαίο τμήμα των αγροτών, ως σύμμαχο της εργατικής τάξης, υπολογίζοντας ότι ένα μέρος απ' αυτούς θα ενταχθεί, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στην εργατική τάξη στην πορεία.

Υπάρχει και τμήμα της αγροτιάς που μπορεί να είναι στο δρόμο σήμερα, αλλά δεν έχει τα ίδια συμφέροντα, είναι μεγαλοαγρότες βρίσκονται βέβαια μπροστά σε μεγάλα προβλήματα. Γιατί σε αυτές τις συνθήκες και πολλοί καπιταλιστές δοκιμάζονται από την κρίση και απ' τον ανταγωνισμό, αλλά αυτοί προσβλέπουν στο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, για να συγκεντρώσουν μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής. Το συνθηματάκι περί «κατά κύριο επάγγελμα αγρότης» αυτό υπηρετεί. Συνολικά, η μεγάλη μάζα των αγροτών δύσκολα, ακόμα, προσεγγίζει τις βαθύτερες αιτίες. Οτι η θέση τους επιδεινώνεται και η προοπτική είναι προδιαγεγραμμένη, ως συνέπεια της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που ενισχύει τη μεγάλη ιδιοκτησία και στην παραγωγή και στην κατανομή. Βλέπετε, μεγαλέμποροι, μεγαλοβιομήχανοι και όλο αυτό το πλέγμα, τα καρτέλ ξεζουμίζουν την αγροτιά και την εργατική τάξη.

Και αυτοί που ηγούνται στις συντονιστικές επιτροπές δεν είναι όλοι αγρότες με 50 και 100 στρέμματα. Είναι φορείς της συνθηκολόγησης μέσα στην αγροτιά. Εμποδίζουν και τις πολιτικές διαφοροποιήσεις για τη συνειδητοποίηση του ζητήματος και άλλων ζητημάτων που σχετίζονται με το χαρακτήρα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τον αντιδραστικό της χαρακτήρα.

Αυτό το στρώμα δεν μπορεί να δει το σύνολο του προβλήματος και τη λύση του. Πώς θα μειωθεί το κόστος παραγωγής που είναι υπαρκτό πρόβλημα; Πώς θα εξασφαλίζεται η αύξηση της παραγωγής και διάθεσή της προς όφελος και της εργατικής τάξης και της αγροτιάς; Η λύση του διατροφικού προβλήματος που είναι μεγάλο ζήτημα κ.ά.

Η λύση αυτών των προβλημάτων που είναι ώριμη και αναγκαία συγκρούεται με μεγάλα ισχυρά συμφέροντα. Οπότε ποια είναι η λύση; Δεν υπάρχει λύση έξω από έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, από τη σχεδιασμένη ανάπτυξη της οικονομίας. Οπου μπορείς να προγραμματίσεις τι παραγωγή χρειάζεσαι, να ρυθμίσεις αυτήν την παραγωγή προς όφελος της αγροτιάς και του λαού και της γενικής προόδου. Δυνατότητες υπάρχουν σήμερα για μεγάλη παραγωγή, η τεχνολογία επιτρέπει, η επιστήμη επιτρέπει. Μπορεί να βοηθήσει και η εκπαίδευση σε αυτό, με τους κατάλληλους επιστήμονες σε αυτόν τον τομέα. Για να έρθει λύση του ζητήματος όμως σημαίνει ότι θα έρθεις σε σύγκρουση με τις πολυεθνικές, με μεγάλα συμφέροντα, με τα καρτέλ, με τα κόμματα, με τις πολιτικές.

Αλλο πρόβλημα. Οικονομική κρίση που είναι το βίαιο ξέσπασμα των αντιθέσεων του καπιταλισμού και δεν είναι αυτά που λένε κάθε λογής φλυαρίες και θεωρίες: «Για την ευθύνη του νεοφιλελευθερισμού, το πρόβλημα είναι η Θάτσερ και ο Μπους, οι κακοί καπιταλιστές και οι τζογαδόροι», για να κρύψουν την ουσία του προβλήματος, που είναι να κρύψουν την κρίση του συστήματος και να δικαιολογήσουν την υποδουλωτική πολιτική, «όλοι μαζί συνυπεύθυνοι να ξεπεραστεί η κρίση». Οι κρίσεις είναι περιοδικές αλλά έχουν όλο και μεγαλύτερο βάθος και συνέπειες. Βλέπετε: Στρατιές ανέργων. Στην Ελλάδα δεν την έχουμε δει σε όλη της την έκταση, ήδη έχουμε κι εδώ χιλιάδες απολύσεις. Στις άλλες καπιταλιστικές χώρες έχουμε μαζικές απολύσεις, εκατομμύρια. Ανεργία και φτώχεια, που είναι και η αιτία της κρίσης. Και το ξεπέρασμα της κρίσης γίνεται με μεγαλύτερη ανεργία και φτώχεια. Αρα η επόμενη κρίση θα είναι ακόμα πιο βαθιά, προετοιμάζεται η επόμενη κρίση κι αν ακόμα την ξεπεράσουν αυτήν την κρίση.

Βγαίνουν συμπεράσματα. Ο καπιταλιστικός τρόπος είναι ξεπερασμένος ιστορικά. Είναι σύστημα παρασιτικό που σαπίζει. Υπάρχει ανάγκη άλλου τρόπου παραγωγής. Ο σοσιαλισμός είναι και αναγκαίος και επίκαιρος. Και η εργατική τάξη είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να δώσει τη λύση σε αυτό το πρόβλημα.

Γι' αυτό συζητήσαμε στο Κόμμα ενιαία και τα δύο Κείμενα. Αλληλοσυμπληρώνονται, γιατί συνδέονται από την άποψη της στρατηγικής και της προετοιμασίας του Κόμματος για τα επόμενα χρόνια. Η συζήτηση για το σοσιαλισμό δε γίνεται για να μπει αυτό το κείμενο στο ράφι. Γίνεται ακριβώς για να φέρουμε στην ημερήσια διάταξη της πάλης τα ζητήματα του σοσιαλισμού ως απάντηση στα σημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός και ως διέξοδο, όχι αφηρημένα. Να ανοίξουμε ορίζοντες και προοπτικές στο εργατικό κίνημα, να περάσουμε, δηλαδή στην αντεπίθεση. Να ανοίξουμε εμείς θέματα μέσα στην κοινωνία. Και να συγκεντρώσουμε δυνάμεις σε αυτόν τον αγώνα. Να εξασφαλίσουμε - να το πω έτσι - υπεροχή ιδεών μέσα στον κόσμο. Οσο ξεκαθαρίζουν ζητήματα, τόσο πιο πολύ θα αποδεσμεύεται ο κόσμος και θα μπαίνει στον αγώνα.

Η πάλη με τον ΣΥΝ και τον οπορτουνισμό πρέπει να περάσει σε νέα φάση. Είναι μάχη σκληρή και πρέπει να αναμετρηθούμε και στις ευρωεκλογές και στις επόμενες μάχες. Περνάμε σε νέα φάση, είναι σωστό αυτό που ειπώθηκε. Ποιο είναι το στοιχείο; Μετά τις εκλογές του Οκτώβρη, όπου το Κόμμα σημείωσε μια επιτυχία ανησύχησε πάρα πολλούς, και μέσα και έξω από την Ελλάδα. Εδωσαν στο Συνασπισμό αέρα, καθώς το ΠΑΣΟΚ ήταν σε μια φάση κρίσης, με στόχο να εμποδίσουν κόσμο να έρθει προς το Κόμμα. Να αξιοποιήσουν το Συνασπισμό ενάντια στο Κόμμα. Και να στηρίξουν ορισμένα σχέδια, αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού. Δεν περπάτησε.

Εχει τις δυσκολίες του, δεν παραιτήθηκαν από το να αναμορφώσουν το πολιτικό σκηνικό, αλλά μπροστά είναι η κρίση. Επιλέγουν, στηρίζουν το δικομματισμό, χωρίς να παραιτούνται από συμμαχικές κυβερνήσεις. Εδώ το Κόμμα έχει την παρέμβασή του και την επίδρασή του. Σήμερα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, επιχειρεί με μια τυχοδιωκτική πολιτική απέναντι στο ΚΚΕ να συγκρατήσει τις δυνάμεις του και να κρύψει την αναξιοπιστία του.