Οι αντιδράσεις στην εφαρμογή ενός δίκαιου κοινωνικού συστήματος, όπου όλοι οι άνθρωποι θα είναι ίσοι και θα απολαμβάνουν ίσα δικαιώματα, με ίσες φυσικά υποχρεώσεις, ενός κοινωνικού συστήματος, όπου δε θα υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι, προνομιούχοι και μη προνομιούχοι, ενός δηλαδή κομμουνιστικού συστήματος, είχε πάντα έχει σήμερα και θα έχει και στο μέλλον τους αντιδρώντες, που ήταν φυσικά το κεφάλαιο (capital) και οι εκφραστές του καπιταλιστές.

Η κρίση που περνάει τώρα ο πλανήτης, αφενός μεν στην οικονομία λόγω των (καπιταλιστικών) συστημάτων που εφαρμόστηκαν, αφετέρου δε στο περιβάλλον λόγω των μεθόδων ενίσχυσης του πλούτου των κεφαλαιούχων και της άρνησης του σεβασμού του από αυτούς, είναι στην ουσία κρίση του καπιταλισμού. Ετσι, ο καπιταλισμός και οι εκφραστές του προσπαθούν με κάθε μέσο να στρέψουν την προσοχή του θορυβημένου, ταραγμένου, φοβισμένου και προδομένου ανθρώπου αλλού, ξεθάβοντας άσχετα μεταξύ τους γεγονότα και εξισώνοντας θύτες με θύματα, φασισμό με κομμουνισμό. Προσπαθεί με κροκοδείλια δάκρυα να επιμερίσει τις ευθύνες αλλού.

Οι κομμουνιστές δεν πρόκειται φυσικά να σκύψουν το κεφάλι. Δεν πρόκειται να υπογράψουν δήλωση μετάνοιας στον καπιταλισμό.

Η όλη υπόθεση, μου θυμίζει το «Εσύ να φταις κι Εγώ συγνώμη να ζητώ»!..