Οσοι πανηγύριζαν χτες για την επέτειο ένταξης στην ΕΟΚ, είχαν δίκιο. Ανήκουν σ' αυτούς που έφαγαν με χρυσά κουτάλια. Οι 600.000 αγρότες, που, σύμφωνα με το νέο σχέδιο της ΕΕ, θα πάψουν να θεωρούνται αγρότες γιατί να πανηγυρίσουν; Οι 600.000 άνεργοι, που σπρώχνονται να δεχτούν μια δουλειά με μισθό το επίδομα ανεργίας και χωρίς ασφάλιση, γιατί να πανηγυρίσουν; Τα 2,5 εκατομμύρια των εργαζομένων, που, πέρα από τα γλίσχρα μεροκάματα, πρέπει να ακριβοπληρώνουν για την κατ' όνομα δημόσια Υγεία, Πρόνοια και Παιδεία, γιατί να πανηγυρίσουν; Δε ρωτάμε για όσους ήλπιζαν να βγουν μια μέρα στη σύνταξη κι έχουν, ήδη, μάθει πως πρέπει να δουλεύουν ως το θάνατο...

Το σύστημα, όλοι αυτοί που μαζεύονται κάθε τόσο να συζητήσουν περί φιλανθρωπίας, γνωρίζει πως το καζάνι βράζει. Πως τελειώνουν οι αυταπάτες. Γι' αυτό και εκφράζει την ανησυχία του, μέσα από κείμενα που με αγωνία προσπαθούν να υπερασπίσουν αυταπάτες περί «κοινοτικού κεκτημένου». Δεν είναι των από κάτω η «δημοκρατία» που υπερασπίζει το δικαίωμα του καπιταλιστή. Και «κοινωνικό κράτος» στον καπιταλισμό σημαίνει μόνο παραίτηση του εργάτη απ' όλα όσα του ανήκουν κι αντικατάστασή τους από διάφορα επιδόματα φτωχοκομείου. Ασε τα περί άρνησης στη χρήση στρατιωτικών μέσων για πολιτικούς σκοπούς. Το είδαμε στη Γιουγκοσλαβία, το μετρήσαμε στο Ιράκ, το μετράμε στο Αφγανιστάν. Ολα αυτά είναι ένα κεκτημένο που πρέπει να ανατραπεί.

Εχει δίκιο η καθηγήτρια στο πως το να περνά σαν φυσικό το ψέμα ισοδυναμεί με το να αποδέχεσαι την εξαθλίωση σαν προσωπική σου επιλογή. Θυμήσου μόνο πόσα τα ψέματα για τα χρυσά κουτάλια και άσε την οργή να διεκδικήσει ό,τι ανήκει στον άνθρωπο.

Εξάλλου, πια, το κάθε ψέμα έχει τόσο κοντά ποδάρια που μόνοι τους αποκαλύπτονται, όταν για τους δικούς τους λόγους ο ένας αστός ξεμπροστιάζει τους άλλους. Δε γνωρίζει το ΠΑΣΟΚ ότι έχει υπογράψει την υπεράσπιση του Συμφώνου Σταθερότητας; Το γνωρίζει. Δε θυμούνται στο ΠΑΣΟΚ ότι έχουν υπογράψει για το ΝΑΤΟικό στρατηγείο στη Λάρισα; Το θυμούνται. Τώρα, όμως, έχουμε εκλογές. Και πρέπει να ξεχάσουν οι ψηφοφόροι ότι η σύνταξη στα 65 καθιερώθηκε απ' αυτούς που μιλούσαν για περήφανα γηρατειά κι ότι στο Αφγανιστάν η σφαγή έχει και ελληνική συμμετοχή.

Εκνευρίζονται, όταν τους θυμίζεις τις υπογραφές τους. Φυσικό είναι. Το ιδιαίτερο είναι να δεις τι αποκαλύπτουν οι υπογραφές κάτω από τα εκνευρισμένα κείμενα. Διαβάζεις «Σωμερίτης» θυμάσαι και καταλαβαίνεις, όπως όταν διαβάζεις «Πάγκαλος» δε χρειάζεσαι καν να θυμηθείς για να καταλάβεις.

Το πρόβλημα το 'χουν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, που δέχονται πως άλλο ο Πάγκαλος κι άλλο ο Παπανδρέου. Το πρόβλημα το 'χουν, επίσης, οι ψηφοφόροι της ΝΔ, που λένε άλλο ο Καραμανλής κι άλλο το ΔΝΤ.

Ασχετο: Οταν κράζουν το ΠΑΣΟΚ από το ΒΗΜΑ και την «Ελευθεροτυπία», δε γίνεται από έγνοια για το λαϊκό συμφέρον, αντίθετα, είναι για να τονίσουν πως από την κυρίαρχη γραμμή δεν πρέπει να υπάρχει καμιά παρέκκλιση. Το είπε με τον τρόπο της, για λογαριασμό όσων αστών πολιτικών λαϊκίζουν σε καιρό καπιταλιστικής κρίσης, η Τζαβέλα του ΛΑ.Ο.Σ. χτες: «Η ΕΕ είναι η ομπρέλα προστασίας. Ολοι μαζί εκεί».

Ε, το ξήλωμα αυτής της κοινής για τους καπιταλιστές ομπρέλας πρέπει να ενισχύσουν οι από κάτω και με την ψήφο τους στις ευρωεκλογές. Κι αυτό μπορεί να γίνει με την ενίσχυση της μόνης δύναμης που εξαρχής πάλεψε ενάντια στην ένωση των μονοπωλίων, της μόνης δύναμης που και σήμερα δεν κοροϊδεύει τους εργάτες με διακηρύξεις για έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Διά ταύτα ΚΚΕ, γιατί απ' όπου κι αν το πιάσεις εκεί καταλήγει κάθε λογικό συμπέρασμα.