Η ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ Επαναστατικού πολιτεύματος με έκτακτες εξουσίες για τη στερέωση του Σοσιαλισμού ή όποιας άλλης μορφής δημοκρατικού καθεστώτος των εργαζομένων, δε σημαίνει ότι η απολυταρχική άσκηση της εξουσίας θα είναι στο διηνεκές. Διότι αν συμβεί αυτό, τότε διά άλλης επανάστασης ο Λαός θα ανατρέψει το προηγούμενο καθεστώς. Αρα, σωστότερα και δη στις σημερινές πολιτικές συνθήκες θα πρέπει το Συνέδριο να αναφέρει ότι «Οι κατακτήσεις τις οποίες θα επιτύχει ο Λαϊκό κίνημα, με όποια μορφή κι αν επικρατήσει, θα θωρακιστούν με ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥΣ νόμους, που θα εξασφαλίζουν την ελεύθερη έκφραση των πολιτών και κυρίως θα εξασφαλίζει τη συνειδητή συμμετοχή των εργαζομένων στον προγραμματισμό, έλεγχο και παραγωγή των υλικών αγαθών και κυρίως τον έλεγχο των ενεργειών και πράξεων της Πολιτείας και των Διοικούντων αυτήν». Στις σημερινές συνθήκες η επιμονή στην ορολογία ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, ΜΕΤΑ ΤΑ ΟΣΑ Ο ΛΑΟΣ μας έχει περάσει, μόνο απωθητικά δρα. Στο Σοσιαλισμό πρέπει να υπάρχει και να φαίνεται ότι η Δικαιοσύνη - Ελευθερία θα είναι τα κύρια συστατικά στοιχεία της ΖΩΗΣ.

Μια λαϊκή παροιμία λέει: «άμα καείς στο χυλό, φυσάς και το γιαούρτι». ΔΕΝ είναι δυνατόν ούτε σήμερα, ούτε αύριο να πεις δεν κάνω Μέτωπο. Γιατί θα είσαι ο Μοναχικός καβαλάρης. Για να μπορέσει να επιβιώσει το εκ των ουκ άνευ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, θα πρέπει ο κύριος κορμός του, το ΚΚΕ να είναι γερό σαν ατσάλι, ευέλικτο και συσπειρωμένο, ώστε να δρα προωθητικά. Μόνο τότε θα είναι σε θέση να μπορέσει να αντέξει στα 11 μποφόρ που θα εξαπολύσουν εναντίον του οι κυρίαρχες οικονομικά δυνάμεις.

Ας είμαστε ειλικρινείς - οι Λαοί τους αδιαφόρησαν για την τύχη τους. ΓΙΑΤΙ; Διότι η λαϊκή συμμετοχή δεν υπήρχε από χρόνια, η δε συνειδητή παρουσία τους για τον έλεγχο της εξουσίας δεν υπήρξε και απ' ό,τι φαίνεται ο ΛΑΟΣ ήταν στη Γωνία. Εχω πάντως απορία, γιατί όταν οι πολίτες των χωρών αυτών βλέπουν τα κορίτσια, τις γυναίκες, τα παιδιά τους να εκπορνεύονται, όταν βλέπουν την ίδια την πατρίδα τους να υφίσταται κάθε είδους εθνική ταπείνωση, να μην αντιδρούν αλλά να υπομένουν το λιγότερο μοιρολατρικά; ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ, τι έγιναν εκείνοι οι Σοβιετικοί Σταυραετοί που συνέτριψαν το Χιτλερικό τέρας;

Αρθρο 1: Χωρίς ιδεολογική και πολιτική μόρφωση των μελών και στελεχών του, το Λαϊκό κίνημα και ειδικά το ΚΚΕ δε θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στο αφόρητο και εξαντλητικό πρέσινγκ του καπιταλισμού.

Αρθρο 2: Στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε, το λαϊκό κίνημα ασκεί διοίκηση; Βεβαίως. Οπως στα εργατικά σωματεία, στους κοινωνικούς φορείς και κυρίως, όπου είναι πλειοψηφία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση Α' και Β' βαθμού. ΣΑΝ ΚΟΜΜΑ, ΣΑΝ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ στους τομείς αυτούς εφαρμόζουμε τα δύο αυτά άρθρα; ΣΑΦΩΣ ΟΧΙ. ΓΙΑΤΙ;

Με θλίβει το γεγονός ότι σε ορισμένα κείμενα διαβάζω «αυτός και η παρέα του». Υπάρχουν σήμερα τέτοιες παρέες;

Ο ασκών Δ/ση (δε θα έλεγα εξουσία), έχει το δικαίωμα να επικαλείται άρθρα - νόμους, προκειμένου να εφαρμόσει τη χαραχθείσα πολιτική επί ζητημάτων στρατηγικής, τακτικής κλπ.

Ο έχων διαφορετική θεώρηση σ' αυτά, έχει τις παρακάτω δυνατότητες. Πρώτον, να δεχτεί την άποψη της πλειοψηφίας. Δεύτερον, να εξακολουθεί να παλεύει μέσα στα όργανα για την άποψή του. Τρίτον, εφόσον είναι θέμα αρχών του, αποχωρεί τίμια και αντρίκεια, εξηγώντας τους λόγους αυτής της συμπεριφοράς.

Ο ασκών τώρα τη Διοίκηση (εξουσία;) και θεματοφύλακας των άρθρων και νόμων, έχει το δικαίωμα μεν να ζητήσει την εφαρμογή αυτών, αλλά σαν σοφός αρχηγός, εξετάζει με περίσκεψη κάθε ποινή που θα επιβάλει (διαγραφή), για να μην αποδειχθεί εκ των υστέρων λάθος η διαγραφή. Τέλος, είναι πολλά τα σημεία που θα πρέπει να λάβει υπόψη του για το καλό και της Δ/σης και του οργανισμού (κόμμα). Βασική όμως προϋπόθεση είναι η παρακάτω: Να εφαρμόζει την ίδια αρχή είτε είναι πεζός είτε είναι καβάλα στο άλογο, είτε είναι κριτής ή κρινόμενος, διότι, τότε και μόνο τότε, νομιμοποιείται να επικαλείται τις αρχές του, πράγμα, που τον καθιερώνει στη συνείδηση των πολιτών. Δημοκρατικός συγκεντρωτισμός σε ζητήματα αρχών δεν υπάρχει.

ΚΟΒ Τοπ. Αυτοδιοίκησης Αιγάλεω