Μεγαλώνει μέρα με τη μέρα η ανάγκη να δοθεί ακόμα πιο ισχυρή λαϊκή απάντηση στην ολομέτωπη επίθεση της πλουτοκρατίας με την επιβολή σκληρών αντιλαϊκών μέτρων σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Οι ίδιες οι συνθήκες επιβάλλουν μεγαλύτερη συσπείρωση και ένταση της πάλης ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης. Κόντρα στην κυβερνητική προπαγάνδα που προβάλλει μια κατασκευασμένη λαϊκή συναίνεση, οι εργατοϋπάλληλοι και τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία και οι γυναίκες, πρέπει να καταδείξουν με ηχηρό τρόπο την αντίθεσή τους στην κυβερνητική πολιτική, τόσο στα αντιλαϊκά μέτρα που ήδη εφαρμόζονται όσο και σε εκείνα που αναμένεται να δρομολογηθούν. Γιατί, είναι ξεκάθαρο ότι τα μέτρα δε χτυπούν μόνο τους δημόσιους υπαλλήλους και έχουν μόνιμο χαρακτήρα.

Οι αυξήσεις σε ΦΠΑ και έμμεσους φόρους δεν κάνουν διακρίσεις ανάμεσα σε δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που ξεκινάει από φορείς του δημοσίου τομέα, ανοίγει το δρόμο για επέκταση και στον ιδιωτικό τομέα, ικανοποιώντας ένα πάγιο αίτημα του κεφαλαίου. Αντίστοιχα, οι περικοπές των επιδομάτων Χριστουγέννων - Πάσχα - καλοκαιρινών διακοπών αποτελούν έναν χρήσιμο μπούσουλα για τα μέτρα που θα εφαρμοστούν και στον ιδιωτικό τομέα. Η επίθεση δε σταματά εδώ. Οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας ομολογούν ότι δρομολογούνται και νέα επιπρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων, που στην κυριολεξία δε θα αφήνουν τίποτα όρθιο σε εργασιακές σχέσεις, Κοινωνική Ασφάλιση, Παιδεία, Υγεία.

Η επίθεση είναι ολομέτωπη και αφορά όλους τους εργατοϋπαλλήλους, είτε είναι στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, είτε εργάζονται ήδη 20 χρόνια είτε μπήκαν τώρα στην παραγωγή. Το γεγονός ότι το νομοσχέδιο της κυβέρνησης πέρασε στη Βουλή, δε σημαίνει ότι το κίνημα πρέπει να οπισθοχωρήσει, ότι δεν έχει δήθεν αντικείμενο η κινητοποίησή του, ούτε ότι «χάθηκαν όλα». Αντιθέτως. Σηματοδοτεί την αναγκαιότητα για ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση, για ακόμα μεγαλύτερη ένταση της πάλης ώστε να παρθούν τα μέτρα πίσω στην πράξη. Απαίτηση των καιρών δεν είναι η συναίνεση. Είναι η αύξηση της δυναμικής της πάλης ώστε όχι μόνο να αποκρουστεί η νέα ολομέτωπη επίθεση που είναι στα σκαριά, αλλά και να αποτραπεί η εφαρμογή των προηγούμενων μέτρων, να μην περάσει στην πράξη.

Εναν τέτοιο απαιτητικό, δυναμικό, μαζικό και ταξικό αγώνα δεν μπορεί να τον οργανώσουν ούτε βέβαια να τον εμπνεύσουν οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Αυτές έχουν επιλέξει χρόνια τώρα στρατόπεδο: Είναι στο πλευρό της πλουτοκρατίας, υπερασπίζονται τα συμφέροντα του κεφαλαίου, κοροϊδεύουν την εργατιά. Η αποτελεσματικότητα της ανάπτυξης των ταξικών αγώνων που επιβάλλονται από την επιθετικότητα του αντιπάλου, περνάει αντικειμενικά μέσα από την αύξηση της συσπείρωσης στο ΠΑΜΕ. Τώρα, χωρίς να χάνεται ούτε λεπτό, οι εργατοϋπάλληλοι, οι μικροί ΕΒΕ, οι αγρότες, οι γυναίκες και η νεολαία πρέπει να ανασκουμπωθούν. Να συνταχτούν στο δικό τους ταξικό στρατόπεδο, στο πλευρό των ταξικών δυνάμεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο πλευρό του ΠΑΜΕ. Με νέες δυνάμεις, με μεγαλύτερη μαζικότητα, μπορεί το εργατικό κίνημα να αποκρούσει την ολομέτωπη επίθεση, να αποσπάσει κατακτήσεις και να βάλει στο προσκήνιο το δρόμο της πάλης για ριζοσπαστικές αλλαγές με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα.