ΠΑΡΑΜΥΘΙ: «Μόνο αν το οικονομικό επιτελείο καταφέρει επιτέλους να φορολογήσει το μαύρο χρήμα θα επιτύχει την πραγματική αύξηση των δημοσίων εσόδων και θα μείνει πιστό στους στόχους του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης» (το άρθρο στα ΝΕΑ).

Το άσπρο χρήμα είναι αυτό που δεν πληρώνει. Τα καπιταλιστικά κέρδη, δηλαδή. Και είναι αυτά που ενισχύονται και με το νέο φορολογικό. Δεμένο με τους καπιταλιστές είναι κι ένα τμήμα από το μαύρο χρήμα που ποτέ δεν το ακουμπά καμιά εφορία. Η πρέσα σφίγγει - εκτός από το μόνιμο στόχο, την εργατική τάξη - ειδικά τώρα γύρω από μικρομεσαίους που πρέπει να εξαφανιστούν από τη μέση για να ενισχυθούν τα μονοπώλια. Ισχύει το αυτό και με την εφαρμογή της οδηγίας Μπολκεστάιν. Οπου στο όνομα της ελευθερίας πρέπει να κλείσουν τα μικρομάγαζα για να μπορούν να έρθουν μονοπώλια παροχής υπηρεσιών. Οσο οι εξελίξεις δεν ελέγχονται ως προς το δίπολο κεφάλαιο - εργατική τάξη, τόσο θα βρίσκουν τόπο να στέκονται άρθρα που καλλιεργούν το «διαίρει και βασίλευε».

ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ: «Οι χαμηλών τόνων Ελληνες πολιτικοί που έχουν διασυνδέσεις στο εξωτερικό είναι περισσότερο χρήσιμοι από αυτούς που εγκλωβισμένοι στην άγνοια και τον αδιέξοδο ελληνοκεντρισμό προσφεύγουν στις εύκολες πατριωτικές κορώνες και προσάπτουν απλόχερα κατηγορίες περί μειοδοσίας. Οταν ο Γιώργος Παπανδρέου ως υπουργός Εξωτερικών μιλούσε στη "Μάντλιν" και στη συνέχεια στον "Κόλιν" ή όταν η Ντόρα Μπακογιάννη συζητούσε με την "Κόντι", πολλοί χλεύαζαν και άφηναν υπονοούμενα. Τώρα που καταρρέουν τα πάντα συνειδητοποιούμε πόσο χρήσιμο είναι να έχουμε στη διεθνή κοινότητα γνωστούς και, γιατί όχι, φίλους. Σε μια εβδομάδα η Ε.Ε. ίσως αποφασίσει να μη στηρίξει οικονομικά την Ελλάδα. Σε αυτήν την περίπτωση η κυβέρνηση ορθώς αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το γεγονός πως ο Γιώργος Παπανδρέου γνωρίζει τον διευθυντή του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, δεν είναι κακό. Καλό είναι» (o Αθανάσιος Ελλις στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Τόσο απλό είναι. Δεν υπάρχει ούτε ιμπεριαλισμός, ούτε καπιταλιστική κρίση, ούτε ανταγωνισμοί, ούτε μια διεθνής κούρσα να πάρουν από την εργατική τάξη ό,τι κατάκτησε σ' έναν αιώνα. Ολα είναι θέμα γνωριμιών. Υπάρχουν καλοί και κακοί, ξένοι και φίλοι. Που ήρθε η ώρα να φανούν χρήσιμοι. Δείχνεις το όνομα στην υπογραφή του άρθρου και γίνεται κατανοητό ποια πλευρά συμφερόντων μιλάει. Το δύσκολο είναι να πείσεις έναν προς έναν τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ότι πίσω από όλο αυτό το παραμύθι στο οποίο αφιερώνεται και μισή σελίδα εφημερίδας δεν υπάρχει τίποτα άλλο από μια μηχανή που υποδουλώνει εργάτες. Τα λεκτικά παιχνίδια κάποτε τελειώνουν. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, όλα πρέπει να περνάνε από το φίλτρο ποιος κερδίζει ποιος χάνει. Κι ο καθένας να παίρνει θέση με την τάξη του. Οι αστοί προωθούν ρυθμίσεις που θα χρειαστούν ξανά ποταμοί αίματος για να ανατραπούν. Πρέπει να μπει ένα φρένο, πρέπει να 'ρθει πιο κοντά η συνείδηση του κοινού λαϊκού μετώπου απέναντι στο κοινό μέτωπο των καπιταλιστών. Αλλιώς τα φιλαράκια θα συνεχίσουν να πίνουν εις υγείαν των κορόιδων.