Για να αθωώσουν την πολιτική που κρατά τους συμβασιούχους σε εργασιακή ομηρία και ανασφάλεια έκαναν ουρά, στη χτεσινή ημερίδα, «επίσημοι» και ανεπίσημοι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και «συν-εταίρων» τους.

Ο Β. Κικίλιας απηύθυνε πρόσκληση στους εκάστοτε κυβερνώντες να μην κοροϊδεύουν τους συμβασιούχους κάνοντας ακριβώς αυτό την ίδια ώρα όταν πρότεινε τη χιλιοπαιγμένη κοροϊδία «μοριοδότησης της εργασιακής εμπειρίας», που σε καμία περίπτωση δε διασφαλίζει το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία. Ο Αλ. Μητρόπουλος και ο Χρήστος Κουρούσης εμφανίστηκαν υπέρμαχοι των συμβασιούχων αλλά με τον όρο ότι αυτοί καλύπτουν τις «πάγιες και διαρκείς ανάγκες», τις ανάγκες δηλαδή που έχει το αστικό κράτος για να υπηρετεί καλύτερα το μεγάλο κεφάλαιο.

Ακόμα ο Αλ. Μητρόπουλος δεν έχασε την ευκαιρία να παίξει για άλλη μια φορά το «αντιμνημονιακό» χαρτί εμφανίζοντας το μνημόνιο ως τη μόνη αιτία συρρίκνωσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Σαν να μην εφαρμόστηκαν πριν από το μνημόνιο αντεργατικές πολιτικές και σαν να μην είχαν σχεδιαστεί εδώ και χρόνια τα όσα εφαρμόζονται σήμερα μέσω του μνημονίου. Συγκεκριμένα, κατήγγειλε τους δανειστές που καταστρέφουν και διαλύουν το κοινωνικό κράτος, «που επιβάλλουν τη σύνθλιψη των μισθών, τη σύνθλιψη των συντάξεων και κυρίως δημιουργούν θέσεις ανεργίας και καταστρέφουν θέσεις απασχόλησης».

Στην ημερίδα κύριοι ομιλητές ήταν ο Κ. Μπέης και ο Γ. Κασιμάτης, ομότιμοι καθηγητές πανεπιστημίου της νομικής επιστήμης, ο Α. Καζάκος, επίσης καθηγητής πανεπιστημίου, και ο Γ. Σχοινιωτάκης, επίτιμος γενικός επίτροπος επικρατείας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, οι οποίοι τοποθετήθηκαν για τη νομική πλευρά του ζητήματος της μόνιμης και σταθερής εργασίας. Τη συζήτηση συντόνισε ο καθηγητής πανεπιστημίου Δημ. Τραυλός. Οι περισσότεροι από αυτούς αποδέχθηκαν ότι το πρόβλημα είναι πριν απ' όλα πολιτικό, ωστόσο συνέχισαν να καλλιεργούν αυταπάτες. Θεωρώντας ως μη ανατρέψιμο το καπιταλιστικό σύστημα αναγκάζονται να προσμένουν «λύσεις» από τη Δικαιοσύνη, που όμως - με βάση και τα δικά τους λεγόμενα - είναι συνυφασμένη με την πολιτική εξουσία και συνεπώς την κυρίαρχη αστική τάξη.

Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η παρουσία του καθηγητή Κ. Μπέη, που στην τοποθέτησή του απέφυγε κάθε αναφορά στις αιτίες των προβλημάτων και αρκέστηκε στην απλή καταγραφή τους. Μίλησε για «παθογένειες» της δημόσιας διοίκησης και της Δικαιοσύνης και διεφθαρμένους δημοσίους υπαλλήλους, προσπερνώντας βέβαια το ποιοι και πώς οδηγούν σε τέτοιες «παθογένειες», αλλά και πώς ωφελούνται.

Οι προσπάθειες παραπλάνησης των εργαζομένων ήταν απανωτές. Χαρακτηριστικά, συμβασιούχος που άνοιξε τις εργασίες της ημερίδας εκ μέρους του Συντονιστικού - δεν ανέφερε πώς λέγεται - χαρακτήρισε τον δήμαρχο Αθήνας, Ν. Κακλαμάνη, «αγωνιστή» και ισχυρίστηκε ότι στέκεται στο πλευρό των συμβασιούχων. Προφανώς αγνοεί ότι στο Δήμο Αθήνας εργάζονται χιλιάδες όμηροι συμβασιούχοι εδώ και χρόνια, οι οποίοι όταν τολμούν να αγωνιστούν σέρνονται στα δικαστήρια από τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όπως έγινε στα τέλη του 2009 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τον «αγωνιστή» δήμαρχο της ΝΔ..!