Παράδειγμα πρώτο: Με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και τον κίνδυνο κατάρρευσης των τραπεζών, κινήθηκε ένας τεράστιος διακρατικός μηχανισμός σε επίπεδο ΕΕ για να διασώσει τις τράπεζες. Η συνολική προσπάθεια εκτιμάται ότι στοίχισε στους ευρωπαϊκούς λαούς περί τα 7 τρισ. ευρώ, ενώ στην υπό ...πτώχευση Ελλάδα διοχετεύθηκαν στο τραπεζικό σύστημα 78 δισ. ευρώ. Και το ερώτημα είναι πώς αντιμετωπίζει το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του τους μικρούς επαγγελματίες, αλλά και εργατικές οικογένειες που απειλούνται με πτώχευση. Απλά τους αφήνουν να πτωχεύσουν.

Παράδειγμα δεύτερο: Παρά το δημοσιονομικό πρόβλημα που λένε ότι υπάρχει και τα μικρά έσοδα του Δημοσίου, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας την πολιτική της ΝΔ, ανακοίνωσε νέα μείωση των συντελεστών φορολόγησης των επιχειρηματικών κερδών.

Παράδειγμα τρίτο: Πρόσφατα δόθηκαν στη δημοσιότητα στοιχεία για τη φορολογία εισοδήματος του 2009, από τα οποία προκύπτει η γνωστή εικόνα της υπερφορολόγησης της μισθωτής εργασίας και της εκτεταμένης φοροαπαλλαγής των βιομηχάνων και των μεγαλεμπόρων.

Παράδειγμα τέταρτο: Ο «αναπτυξιακός νόμος» για τις επιχειρήσεις που πραγματοποιούν επενδύσεις προβλέπει φορολογικά κίνητρα τρεις φορές μεγαλύτερα από το ύψος της συμμετοχής του επιχειρηματία στην επένδυση. Οι μεγάλες επιχειρήσεις κάνουν επενδύσεις με κρατικό χρήμα. Μέσα από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, το κράτος πληρώνει τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, ενώ παράλληλα μειώνει τους συντελεστές φορολογίας των ΑΕ και ΕΠΕ.