Τα διάφορα σενάρια διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης και η ανησυχία και ο προβληματισμός για τη βιωσιμότητα της Ευρωζώνης, δίνουν και παίρνουν, αποκαλύπτοντας τις αντιθέσεις ανάμεσα στις διάφορες μερίδες της πλουτοκρατίας εντός και εκτός της ΕΕ.

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Tagesspiegel», απορρίπτει τη δημιουργία ευρωομολόγου, υποστηρίζοντας στον αντίποδα το σύστημα των «spreads», τα οποία χαρακτηρίζει «κίνητρο και ποινή». Ακόμα, τονίζει ότι προϋπόθεση για την «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» (!) είναι κάθε χώρα που αντιμετωπίζει πρόβλημα να υλοποιήσει αποφασιστικά μέτρα εξυγίανσης, δηλαδή να εφαρμόσει αντιλαϊκά πακέτα κατά τις επιταγές των μονοπωλίων.

Την ίδια ώρα, η Διαρκής Επιτροπή Εμπορίου και Ανάπτυξης του ΟΗΕ (UNCTAD) σε προδημοσίευση έκθεσης για τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας το 2011, σημειώνει ότι αναμένει χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης διεθνώς τόσο το 2011 όσο και το 2012.

Στις ΗΠΑ, ο ρυθμός ανάπτυξης για το 2010 αναμένεται να διαμορφωθεί σε 2,6%, ενώ εκτιμάται ότι το 2011 θα υποχωρήσει σε 2,2% και το 2012 θα ανακάμψει σε 2,8%. Στην Ευρωζώνη αναμένεται να διαμορφωθεί σε 1,3% το 2011 και σε 1,7% το 2012, από 1,6% το 2010, με την υπόθεση ότι η ανάπτυξη στη Γερμανία θα συνεχιστεί με μέτριους ρυθμούς. Ομως για «Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία (...) οι οικονομίες είτε θα συνεχίσουν να συρρικνώνονται είτε θα μείνουν στάσιμες».