Οσο θα παίζεται το έργο με τίτλο «Ο Ντομινίκ και η καμαριέρα», αξίζει να θυμόμαστε ότι:

*

Το παγκόσμιο «μπανιστίρι» του 1998, με θέμα τον Κλίντον και την Μόνικα Λεβίνσκι, ουδόλως απέτρεψε τον Κλίντον να βομβαρδίσει λίγους μήνες αργότερα τα Βαλκάνια.

*

Η φυλάκιση του πρώην Ισραηλινού προέδρου με την κατηγορία του βιασμού, ουδέποτε έθεσε σε αναστολή τις δολοφονίες των Παλαιστινίων.

*

Η «παράλληλη ζωή» του Μιτεράν καθόλου δεν επηρέασε την πολιτική του για τη δημιουργία 7 υπερπόντιων στρατιωτικών βάσεων με δύναμη πυρός 50.000 αντρών.

*

Τα «χατζατζαριλίκια» του Μπερλουσκόνι επουδενί εμπόδισαν τους «Ανιέλι» να επελαύνουν ως οδοστρωτήρας κατά των Ιταλών εργαζομένων.

*

Η καταισχύνη και η αποπομπή λόγω σκανδάλων του προέδρου της Κομισιόν, του Σαντέρ, μαζί με όλη την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ή του Βίλι Κλάες από τη θέση του Γενικού Γραμματέα, ποτέ δεν επηρέασαν και ποτέ δεν «βελτίωσαν» κατ' ελάχιστο είτε το «χαρακτήρα» της ΕΕ, είτε του ΝΑΤΟ.

*

Οταν πρόκειται για τους μηχανισμούς τους, τις υπηρεσίες τους, τα «πρόσωπα - θεσμούς» τους, τους οργανισμούς τους, δεν είναι σύνηθες, αλλά δεν είναι και πρωτοφανές:

Ακόμα και τα καραγκιοζιλίκια τους, ακόμα και τα ξεφτιλίκια τους, ακόμα και την καμαρίλα τους, ακόμα και τη διαπόμπευση των «δικών τους», ακόμα και τις μεθοδεύσεις που χρησιμοποιούν για να βγάζουν από τη μέση ο ένας τον άλλον,

δεν έχουν κανέναν μα κανέναν ενδοιασμό, τέτοιοι που είναι και εφόσον το επιβάλλει η «δουλειά», να τα μετατρέπουν - οι ίδιοι - σε «θέαμα» πίσω από το οποίο εξελίσσεται κανονικότατα ο βιασμός της ανθρωπότητας.