ECHELON σπιούνων του κόσμου | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Κόντρα στη νέα (α)ταξία

ECHELON σπιούνων του κόσμου

Οι παγκόσμιοι τρομοκράτες κατά των λαών του κόσμου. Η διεθνής μαφία των σπιούνων, των πρακτόρων, των υπονομευτών θεσμών και αξιών εμπλουτίζει τώρα τις μεθόδους της. Είναι αυτοί που κρυμμένοι στα άδυτα και σκοτεινά των πενταγώνων του πολέμου καθιερώνουν τώρα ένα μυστικό πλανητικό κέντρο κατασκοπευτικής αράχνης, υπονομεύοντας και αυτά τα έσχατα όρια της Δημοκρατίας, των συλλογικών και ατομικών δικαιωμάτων και όσων θεσμικών κανόνων τα προστατεύουν.

Από την εποχή των «υδραυλικών» του Λευκού Οίκου, που οδήγησε στην παραίτηση του Νίξον, γνωρίζουν αυτοί από τις επικίνδυνες μεθοδεύσεις όπου πράκτορες και πρακτορίσκοι παρακολουθούν τους πάντες, στο όνομα των συμφερόντων τους, καθιερώνοντας την ανήθικη πολιτεία καχυποψίας, χαφιεδισμού και αλληλοϋπονόμευσης.

Το σύστημα ECHELON των σπιούνων του κόσμου, υφαίνει τον ιστό της παρακολούθησης των πάντων, από τη δημόσια και ιδιωτική ζωή, ως τα απόκρυφα της κρεβατοκάμαρας, την ηλεκτρονική κατασκοπία κυβερνήσεων, ξένων κέντρων και επιτελείων, τη συλλογή στοιχείων για επιχειρήσεις και δραστηριότητες, αλλά, κυρίως για την παρακολούθηση των κινητοποιήσεων των λαών κατά των τρομο-εγκλημάτων τους.

Χαφιέδες, πράκτορες, εκατοντάδες χιλιάδες κατασκοπευτικές κάμερες στη γη και το διάστημα. Ενα πλέγμα δορυφόρων, ηλεκτρονικών επεξεργαστών, υπέρυθρων και άλλων ακτίνων τηλεπαρακολούθησης. Μικροτσίπς και κυκλώματα τηλεφωνικών υποκλοπών, συνθέτουν τον εφιαλτικό κόσμο των επικυρίαρχων.

ECHELON 2001: Αναπαράγεται στις μέρες μας και σε προχωρημένη κλίμακα, το σύστημα του χιτλερικού χαφιεδισμού, σύμφωνα με το οποίο ο ένας κατασκόπευε τον άλλο, η μητέρα κατέδιδε το παιδί της, το παιδί τον πατέρα και όλοι μαζί τους φίλους, τους γείτονες, τους συνεργάτες, τον κάθε πολίτη που ψιθύριζε μια λέξη αντίστασης.

ECHELON 2001: Η τρομοκρατική κοινοπολιτεία των επικυρίαρχων, θυμίζει τα λόγια του Αρετίνου, του θείου, που έλεγε για τον ξεπεσμό της κοσμοκράτειρας Ρώμης: «Ω πόρνη - πόλη, με πόσην ηδονή θα μου πουλιόσουνα αν είχα το αναγκαίο χρυσάφι για να σε αγοράσω».

του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ