Παπαγεωργίου Βασίλης

Η πλειοψηφία των Γερμανών και το ένα τρίτο των Γάλλων αντιτίθενται στην πρόταση των κυβερνώντων τους για το πολιτικό «μέλλον» της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) στη βάση ενός «μοντέλου» θεσπισμένης ηγεμονίας μιας «πρωτοπορίας», ενός «κέντρου βάρους», αποτελούμενης από μια μειοψηφική ομάδα ευρωπαϊκών κρατών - μελών... Η δημοσκόπηση δημοσιεύεται στο χτεσινό φύλλο της γαλλικής εφημερίδας «Liberation», ενόψει της χτεσινοβραδινής γαλλο-γερμανικής συνάντησης κορυφής στο αλσατικό χωριό Μπλασχάιμ, κοντά στο Στρασβούργο, όπου για πρώτη φορά η Γαλλία συμμετέχει όχι μόνο με τον πρόεδρο της Ζακ Σιράκ, αλλά και με τον πρωθυπουργό Λιονέλ Ζοσπέν.

Πρόκειται για μια ακόμη καθιερωμένη «άτυπη» γαλλογερμανική Συνάντηση Κορυφής, η οποία όμως αποκτά ιδιαίτερη σημασία, εξαιτίας της ευρω-διαμάχης που έχει ξεσπάσει για το πολιτικό «μέλλον» της ΕΕ μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Νίκαιας (Δεκέμβρης 2000). Το ενδιαφέρον εστιάζεται στο γεγονός ότι μόλις πριν μια βδομάδα η Γερμανία, διά στόματος του καγκελάριου Γκ. Σρέντερ τάχθηκε υπέρ ενός «ευρωπαϊκού Συντάγματος», ενώ παρατηρείται έντονη κινητικότητα στις ευρωπαϊκές «μεγάλες δυνάμεις», που με διαδοχικές διμερείς συναντήσεις διακηρύσσουν την ανάγκη «επαναπροσδιορισμού» των σχέσεών τους ενόψει της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».

Ολα ξεκίνησαν από το γεγονός ότι στη Νίκαια οι διάδοχοι του Κολ και του Μιτεράν δεν κατάφεραν να προβάλουν το «όραμα» μιας πολιτικής «ενοποίησης» της ΕΕ. Αντίθετα, για πρώτη φορά η γερμανική ηγεμονία «θεσπίστηκε» με τη βούλα της Συνθήκης της Νίκαιας ως ο ανώτατος άρχων της ΕΕ, ενώ ο γαλλικός Τύπος ούρλιαζε για «ιστορική διπλωματική ήττα» της Γαλλίας, αφού για πρώτη φορά η Γερμανία μπορεί να παρακάμψει τη Γαλλία, με ψήφους της Βρετανίας, της Ιταλίας ή μελλοντικά της Πολωνίας. Από τις αρχές του χρόνου άρχισε η επιτήδεια προπαγάνδα «μπαλώματος» της ισχύος και αίγλης του γαλλογερμανικού «άξονα». Το Βερολίνο, ικανοποιημένο από τη Νίκαια, άρχισε να «μιζάρει» τον εταίρο του Παρισιού, που φαινόταν αμήχανος στις κριτικές που δέχτηκε η γαλλική «αλαζονεία» ως υπεύθυνη της «μισο-αποτυχίας της Νίκαιας».

Η δημοσκόπηση που δημοσιεύεται στη γαλλική εφημερίδα «Liberation» έχει ενδιαφέρον και για τα ερωτήματα που θέτει και για τις απαντήσεις. Ετσι στο ερώτημα αν υποστηρίζουν τη «γερμανική» πρόταση δημιουργίας ενός «κέντρου βάρους» της ΕΕ που θα συνομαδώνει τα έξι μόνο «ιδρυτικά» κράτη της πάλαι ποτέ ΕΟΚ, το 47% των Γερμανών απάντησε αρνητικά, ενώ το 45% θετικά, σ' αντίθεση με τους Γάλλους που το 53% υποστηρίζει τη «γερμανική» πρόταση και το 27% αντιτίθενται.

Υπενθυμίζεται ότι πριν εμφανιστεί σχετική «γερμανική» πρόταση, υπήρξε τεράστια γαλλική προπαγάνδα περί αυτού, και μάλιστα με τον ιδιόμορφο «συλλογισμό», ότι η δημιουργία ενός Διευθυντηρίου εντός της ΕΕ, θα αποτελέσει το «πρώτο βήμα» προς μια «ομοσπονδιακή Ευρώπη» (!!!) Στο ερώτημα αν οι γαλλο-γερμανικές σχέσεις είναι «σημαντικές στην ευρωπαϊκή οικοδόμηση», το 85% των Γερμανών και το 81% των Γάλλων υπερθεμάτισαν.

Τέλος, στο ερώτημα αν η Γερμανία «ή» η Γαλλία είναι πιο σημαντικές στην εξέλιξη της Ευρώπης, 42% των Γάλλων απάντησαν «ναι» στη Γαλλία και 38% «ναι» στη Γερμανία, ενώ 50% των Γερμανών επέλεξαν τη Γερμανία και 26% τη Γαλλία.

Η Νίκαια απέδειξε περίτρανα ότι η ΕΕ δεν μπορεί να γίνει «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης». Βασικά πολιτικά ζητήματα όπως το «ευρωπαϊκό Σύνταγμα» και οι συνακόλουθες σχέσεις της ΕΕ με τα κράτη - μέλη δε θίχτηκαν καν, και σύμφωνα με τις αποφάσεις «μετά από τα προπαρασκευαστικά βήματα, η Διάσκεψη συμφωνεί να συγκληθεί νέα Διάσκεψη των αντιπροσώπων των κυβερνήσεων των κρατών - μελών το 2004». Σύμφωνα με τον Γερμανό καγκελάριο «ο επαναπροσδιορισμός των γαλλογερμανικών σχέσεων σημαίνει ότι ανάμεσα σε μια Ευρώπη δια-κυβερνητική και μια ολοκληρωμένη, το Παρίσι και το Βερολίνο πρέπει να ταχθούν υπέρ της δεύτερης (...) πρέπει να σκέφτονται και να πράττουν στην προοπτική της ολοκλήρωσης και όχι της συνεργασίας μεταξύ των κυβερνήσεων».