«Πρωτοφανής» χαρακτηρίστηκε από την πλειοψηφία των ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης η απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΚΟΦΙΝ), με την οποία επιπλήττεται η κυβέρνηση της Ιρλανδίας για τον προϋπολογισμό του 2001. Περί τίνος πρόκειται;

Το ΕΚΟΦΙΝ, με την απόφασή του, συνιστά επισήμως στην ιρλανδική κυβέρνηση: «να επανορθώσει την ασυνέπεια που επιδεικνύει σε σχέση με τις κατευθυντήριες γραμμές της οικονομικής πολιτικής, τις οποίες έχει απευθύνει η Επιτροπή στα κράτη - μέλη της Ζώνης ευρώ, και να εφαρμόσει εξισορροπητικά δημοσιονομικά μέτρα στη διάρκεια τους τρέχοντος δημοσιονομικού έτους»...

Ποιο όμως ήταν το «αμάρτημα» της κυβέρνησης της Ιρλανδίας; Ουσιαστικά, το ΕΚΟΦΙΝ δυσαρεστήθηκε γιατί στον προϋπολογισμό της Ιρλανδίας προβλέπονται φοροαπαλλαγές ύψους 1,5 δισ. ευρώ και κοινωνικές δαπάνες που ανέρχονται σε 1,1 δισ. ευρώ. Τα συγκεκριμένα ποσά είναι μεγαλύτερα από αυτά που ορίζονταν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις κατευθύνσεις για την οικονομική πολιτική και παραβιάζουν τους κανόνες του «Συμφώνου Σταθερότητας της οικονομίας» που ισχύει για τα κράτη - μέλη της Ζώνης ευρώ. Επειδή, λοιπόν, ο προϋπολογισμός της Ιρλανδίας θα μπορούσε να βάλει σε σκέψεις και άλλες κυβερνήσεις και το χειρότερο, να προκαλέσει αιτήματα και κινητοποιήσεις εργαζομένων, αποφασίστηκε η επίπληξη της ιρλανδικής κυβέρνησης.

Τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτή η επίπληξη;

Στόχος είναι ο έλεγχος από το «Διευθυντήριο» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της απαρέγκλιτης εφαρμογής της κοινής οικονομικής πολιτικής από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών, σύμφωνα με τις Συνθήκες Μάαστριχτ - Αμστερνταμ και τις όποιες αποφάσεις των αρμοδίων οργάνων. Ετσι το σύνολο της οικονομικής πολιτικής των κυβερνήσεων των κρατών - μελών τείνει να τεθεί υπό τον απόλυτο έλεγχο του «Διευθυντηρίου». Στόχος είναι, επίσης, να σταλεί ένα μήνυμα στους εργαζόμενους σε όλα τα κράτη - μέλη, ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για παροχές και ότι οποιαδήποτε διεκδίκηση θα βρει αντιμέτωπη σύσσωμη την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η επίπληξη, λοιπόν, της ιρλανδικής κυβέρνησης από το ΕΚΟΦΙΝ δεν αφορά μόνο στο βαθύτατα αντιλαϊκό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της πολιτικής της. Αυτός ήταν ήδη γνωστός, και τώρα επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά. Αφορά και σε κάτι άλλο εξίσου σημαντικό: στην κατάργηση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και την εκχώρησή τους στο «Διευθυντήριο». Η απόφαση του ΕΚΟΦΙΝ είναι η απόδειξη αυτού του γεγονότος, αφού ουσιαστικά απαγορεύει τη χάραξη και την άσκηση οικονομικής πολιτικής έξω από το πλαίσιο που ορίζεται από το «Σύμφωνο Σταθερότητας» και τις άλλες αποφάσεις των κοινοτικών οργάνων.

Ετσι και η διεκδίκηση μιας άλλης, φιλολαϊκής, πολιτικής από τους εργαζόμενους έρχεται, μοιραία, αντιμέτωπη με τις βασικές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της. Κάτι περισσότερο, είναι αναγκαστικά επιβεβλημένη ως μονόδρομος για τα πραγματικά συμφέροντά τους.