Φρένο στις αλόγιστες αυξήσεις των ενοικίων βάζει απόφαση του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με την οποία η καθοδική πορεία του πληθωρισμού στα τελευταία χρόνια, μπορεί να αποτελέσει αιτία μείωσης του συμφωνημένου μισθώματος, μεταξύ του ιδιοκτήτη του ακινήτου και του ενοικιαστή.

Ειδικότερα, ο Αρειος Πάγος με την υπ' αριθμό 103/2001 απόφασή του έκρινε ότι δε συμβαδίζει με τους κανόνες της καλής πίστης και των χρηστών ηθών η εμμονή ιδιοκτήτη ακινήτου να απαιτεί την αύξηση κάθε χρόνο του ενοικίου κατά 15% - όπως προκύπτει από μισθωτήριο συμβόλαιο - τη στιγμή που ο πληθωρισμός παρουσιάζει καθοδική πορεία και είναι πολύ πιο κάτω από το ποσοστό αύξησης του ενοικίου.

Η υπόθεση αφορούσε ακίνητο σε εμπορική περιοχή της Θεσσαλονίκης και σύμφωνα με το συμφωνητικό που υπογράφτηκε το 1994, ο ενοικιαστής έπρεπε να καταβάλλει ως ενοίκιο 1 εκατ. δραχμές το μήνα και ετήσια αύξηση 15%.

Ο επίσημος τιμάριθμος, όμως, το 1995 ήταν 10,5% και το 1994 έπεσε στο 4,4%, ενώ σύμφωνα με το επίμαχο μισθωτήριο, τον Απρίλη του 1998, (όταν υποβλήθηκε η αγωγή στα δικαστήρια) το ενοίκιο έφτασε σε 1.520.000 δραχμές, τον επόμενο μήνα έπρεπε να αυξηθεί σε 1.749.000 δραχμές και από την 1 Μάη 1999 σε 2.011.000 δραχμές.

Ο Αρειος Πάγος δέχτηκε ότι η μισθωτική αξία του ακινήτου τον Απρίλη του 1998 δεν ξεπερνούσε το 1.353.000 δραχμές και από το Μάη του 1999 το 1.460.000 δραχμές. Ετσι, κρίθηκε ότι από 1η Μάη 1998 το ενοίκιο έπρεπε να μειωθεί σε 1.624.000 (δηλαδή 125.000 δραχμές λιγότερο από το συμφωνημένο) και από την 1 Μάη 1999 σε 1.753.000 δραχμές (λιγότερο κατά 258.000 δραχμές).

Τελικά, μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου ανοίγει ο δρόμος για χιλιάδες ενοικιαστές να ζητήσουν δικαστικά αναπροσαρμογή προς τα κάτω των ενοικίων που καταβάλλουν μέχρι σήμερα.