«Είναι καθήκον σήμερα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να πάρουμε την ατομική και συλλογική ευθύνη. Η ανακούφιση και η λύτρωση από τη θηλιά στο λαιμό της εργατικής - λαϊκής οικογένειας δε θα έρθει αυτόματα, δε θα πραγματοποιηθεί μονομιάς. Δε θα γίνει χωρίς την παρέμβαση του λαού στις εξελίξεις, τη συμμετοχή των εργαζομένων στις συλλογικές διαδικασίες, την οργάνωση στα σωματεία, τη σύγκρουση στους τόπους δουλειάς (...) Δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από τη δύναμη του εργατικού λαϊκού κινήματος! Δεν υπάρχουν περιθώρια για μικρές ή μεγάλες νίκες αν δε στρέψουν οι εργαζόμενοι τα όπλα τους απέναντι σε αυτούς που σήμερα μας εξαθλιώνουν, κλέβουν τον πλούτο που παράγουμε, είναι οι κερδισμένοι της κρίσης και των μέτρων, μας απειλούν και μας εκβιάζουν με την πείνα για να σκύψουμε το κεφάλι, να ζούμε γονατιστοί.

(...) Σήμερα χρειάζεται κίνημα που θα πετάξει από πάνω του τα παραπλανητικά συνθήματα για δήθεν καλύτερη διαπραγμάτευση με την ΕΕ, για πιο ανθρώπινη διαχείριση του εκμεταλλευτικού συστήματος. Χρειάζεται κίνημα ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής του ευρωμονόδρομου και των μνημονίων, καμιά αναγνώριση από το λαό του χρέους και των ελλειμμάτων, έξοδο από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Κίνημα οργανωμένο και προσανατολισμένο απέναντι στην εργοδοσία, στους νόμους και το κράτος της, μαζικό, οργανωμένο στον τόπο δουλειάς και τον κλάδο. Κίνημα απαλλαγμένο από τους ανθρώπους της εργοδοσίας, που θα στηρίζεται και θα αναπτύσσει την κοινωνική συμμαχία, που δε θα παλεύει μόνο για επιμέρους, προσωρινές και αμφίβολες βελτιώσεις αλλά για το σύνολο των αναγκών της λαϊκής - εργατικής οικογένειας, κίνημα που θα βάζει στην ημερήσια διάταξη το ερώτημα ποιος είναι ο παραγωγός του πλούτου, να φέρνει στην επιφάνεια το ερώτημα ή εμείς ή τα μονοπώλια.

(...) Να συγχρονιστεί το βήμα των εργαζομένων με το βήμα όλων όσων πλήττονται και βασανίζονται από τη δικτατορία των μονοπωλίων. Να δυναμώσει το μέτωπο πάλης εργατών, υπαλλήλων του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, γυναικών στη γραμμή της πάλης για την υπεράσπιση και της πιο μικρής κατάκτησης της εργατικής τάξης και του λαού. Να δυναμώσει η κοινωνική συμμαχία των λαϊκών στρωμάτων, να συγκεντρώνονται δυνάμεις ενάντια στα μονοπώλια, να ανοίγει ο δρόμος για πιο βαθιές αλλαγές. Να σηκωθούν ψηλά οι σημαίες του αγώνα, οι σημαίες της ταξικής πάλης!» (από την προκήρυξη του ΠΑΜΕ για την Πρωτομαγιά / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).