Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ήταν η επίσκεψη της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στην κλωστοϋφαντουργία IONEL. Ανήκει στους 2.000 εργαζομένους της, που κατάφεραν με έντονους αγώνες να αγοράσουν τις μετοχές όταν το 1998 αποφασίστηκε η ιδιωτικοποίησή της.

Με περηφάνια η διευθύντρια της επιχείρησης, Αγλαΐα Οστρόφσκαγια, μιλάει για τις διακρίσεις και τα βραβεία που η Σοβιετική Ενωση απένειμε στην IONEL και με θλίψη εξιστορεί: «Πριν την περεστρόικα το εργοστάσιο απασχολούσε 4.500 εργάτες, με ένα πολύ καλό σύστημα κοινωνικών παροχών, που επέτρεπε - σε πλήρη αντίθεση με σήμερα - στις οικογένειες να αναπτύσσονται. 700 γυναίκες κάθε χρόνο έλειπαν με άδεια μητρότητας, το εργοστάσιο διέθετε 6 παιδικούς σταθμούς, ιατρείο και μικρό νοσοκομείο. Τώρα έχει απομείνει μόνο το νοσοκομείο. Σε ένα βράδυ μάς αφαιρέθηκαν οι παιδικοί σταθμοί. Επιπλέον, είχαμε τρία θέρετρα ξεκούρασης, το ένα εξειδικευμένο για πάσχοντες, όπου οι εργαζόμενοι περνούσαν την άδειά τους, τώρα έμεινε μόνο το ένα. Είχαμε πολιτιστική λέσχη, αθλητική αίθουσα, εστία. Τίποτε δεν έμεινε».

Η ελπίδα που εκφράζει είναι «να κρατήσει γερά η νέα γενιά», η οποία όπως μάς λέει «δε θυμάται τίποτε σχεδόν από το σοβιετικό καθεστώς και βομβαρδίζεται με "σαβούρα", με αντικομμουνιστική προπαγάνδα, με αντιλήψεις εύκολου πλουτισμού». Να κρατήσει η νέα γενιά για «να μείνει ανοιχτό το εργοστάσιο, που αποδείχτηκε ότι μπορεί να λειτουργήσει σε αντίθεση με άλλα που έκλεισαν και μπορεί να έχει κέρδος από τη συνέχιση της παραγωγής και οι εργάτες δουλιά. Παρότι οι μισθοί δεν είναι ακόμα καλοί, απέχουμε 200 λέι από το μισθό που απαιτείται για να γεμίσει το καλάθι της νοικοκυράς, όμως, κάθε χρόνο προσπαθούμε και τους αυξάνουμε».

Με τη σειρά της η πρόεδρος του σωματείου, Αλα Μπομπέικα, τονίζει πως όλοι οι εργάτες είναι μέλη του σωματείου, η πάλη του οποίου αφορά «στους μισθούς, να δίνονται στην ώρα τους και να είναι με βάση την εργασία που παρέχουν. Στο να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας. Να υπάρχει σιγουριά ότι δε θα βρεθούν στην ανεργία. Το σωματείο προσπαθεί να βοηθήσει ώστε όλοι οι εργαζόμενοι το καλοκαίρι να πηγαίνουν σε μέρη ξεκούρασης. Τώρα υπάρχει ελπίδα, πιστεύουμε, ότι η νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα βοηθήσει για καλύτερες συνθήκες ζωής των εργαζομένων».