Πάνω από 1.000.000 άνθρωποι έχουν στοιβάξει όλη τους τη ζωή μέσα σε μια τεράστια σακούλα σέρνοντάς την ολημερίς, μαζί με τα όνειρα που κρατούν κρυμμένα βαθιά μέσα σαν φυλακτό. Την ώρα που οι «τυχεροί» έχουν κάποιο κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους για να κοιμηθούν, οι άστεγοι αναζητούν, πολλές φορές επί ματαίω, μια ήρεμη και απάνεμη γωνιά για να ξαποστάσουν. Ολα αυτά στο Μπουένος Αϊρες, που κάποτε φούσκωνε από καμάρι για το γεγονός ότι όλοι έτρεχαν να δουν και να γνωρίσουν το «Παρίσι της Λατινικής Αμερικής». Τώρα πια είναι η «πόλη των κλοσάρ».

Μια πόλη αστέγων που «ανδρώθηκε» από τη μεσαία τάξη, την πάλε ποτέ ευδοκιμούσα και τώρα πένητα. Οι μεσοαστοί μεταμορφώθηκαν σε αστέγους, αφού η τάξη τους επλήγη περισσότερο από τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις της δεκαετίας που παρήλθε, εμπνεύσεως και επιβολής των ΗΠΑ και των χρηματοπιστωτικών οργανισμών και με τις οποίες, η συντριπτική πλειοψηφία των εγχώριων επιχειρήσεων κατέρρευσε. Η ανεργία από 15% εκτοξεύτηκε στο 50% και ο αριθμός των αστέγων αυξήθηκε σε 9 χρόνια κατά 300%! Και αυτά επισήμως, αφού πολλές οργανώσεις τονίζουν ότι η κυβέρνηση δε μετρά τους ανθρώπους που ζουν ξεχασμένοι στις παραγκουπόλεις...