Ιδού, λοιπόν, πώς μεταφράζεται στα καθ' ημάς η θεωρία του «μηδενικού αθροίσματος» στην πολιτική: «ΠΑΣΟΚ - ΠΑΣΟΚ = ΠΑΣΟΚ»... Για να υποστηρίζεις βέβαια αυτές τις θεωρίες πρέπει να είσαι... εντελώς ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτό είναι άλλου είδους συζήτηση, που αφορά κυρίως τους «ΠΑΣΟΚισμένους» και όσους, γενικώς, «ΠΑΣΟΚίζονται»...

Για περισσότερες πληροφορίες, πάντως, σχετικά με την επιχείρηση «διάσωσης» της κυβέρνησης, παρακολουθήστε το πάθος τους. Μιλάμε για τους φορείς αυτής της (απόλυτα μηδενικής από άποψη κοινωνικής αναφοράς) «σύγχρονης» πολιτικής σκέψης. Τους βλέπετε πώς αγκομαχούν: Μια σαφέστατη πολιτική ήττα, που προήλθε από μια ευκρινή κοινωνική καταδίκη, θέλουν να την καταστήσουν με «επικοινωνιακές» νοητικές... αποκολοκυνθώσεις ως το «σοσιαλ-ευαίσθητο» αναβάπτισμα των ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΕΝΩΝ!

***

Σύμφωνα με τους «επικοινωνιολόγους» της μπαρούφας, όλες αυτές οι χιλιάδες δεν είναι ο λαός. Δεν είναι οι άνθρωποι της δουλιάς και του μόχθου. Δεν είναι ο αγανακτισμένος εργάτης, που είπε «ως εδώ» και «αϊ σιχτίρ», κ. Σημίτη. Αντιθέτως, όπως μπορεί να διαβεβαιώσει ο κ. Πρετεντέρης, όλοι αυτοί που βγήκαν στους δρόμους ήταν η... «καλή» πλευρά του κ. Σημίτη (του «Αγιου Σημίτη», όπως τον αποκαλούσε την Κυριακή στο «Βήμα»...).

Ο λαός, επομένως, δεν είναι θύμα του ΠΑΣΟΚ. Είναι (σύμφωνα με την τρέχουσα προπαγάνδα) το άλλοθι του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά του πρωθυπουργού, είναι το «άλλοθι» και των υπολοίπων, των πρωτοκλασάτων της κυβέρνησης!

«Ολοι ΠΑΣΟΚ ήταν» (!) που έλεγε τις προάλλες για τους απεργούς ο κ. Πολυζωγόπουλος, σε μια ατυχή προσπάθεια να «οικειοποιηθεί» το ξέσπασμά τους κατά της κυβέρνησης προς χάριν της Χαρ. Τρικούπη! Προφανώς θα είχε μείνει αλλού ο κ. Πολυζωγόπουλος. Πού; Στις εποχές που πράγματι ήταν «όλοι ΠΑΣΟΚ», αλλά εκείνες οι εποχές δεν αφορούσαν ούτε την ταξική έκφραση του εργατικού κινήματος, ούτε τους απεργούς (που μπορούν να ψηφίζουν ό,τι θέλουν και βεβαίως να πάψουν να ψηφίζουν ό,τι ψήφιζαν πριν, αλλά κανείς δε δικαιούται να τους περνά από κομματική ακτινογραφία για ίδιον όφελος). Ηταν οι εποχές της συμμετοχής (της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, όχι των εργαζομένων) με τα μούτρα στον «κοινωνικό διάλογο»...

***

Φυσικά, όλους αυτούς τους ξέρετε σαν κάλπικες δεκάρες: Είναι αυτοί που «όλοι μαζί», επί 6 ώρες συνεδρίαζαν για το πώς θα κόψουν τις συντάξεις του κόσμου. Αλλά τώρα εμφανίζονται ως έτοιμοι από καιρό να προτάξουν τα στήθη τους για να σώσουν την Κοινωνική Ασφάλιση. Αιδώς Αργείοι!

Επαναλαμβάνουμε ότι τώρα όλα θα λυθούν. Δεν έχετε παρά να δώσετε προσοχή στην ειδησεογραφία που προέρχεται από το «σοσιαλιστικό»... ταμπούρι των Δολιανών. Ηταν εκεί, στην πάτρια γη του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, όπου ο κ. Σημίτης πήγε για να αντλήσει δύναμη από την ανεξάντλητη σοφία του Λαλιώτη, του Ευθυμίου και του Πρετεντέρη (μόνο ο επικεφαλής του γνωστού εκδοτικού συγκροτήματος, ο κ. Λαμπράκης, έλειπε από την πέραν πάσης «διαπλοκής» και απολύτως «κοινωνική» συνεύρεση...).

***

• Πρώτος από όλους ο πρωθυπουργός. Τον θυμάστε μετά από εκείνη την 6ωρη κοινή συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής με το ΕΓ του ΠΑΣΟΚ, που βγήκε με χαμόγελο και ανακοίνωσε ότι θα... κόψει τις συντάξεις; Τώρα δηλώνει οπαδός της συνδιαλλαγής με τους εργάτες...
• Δίπλα του ο κ. Λαλιώτης. Είναι αυτός που στην κοινή σύσκεψη είχε ταχθεί με πάθος υπέρ των κυβερνητικών αντιασφαλιστικών μέτρων, προτείνοντας η κυβέρνηση να δηλώσει προς το λαό ότι ή θα υποταχτεί στα μέτρα ή το 2010 θα μπει «στοπ» στις συντάξεις! Τώρα (μετά τις απεργίες) ανένηψε...
• Από κοντά η κυρία Βάσω, που ήταν παρούσα στην κοινή συνεδρίαση, υπερψήφισε τα μέτρα, αλλά τώρα (μετά τις απεργίες) θυμήθηκε ότι υπάρχουν και τα μεγάλα εισοδήματα που «πρέπει να φορολογηθούν»...
• Στην παρέα και ο κ. Πάγκαλος, που σε κείνη την κοινή σύσκεψη έριξε όλο του τον όγκο στην υπηρεσία της προπαγάνδας που έλεγε ότι είναι «ηθική υποχρέωση» της κυβέρνησης να επιβάλει τα αντιασφαλιστικά μέτρα. Μετά τις απεργίες θυμήθηκε ότι τα μέτρα (που υπερψήφισε) ήταν μια σκέτη «κλεψιά»...
• Στο ίδιο κλαμπ ο κ. Τσοχατζόπουλος, που μετά το τετ-α-τετ με τον πρωθυπουργό μόνο που δε φώναξε «ζήτω» για τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Αργότερα (μετά τις απεργίες) το ξανασκέφτηκε και δήλωσε «κάναμε λάθος στο Ασφαλιστικό»...
• Δίπλα τους ο κ. Παπαντωνίου, που αρέσκεται να δηλώνει ότι «δε δίνει δεκάρα τσακιστή» για το Ασφαλιστικό. Τώρα (μετά τις απεργίες) το ξανασκέφτηκε κι αυτός και μιλά για ασφάλιση των ξένων εργατών και περιορισμό της εισφοροδιαφυγής...
• Μην ξεχάσουμε τον κ. Γιώργο Παπανδρέου. Παρών κι αυτός στη συνεδρίαση. Αφού υπερψήφισε τα μέτρα, μετά (τις απεργίες) δήλωσε ότι δεν είναι αυτός που θα αναζητήσει τις ευθύνες για την κοινωνική έκρηξη...
• Οσο για τον κ. Σκανδαλίδη, γραμματέας του ΕΓ και παρών στη συνεδρίαση που πάρθηκαν οι αποφάσεις. Τώρα (μετά τις απεργίες) τον έπιασε κρίση «αυτοκριτικής» και ομιλεί περί «αλαζονείας» και «αυταρέσκειας»...

***

Τώρα (μετά τις απεργίες) οι συνένοχοι θέλουν να βγάλουν την ουρά τους απ' έξω. Τώρα πουλούν «καλοσύνη». Το λιγότερο που τους αξίζει είναι η οριστική τους πολιτική καταδίκη. Και η περιφρόνηση.