Οχι πως δεν τους θορυβούν οι αγώνες των εργαζομένων. Τους θορυβούν και πολύ μάλιστα κι αυτό φαίνεται με όλα όσα ακούγονται τελευταία στο κυβερνητικό στρατόπεδο, που πετάει ο ένας στον άλλο το μπαλάκι των πολιτικών ευθυνών.
Πλην όμως, η περίπτωση του Ρογκ έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. Πώς να το κάνουμε, ο αντιπρόεδρος της ΔΟΕ είναι, ουσιαστικά, ένας εκπρόσωπος της παγκόσμιας αγοράς. Εχει πίσω του τις μεγάλες πολυεθνικές και το διεθνές κεφάλαιο. Τα μεγάλα αφεντικά, δηλαδή...
Γι' αυτό και στην υπόθεση της Ολυμπιάδας κοιτάζουν πώς θα εναρμονιστούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Στο Ασφαλιστικό, όμως, θέλουν να κερδίσουν χρόνο, ώστε να μπορέσουν να κοροϊδέψουν και να δημιουργήσουν αυταπάτες ή «κοινωνικούς διαλόγους». Οπως θέλετε πέστε το!
Τώρα, βέβαια, αν πιστεύουν ότι η καταφυγή στις συνταγές του ...παλιού καλού ΠΑΣΟΚ (χρίζω τον Λαλιώτη υπεύθυνο του επικοινωνιακού επιτελείου, δηλαδή) θα τους σώσει, κάνουν λάθος.
Βλέπετε, ο Ελληνας, όχι μόνο έχει μάθει για τα καλά τα κόλπα του ΠΑΣΟΚ, αλλά τα έχει βαρεθεί κιόλας, ενώ και το «προϊόν» του Ασφαλιστικού - που βάζουν τον Λαλιώτη να μας πουλήσει - δεν τρώγεται με τίποτε!
Αφήνουμε που κι ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ δεν είναι και σε μεγάλες φόρμες! Αλλωστε, αν αφήσεις μια τέχνη (όπως αυτή του δουλέματος), σε αφήνει κι αυτή. Εχει ξεσυνηθίσει, άλλωστε, σε τέτοιους ρόλους. Καμιά σύμβαση μεγάλου έργου, καμιά μακέτα, καμιά συμφωνία με κατασκευαστικές εταιρίες, μάλιστα..!