Μπορεί ο υπουργός Δικαιοσύνης να δήλωσε στη Βουλή ότι δε θεωρεί το νόμο «καθόλου σκληρό», αλλά με βάση τις διατάξεις του το σενάριο, που περιγράφηκε παραπάνω και το οποίο μπορεί να εκπονήσει οποιαδήποτε μυστική υπηρεσία κατά οποιουδήποτε πολίτη, είναι ρεαλιστικό και είναι φανερό εναντίον ποιων θα στραφεί.

Θα στραφεί κατά όσων - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και με τη μία ή την άλλη μορφή - αγωνίζονται ενάντια στη σημερινή κατάσταση και δεν πείθει κανέναν ο ισχυρισμός ότι η ψήφισή του έγινε για να αντιμετωπιστεί το «οργανωμένο έγκλημα». Αλλωστε, και η πρόσφατη ιστορική εμπειρία της χώρας μας είναι αρκούντως διδακτική: Ο νόμος, π.χ., για τη ζωοκλοπή, που προέβλεπε την ποινή της εκτόπισης, χρησιμοποιήθηκε κυρίως για τον εκτοπισμό πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος, ενώ και ο νόμος 509 για την εσχάτη προδοσία χρησιμοποιήθηκε κυρίως σε βάρος των κομμουνιστών αλλά και άλλων δημοκρατών, ιδιαίτερα την περίοδο της χούντας.

Οπως τόνισε η Αλ. Παπαρήγα στην ομιλία της - πριν την αποχώρηση - η επικινδυνότητα του «τρομονόμου» φαίνεται και από το ότι εισάγει δυσδιάκριτα όρια ανάμεσα στο οργανωμένο έγκλημα και στην πολιτική δράση, η οποία αναγκάζεται πολλές φορές να απαντήσει στην κρατική βία. Το πρόβλημα, επισήμανε, είναι ότι με τον «τρομονόμο» συγχέονται σκόπιμα οι πορείες, οι καταλήψεις, οι συγκεντρώσεις και άλλες μορφές με το οργανωμένο έγκλημα. Ετσι, για παράδειγμα, μία κατάληψη ή ένα κλείσιμο ενός δρόμου ή ενός εργοστασίου μπορεί να έχει οικονομικές συνέπειες για κάποιους συγκεκριμένους επιχειρηματίες. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί έγκλημα για οικονομικούς στόχους ή έγκλημα που έχει οικονομικές συνέπειες, με αποτέλεσμα όσοι οργάνωσαν αυτές τις εκδηλώσεις να εμπίπτουν στις διατάξεις του «τρομονόμου» και να διώκονται σε βαθμό κακουργήματος.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης είπε στη Βουλή ότι είναι θετικό για τη δημοκρατία το ότι ο αμερικανικής έμπνευσης «τρομονόμος» ψηφίζεται από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα και στηρίζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών. Τα παραπάνω, όμως, τα είπε τη στιγμή που ο «τρομονόμος» ψηφίστηκε επί της αρχής του με παρόντες στην αίθουσα μόλις οκτώ βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τα είπε όταν μόλις ένας (!), από όσους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μίλησαν για το νομοσχέδιο, υπερασπίστηκε το αμερικανόπνευστο τερατούργημα. Οι υπόλοιποι που μίλησαν ή δήλωσαν ότι το καταψηφίζουν ή εξέφρασαν σοβαρές επιφυλάξεις. Και με απόψεις όπως «δεν αισθάνομαι περήφανος που η παράταξή μου φέρνει τέτοιο νόμο», «οι Αμερικάνοι ζητάνε συλλήψεις χωρίς να νοιάζονται εάν θα παραπεμφθούν αθώοι», «η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία βρίσκεται εδώ και αρκετά χρόνια υπό τον έλεγχο της CIA και του FBI». Χαρακτηριστικό των αντιδράσεων ήταν ότι ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Σ. Βαλυράκης δήλωσε ότι αίρει για τον «τρομονόμο» την ψήφο εμπιστοσύνης του στην κυβέρνηση. Από την πλευρά τους οι βουλευτές της ΝΔ όχι μόνο εξέφρασαν τη συμφωνία τους στον «τρομονόμο» αλλά δεν έχαναν την ευκαιρία να ζητούν τη θέσπιση ακόμα πιο αυστηρών διατάξεων, όπως, για παράδειγμα, η παρακολούθηση ενός υπόπτου ακόμα και μέσα στο σπίτι του.

Τελικά όμως δεν κατέστη δυνατόν στην ψήφιση του «τρομονόμου» να τεθεί ο κάθε βουλευτής μπροστά στις ευθύνες του και να τοποθετηθεί προσωπικά με την ψήφο του. Κάτι τέτοιο θα γινόταν μόνο εάν προκαλούνταν η διαδικασία της ονομαστικής ψηφοφορίας, κάτι που χρειάζεται αίτηση από 15 βουλευτές. Ομως, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΝ δε συμφώνησε με την πρόταση του ΚΚΕ (έχει 11 βουλευτές) για πρόκληση ονομαστικής ψηφοφορίας επί της αρχής του νομοσχεδίου και έτσι δεν καταγράφηκε, έστω για την ιστορία και όσα αντιδημοκρατικά ακολουθήσουν, η ψήφος ενός εκάστου βουλευτή.