Στην Ιαπωνία, ένας άλλος θεός - ήλιος, αναγγέλλει με περισσή μεγαλοπρέπεια πως επιτέλους είναι έγκυος η συμβία του κι ο ίδιος ο θρόνος, την ώρα που ένας ψυχοπαθής, με όπλο μαχαίρι έναν πήχη, κατασφάζει παιδάκια του δημοτικού. Ενα αγοράκι μόλις εξάχρονο, σέρνεται σφαγμένο και αφήνει την τελευταία του πνοή στο διπλανό του σχολείου σούπερ μάρκετ. Η κοινωνία στην Ιαπωνία άρχισε το χαρακίρι του μιμητισμού της αμερικανικής κουλτούρας. «Ροζαμόν» του Κουροσάβα, φαστφουντάδικο και γιγάντια πια τα μπονσάι. Η χώρα πάντως απαγορεύει αυστηρά τα όπλα!
Στη Ρώμη θα πάει η Γένοβα 2001. Μαζί με 18.000 αστυνομικούς να φυλάνε τους εκλεκτούς της «G8» από τις χιλιάδες των τρομοκρατών που αρνούνται να πεθάνουν τρώγοντας, τον 21ο αιώνα, ο ένας τον άλλον χάριν του φιλοθεάμανος κοινού των αφεντικών και των αδιάφορων τηλεθεατών. Οι δήμιοι φοβούνται τα θύματά τους και φυλάνε τ' αχαμνά τους.
Τέλος, στο Βουκουρέστι ξεπέζευε εν μέσω λαϊκής αποθέωσης η Αννα του Βισύ, με γλάστρες υπουργούς, μάνατζερ και κοσμικούς την ώρα που στη Σαλονίκη τρομοκράτες - φοιτητές καταλάμβαναν τα στούντιο της ΕΤ-3 απαιτώντας το δικαίωμα στο live show, στο ζωντανό του αγώνα τους δράμα, απάντηση στην κωμωδία μιας ειδησεογραφικής εικονικής πραγματικότητας. Τα παιδιά με το σταυρουδάκι της άνοιξης στο στέρνο που τα έλεγαν αλήτες, θα λένε και στο μέλλον οι ποιητές... Οταν θα σπρώχνουν την ιστορία όπως σπρώχνει τον ωραίο ηρωικό θάνατο του ανθρώπου η απελπισμένη ανάγκη για ελευθερία.
Σ' αυτή τη ζοφερή πραγματική ειδησεογραφία, υπόκρουση μουσική μα καθόλου θεία, ο μεγάλος φιδοκέφαλος αδερφός έχει διαλέξει να βάζει ό,τι ακούγεται και στα λευκά κελιά: Το παλιό γνωστό τραγουδάκι «Μα εγώ αγαπώ τον πάπα, τον πάπα, τον πάπα...». Κι εκεί ανάμεσα στην αλλαγή της κασέτας, βάζουν πότε τη φωνή του κ Μπεντίτ να τους λέει πως μόνον οι βλάκες κι οι τρομοκράτες πεθαίνουν από την πείνα για λεύτερη ζωή, πότε τη Μαρία Δαμανάκη να διαλαλεί πως είναι άκακο ίσως και σωτήριο το ωραίο χασισάκι...
Προσοχή! Προσοχή! Κινδυνεύει άμεσα η λογική. Πατρίς ενοικιάσθη. Φαμίλια εξολοθρεύεται. Θρησκεία αυτοκτονεί. Ναρκέμπορας εκσυγχρονίζεται. Ο Χριστόδουλος ξανακηδεύει τον Σόντερς για να μην πάρει κανείς χαμπάρι πως ήδη κηδεύτηκε η δικαιοσύνη και βγήκαν στο μοιρολόι της ως κι οι νεολαίοι του ΠΑΣΟΚ.
Η τρομοκρατία περνάει από παντού. Από τις χαραμάδες του γερού μυαλού μ' επιχείρημα ξυραφιού: Θα σε μάθω να πονάς, ώσπου να μην αντέχεις άλλο. Οσο πονάς τόσο θα βγάζω κέρδος. Κι άμα δεν αντέχεις πια, θα σε ρίξω στο πιο προσοδοφόρο κενό της γης. Στην παραμύθα. Ολα λευκά, σαν τα κελιά. «Ασπρη» φθηνή για την εργατική τάξη των ηρώων. Ηρωίνη. Ασπρη ακριβή για την αστική τάξη των ψυχολογικώς τραυματισμένων πλουσίων. Κοκαΐνη. Αυτή η... πάλη των τάξεων δεν έχει καταργηθεί. Κοτερεύω, κοτερεύεις, κοτερεύει. Νέο το ρήμα. Νέο και το ρήγμα. Σία κι αράξαμε.