Για τη θλιβερή εικόνα του Κοινοβουλίου, την αντιστρόφως ανάλογη της σπουδαιότητας των όσων επί τριήμερο διαδραματίζονταν εκεί, σαφώς αναλογούν ευθύνες. Συλλογικές και προσωπικές. Ευθύνες τεράστιες των βουλευτών, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αν αναλογιστεί κανείς ότι ένα νομοσχέδιο άκρως επικίνδυνο για τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα λαϊκά δικαιώματα αποτέλεσε υπόθεση 6, 7 ή 8 βουλευτών, αυτών των κομμάτων, δείγμα της αντίληψής τους περί λειτουργίας και ρόλου του αστικού Κοινοβουλίου, για το οποίο κόπτονται ως το βασικό θεσμό της δημοκρατίας τους.

Ευθύνες λοιπόν σε όσους από τους βουλευτές αυτών των κομμάτων «απείχαν» της διαδικασίας. Ευθύνες όμως και σε εκείνους που τους διευκόλυναν. Εν προκειμένω στον ΣΥΝ, ο οποίος αρνήθηκε πρόταση του ΚΚΕ για από κοινού κατάθεση πρότασης για ονομαστική ψηφοφορία, κάτι για το οποίο απαιτούνται 15 βουλευτές.

Μεγαλύτερη υπηρεσία στο κυβερνών κόμμα και στους βουλευτές του δε θα μπορούσε να προσφέρει, όχι μόνο γιατί με την τακτική της μη αποδοχής ονομαστικής ψηφοφορίας, τους απάλλαξε από το δυσάρεστο καθήκον να τοποθετηθούν καθαρά και ξάστερα έναντι του «τρομονόμου», να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν, αλλά εκ των υστέρων για όσες έχουν προηγηθεί και προκαταβολικά για όσες έπονται δικαιολόγησε τη στάση τους κατά τις ονομαστικές ψηφοφορίες, ως απόρροια όχι συνειδητής επιλογής αλλά εκβιασμών και πιέσεων!

Επικαλούμενος μια πιθανότητα ο ΣΥΝ διευκόλυνε όσους απουσίαζαν στο να μην κρίνουν και κυρίως στο να μην κριθούν για την εντός Βουλής στάση τους απέναντι στο νόμο περιστολής των λαϊκών ελευθεριών. Ζύγισε και εκτίμησε ότι βαρύνει περισσότερο να μην τεθούν κάποιοι αντιμέτωποι με θέμα κομματικής πειθαρχίας και δημιουργηθεί συνειδησιακό πρόβλημα στους ανθρώπους, αναλαμβάνοντας την ευθύνη που τους αναλογεί, από το να τεθούν αντιμέτωποι με τον ελληνικό λαό, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του και να πάρουν ανοιχτά θέση. Προεξόφλησε ότι για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ η κομματική πειθαρχία θα βάρυνε περισσότερο από τη φαλκίδευση των δημοκρατικών ελευθεριών.

Ωστόσο, η ονομαστική ψηφοφορία, χάρη στη στάση του Συνασπισμού, δεν κατέστη δυνατή. Ο κίνδυνος για τη συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ «απομακρύνθηκε», ο κίνδυνος να δεχτούν οι βουλευτές του πιέσεις και εκβιασμούς αποσοβήθηκε. Οπως και ο κίνδυνος να ξεσκεπαστούν όλοι, και αυτοί του «καλού» ΠΑΣΟΚ και οι άλλοι του «κακού». Ο «τρομονόμος» όμως ψηφίστηκε και κάποιοι, πολλοί, θα έχουν το άλλοθι του ότι «απουσίαζαν».

Η ενότητα, η συσπείρωση, η πάλη όλων αυτών εναντίον του «τρομονόμου», η ενδυνάμωση της προσπάθειας για ακόμη πλατύτερη λαϊκή συσπείρωση, για ενημέρωση του λαού, για την προετοιμασία της αγωνιστικής του απάντησης, ώστε να καταστεί κενό γράμμα ο «τρομονόμος», θυσιάζονται από τον ΣΥΝ, στο όνομα των καλών σχέσεών του με τις «αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις», στις οποίες συμπεριλαμβάνει και το ΠΑΣΟΚ. Υποψιαζόμαστε λοιπόν ότι η αντίστασή του στη συνέχεια στην επιχειρούμενη από τον «τρομονόμο» αντιδημοκρατική εκτροπή μπορεί να συνεχίζεται στα πλαίσια κάποιων δηλώσεων στελεχών του ή το πολύ πολύ σε καμιά ημερίδα επί του θέματος. Υποψίες που ενισχύθηκαν μετά το «όχι» στην πρόταση του ΚΚΕ.