Τοποθετούμενος κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο Ευρωκοινοβούλιο αναφορικά με τον πετρελαϊκό εφοδιασμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Κώστας Αλυσσανδράκης, σημείωσε τα παρακάτω:

«Το πρόβλημα του πετρελαϊκού εφοδιασμού είναι πραγματικό. Ομως η εισήγηση που εξετάζουμε δεν επιχειρεί να το αντιμετωπίσει με γνώμονα τα συμφέροντα των λαών της Ευρώπης. Οι βασικοί της άξονες στοχεύουν στην αναβάθμιση του κοινοτικού ιμπεριαλισμού στα πλαίσια του ανταγωνισμού του με τις ΗΠΑ. Ορισμένοι στόχοι που διατυπώνονται, όπως να περιοριστεί η ισχύς του ΟΠΕΚ, να χαραχτεί μακροπρόθεσμη στρατηγική για τις περιοχές του Περσικού Κόλπου, της Κασπίας Θάλασσας και του Καυκάσου, αναδεικνύουν μια πολιτική πολύμορφης ιμπεριαλιστικής επέμβασης.

Την ίδια στιγμή ο εισηγητής αναγνωρίζει ότι η κρίση του 2000 δεν ήταν πραγματική κρίση εφοδιασμού. Πράγματι, οι εξελίξεις απέδειξαν ότι ένοχοι για τις υψηλές τιμές ήταν η κερδοσκοπική δράση των μονοπωλιακών ομίλων και η βαρύτατη κρατική φορολογία στις χώρες της ΕΕ. Παρ' όλα αυτά η έκθεση αντιτίθεται στη μείωση της φορολογίας και προτείνει την εναρμόνιση των φόρων σε υψηλότερα επίπεδα, καλύπτοντας την αντιλαϊκή αυτή επιλογή με το μανδύα της περιβαλλοντικής ευαισθησίας.

Κανείς, φυσικά, δε θα διαφωνήσει με την ανάγκη ανάπτυξης τεχνολογίας εξοικονόμησης ενέργειας, ούτε με την προώθηση ανανεώσιμων πηγών. Ομως το πρόβλημα του εφοδιασμού δεν μπορεί να λυθεί στα πλαίσια μιας φιλελεύθερης οικονομίας, όπου η μεγαλύτερη κατανάλωση αποφέρει μεγαλύτερο κέρδος. Πιστεύουμε ότι μόνον ένας αποκλειστικά κρατικός φορέας ενέργειας μπορεί, σε κάθε χώρα, να ιεραρχήσει και να αξιοποιήσει τις υπάρχουσες ενεργειακές πηγές, συνυπολογίζοντας τόσο το οικονομικό κόστος όσο και την προστασία του περιβάλλοντος, με γνώμονα το λαϊκό συμφέρον. Πρόκειται για ένα βαθύτατα πολιτικό θέμα, που συνδέεται με τη δυνατότητα χάραξης κεντρικού εθνικού σχεδιασμού στα πλαίσια μιας οικονομίας με κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής στους τομείς στρατηγικής σημασίας».