Το έχει η «μοίρα» της Ακρόπολης να φορτώνεται λέιζερ. Ευτυχώς, αυτή τη φορά, δεν πρόκειται για κάποιο «μιλένιουμ», αλλά για τον καθαρισμό του μνημείου. Το λέιζερ αναδεικνύεται κύριο «όπλο» της συντήρησης της Ακρόπολης, μετά από έρευνες και μελέτες της Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως, η οποία, με συμμετοχή ειδικών, παρουσίασε χτες τα συμπεράσματά της στο ΥΠΠΟ.

Η επιλογή της μεθόδου καθαρισμού του μαρμάρου έγινε από το ΕΜΠ, το οποίο εξέτασε 40 μεθόδους και έκανε αυτοψίες σε μνημεία του εξωτερικού. Επιλέχθηκαν αρχικά τέσσερις μέθοδοι, ώστε ο καθαρισμός να μην προκαλεί ζημιές (ρωγμές, αποκολλήσεις, χρωματικές αλλοιώσεις κλπ.) στην πέτρα, να μην περιέχει νάτριο και αλκαλικό, να είναι γρήγορος, να μην βλάπτει τους εργαζόμενους. Τελικά επιλέχθηκε ο καθαρισμός με λέιζερ. Το Ιδρυμα Τεχνολογίας Ερευνας έκανε ειδική «μείξη» των υπέρυθρων και υπεριωδών ακτίνων του λέιζερ, αφού μόνο το υπέρυθρο λέιζερ θα κιτρίνιζε το μάρμαρο και ο καθαρισμός δε θα ήταν ομοιόμορφος.

Τα πειράματα με τη μέθοδο αυτή ξεκίνησαν το 1990 με πίνακες της Εθνικής Πινακοθήκης, όπου διαπιστώθηκαν τα θετικά της: εύκολη χρήση και μεταφορά της, δε χρειάζεται δειγματοληψία, δεν προκαλεί καταστροφές, ενώ, οι αρχαιολόγοι και συντηρητές αποφασίζουν για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο καθαρισμός αυτός είναι ελεγχόμενος, ομοιόμορφος. Εδώ και τρεις μήνες χρησιμοποιείται το λέιζερ στην Ακρόπολη, αλλά μόνο σε συμπληρώσεις και άμορφα γλυπτά, σε αρχιτεκτονικά μέλη του Ερεχθείου και του Παρθενώνα και μόνο σε ορισμένα σημεία της Ζωφόρου, αλλά, την τελευταία λέξη θα την πει το ΚΑΣ.

Θυμίζουμε ότι η ζωφόρος καλύφθηκε με στέγαστρο το 1978, αφαιρέθηκε το στέγαστρο το 1990, ενώ, από το 1995 συζητείται η μέθοδος του λέιζερ, η οποία εφαρμόζεται με σύμβαση της ΕΣΜΑ και του ΙΤΕ.