Η έντονη συγκίνηση και η περηφάνια για την ηρωική 100χρονη Ιστορία του ΚΚΕ χαρακτήρισαν την επιτυχημένη εκδήλωση του Βόρειου Τομέα Αθήνας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και των τοπικών παραρτημάτων της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 6 Μάρτη στη Ν. Φιλαδέλφεια.

Το «παρών» έδωσαν εργαζόμενοι και λαϊκοί άνθρωποι της περιοχής, όλων των ηλικιών. Από τη μία οι νεολαίοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΚΝΕ και άδραξαν την ευκαιρία για να μάθουν για τη συγκλονιστική, γεμάτη ηρωισμό ιστορία των παππούδων τους. Από την άλλη οι εκπρόσωποι της θρυλικής «δρακογενιάς» της δεκαετίας του 1940, που σήκωσαν τρεις φορές τα όπλα ενάντια στο φασισμό, την ελληνική αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της, έβλεπαν με συγκίνηση στα νέα παιδιά τούς συνεχιστές της επαναστατικής δράσης. Σε αυτό το μοναδικό κλίμα παρουσιάστηκε η επανέκδοση του ιστορικού λευκώματος που είχε κυκλοφορήσει ο 8ος Τομέας του ΕΑΜ μετά τον Δεκέμβρη του 1944.

Η εκδήλωση περιλάμβανε προβολή βίντεο με ιστορικό υλικό από τη δράση του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ στην περιοχή των βόρειων συνοικιών, στο οποίο ξεχώριζαν οι μαρτυρίες του αντιστασιακού Γιώργου Κατημερτζή. Μετά τις ομιλίες ακολούθησε ζωντανό καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τραγούδια και αφήγηση, με ξεχωριστό το στιγμιότυπο των παιδιών που «ζωντάνεψαν» τα θρυλικά χωνιά της ΕΠΟΝ.

Τους συγκεντρωμένους καλωσόρισε η Μαίρη Σταθάκου, πρόεδρος του Παραρτήματος Ν. Φιλαδέλφειας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, που στο χαιρετισμό της σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι με αυτή την εκδήλωση τιμής στους αγώνες του λαού μας, σκοπός είναι να γνωρίσουν οι νεότερες γενιές ότι με την πρωτοβουλία και την καθοδήγηση του ΚΚΕ δημιουργήθηκε το ΕΑΜ, η ΕΠΟΝ, ο ΕΛΑΣ. Με ραχοκοκκαλιά τους κομμουνιστές και άλλους λαϊκούς αγωνιστές, που γι' αυτή τους τη δράση διώχθηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, οδηγήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Στάθηκε, επίσης, στην αναγκαιότητα να γίνουν γνωστοί οι μεγαλειώδεις αυτοί αγώνες, αντιπαλεύοντας την παραχάραξη της Ιστορίας που σήμερα προωθείται ακόμα πιο έντονα, με στόχο να ξεχάσουν οι παλιοί και να μη μάθουν ποτέ οι νεότεροι την ιστορική αλήθεια.

Την κεντρική ομιλία στην εκδήλωση έκανε η Μαρία Λαμπρινού, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που αναφερόμενη στο πολύτιμο περιεχόμενο του λευκώματος που επανεκδόθηκε, είπε πως μέσα στις σελίδες του υπάρχουν οι αδιάσειστες αποδείξεις ότι όταν ο λαός θέλει, μπορεί να τα βάλει και με έναν υπέρτερο εχθρό, εσωτερικό και εξωτερικό. Η Μ. Λαμπρινού αναφέρθηκε στις συνθήκες μέσα στις οποίες έδρασαν οι κομμουνιστές όλη τη δεκαετία του 1940, στον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και στα πλούσια διδάγματα που προκύπτουν για τη στρατηγική του Κόμματος στις σημερινές συνθήκες. Ανάμεσα σε άλλα ανέφερε: «Με θαυμασμό, με μεγάλη εκτίμηση, τιμάμε σήμερα τους νεκρούς αγωνιστές και αγωνίστριες των 33 ημερών του Δεκέμβρη του '44, που ήταν και συντοπίτες μας και γενικά όλους και όλες που αγωνίστηκαν στα πεδία των πολεμικών μαχών, στον ανεφοδιασμό και στήριξη των ανταρτών με όλους τους τρόπους. Εκείνους και εκείνες που διώχθηκαν, έζησαν χρόνια σε φυλακές, εξορίες, πολλοί εκτελέστηκαν, έμειναν αλύγιστοι».

Αναφερόμενη στον Δεκέμβρη του 1944, η Μ. Λαμπρινού τόνισε: «Ο ηρωικός Δεκέμβρης ήταν αναπόφευκτος. Εξέφραζε τη συνέχιση της ασίγαστης ταξικής πάλης που προϋπήρχε και στη διάρκεια του πολέμου, για το ποιος - ποιον στο ζήτημα της εξουσίας. Ας αναλογιστούμε πόσο σημαντική στις τότε συνθήκες της Ελλάδας ήταν η απόφαση του Κόμματος να μπει μπροστάρης στον απελευθερωτικό αγώνα. Χωρίς το ΚΚΕ δεν θα υπήρχε το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ, η ΟΠΛΑ. Οταν είχε προηγηθεί το ανελέητο κυνηγητό των κομμουνιστών πριν τον πόλεμο, με αποκορύφωμα τη μεταξική δικτατορία. Σε συνθήκες που η δοσίλογη κυβέρνηση παρέδιδε τους κρατούμενους κομμουνιστές στους Γερμανούς κατακτητές με τελικό σκοπό τη μεταφορά τους στο Νταχάου και στ' άλλα κάτεργα, όπως συνέβη με τον Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκο Ζαχαριάδη. Τα αστικά κόμματα δεν πάλεψαν καθόλου τον εκφασισμό. Εδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον Μεταξά».

Η Μ. Λαμπρινού υπενθύμισε το ιστορικό σύνθημα του πανό της 4ης του Δεκέμβρη του 1944: «Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα» και σημείωσε: «Την απάντηση του λαού σ' αυτό το δίλημμα φοβούνται οι αστοί και σήμερα. Τότε γνώριζαν ότι ο λαός ήδη είχε κάνει την επιλογή να σπάσει τις αλυσίδες και να πάρει τα όπλα.

Ας τα ξανασκεφτούμε όλα αυτά στις σημερινές συνθήκες, γιατί τύραννος δεν είναι μόνο ο στρατός κατοχής, μόνο ο δικτάτορας. Τύραννος πάνω απ' όλα είναι η αστική τάξη, το κεφάλαιο και η εξουσία του. Γιατί αυτή χρησιμοποιεί και τον πόλεμο και το φασισμό και τις διάφορες μορφές δικτατορίας.

Γι' αυτό λέμε ότι ο λαός όχι μόνο δεν πρέπει να φοβηθεί τις δυσκολίες του πολιτικού συστήματος, απεναντίας έχει συμφέρον με τον αγώνα του να τις ενισχύσει και να τις διευρύνει.

Να αξιοποιήσει κάθε ρωγμή που ανοίγεται, για να βάλει εμπόδια.

Να εναντιωθεί στα σχέδια του ιμπεριαλισμού στην περιοχή, στην εμπλοκή του σε πολέμους.

Να συγκεντρώσει τα πυρά του απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Να συμπορευτεί με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Το Κόμμα μας πλησιάζει τα 100 χρόνια ζωής και δράσης, προσφοράς, ανιδιοτέλειας και θυσιών...».