Σε μια εναγώνια προσπάθεια να καταγραφεί στις συνειδήσεις του ελληνικού λαού το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης ως κίνημα διαμαρτυρίας, το πολύ πολύ διεκδίκησης μιας διαφορετικής διαχείρισης, μιας πολιτικής ρύθμισης της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, έχει αποδυθεί ο Συνασπισμός.

Σταθερά και επίμονα ξεδιπλώνει τη δράση του στην κατεύθυνση του λαϊκού αποπροσανατολισμού από ριζοσπαστικά αιτήματα και στόχους, από την προοπτική της ανατροπής, από την ανάγκη το διεθνές κίνημα να στηριχτεί στα γερά πόδια δυνατών εθνικών κινημάτων, ορμώμενος από θέσεις καθαρής σοσιαλδημοκρατίας. Την ίδια στιγμή μέμφεται και στηλιτεύει την άποψη και όσους δρουν με αυτή ως γνώμονα πως, χωρίς ανάπτυξη της πάλης στο εθνικό επίπεδο, το διεθνές κίνημα θα αποτελεί ένα γίγαντα με πήλινα πόδια.

Χτες, ο πρόεδρος του κόμματος Ν. Κωνσταντόπουλος προχώρησε σε μια ακατανόητη πολεμική εναντίον του ΚΚΕ. Τα όσα είπε, αν και σκοπίμως ασαφή, γενικά και θολά, σκιαγραφούν με σαφήνεια τις στοχεύσεις του κόμματός του. «Ο ΣΥΝ μάχεται - είπε - για τη διεθνή των δικαιωμάτων, για την παγκοσμιοποίηση των ελευθεριών, για το κοινό αλληλέγγυο ευρωπαϊκό μέλλον»!

«Αλίμονο - συνέχισε - εάν στις προκλήσεις και τις πιέσεις της παγκόσμιας αγοράς υιοθετηθεί ως άποψη η περιχαράκωση στα εθνικά και εθνικιστικά χαρακώματα. Είναι οπτική προς τα πίσω η νοοτροπία που θέλει όλα να τίθενται κάτω από την καθοδήγηση της κομματικής σημαίας και του κομματικού στρατού. Εμείς λοιπόν αγωνιζόμαστε για τη διεθνή των πολιτών και για την παγκοσμιοποίηση των δικαιωμάτων. Δεν αγωνιζόμαστε για καμία κομματική ή μικροκομματική δικαίωση. Αυτά σ' αυτούς που βλέπουν μέχρι εκεί που φτάνει η μύτη τους»!!!

Εκείνος όμως που έδωσε «ρέστα» ήταν ο ευρωβουλευτής του κόμματος Μ. Παπαγιαννάκης, ο οποίος σε συνέντευξή του στο «Εθνος» της Κυριακής έκανε λόγο για την ανάγκη δημιουργίας ευρωπαϊκού κόμματος κατά της παγκοσμιοποίησης! Μάλιστα, επανέλαβε την αντιεπιστημονική άποψη που θέλει την οικονομία ανεξάρτητη από την πολιτική, λέγοντας πως απέναντι στην παγκοσμιοποίηση της πρώτης η μόνη απάντηση είναι η παγκοσμιοποίηση της δεύτερης...

Είναι, όμως, και βολικό για την ηγεσία του ΣΥΝ να εκφράζει τέτοιες απόψεις. Ανάπτυξη της πάλης στο εθνικό πεδίο σημαίνει σύγκρουση με την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου. Μακριά όμως από τον ΣΥΝ μια τέτοια προοπτική. Πολύ δε περισσότερο που στην προκειμένη περίπτωση αυτή την πολιτική την ασκεί το ΠΑΣΟΚ, κόμμα με το οποίο προσδοκά να συνεργαστεί, ακόμη και στο κυβερνητικό επίπεδο.

Δεν είναι τυχαίο ότι τελευταία ο ΣΥΝ περιορίζει την κριτική του σε μεμονωμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και αποδίδει την ασκούμενη αντιλαϊκή πολιτική σε προσωπικές επιλογές κυβερνητικών παραγόντων. Αφήνει ανοιχτό ολοένα και περισσότερο το ενδεχόμενο συνεργασίας με το «καλό ΠΑΣΟΚ», σε μια πιθανή αλλαγή φρουράς στην ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος. Ετσι θα είναι συνεπής μελλοντικά εάν η συνεργασία επιτευχθεί και με την τωρινή ανούσια κριτική του εναντίον του «κακού ΠΑΣΟΚ».

Σ' αυτό το «κακό ΠΑΣΟΚ» κατά τον ΣΥΝ εντάσσεται ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, εξ ου και η αντίδραση στην πρόταση του Γ. Παπαντωνίου (κυριακάτικη «Ελευθεροτυπία») πως στα πλαίσια της συνεδριακής διαδικασίας του ΠΑΣΟΚ είναι καλό να επιχειρηθεί να βρεθούν τα κοινά σημεία με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και ιδιαίτερα με τον Συνασπισμό «με τον οποίο έχουμε τα περισσότερα κοινά σημεία» σε αντίθεση με το ΚΚΕ με το οποίο «οι ιδεολογικές και πολιτικές συνδέσεις είναι ελάχιστες, δεδομένου ότι το κόμμα αυτό είναι ταγμένο εναντίον της συμμετοχής μας στην ευρωζώνη, στην ΟΝΕ, που αποτελεί το πλαίσιο άσκησης της πολιτικής μας».

Ο Δ. Παπαδημούλης, στέλεχος του ΣΥΝ, μίλησε για «φωτοβολίδες» που «στερούνται συνέπειας, σαφήνειας και αξιοπιστίας» και εκτίμησε πως η συνεργασία δεν είναι δυνατή όσο το ΠΑΣΟΚ ασκεί την ίδια πολιτική και αρνείται την καθιέρωση της απλής αναλογικής. Να σημειώσουμε πως σε ανάλογες επιθέσεις φιλίας άλλων στελεχών του («καλού») ΠΑΣΟΚ οι αντιδράσεις υπήρξαν πιο ήπιες...